به گزارش مشرق، درگیری‌های طولانی مدت در سوریه و یمن ۲۰۲۱ نیز ادامه یافت، در حالی که ناآرامی‌های تازه باعث بی‌ثباتی جدی در میانمار، افغانستان، اتیوپی و سودان شد.
به گزارش پایگاه سازمان ملل، نقطه ۱۰ ساله درگیری سوریه که بیش از ۳۵۰ هزار کشته برجای گذاشته و «گیر پدرسن»، فرستاده ویژه سازمان ملل برای این کشور، در بحبوحه آنچه که وی «سونامی آهسته بحران‌ها» نامید، از خطر همه گیری کووید-۱۹ خبر میدهد.
چندین بار در طول سال، «پدرسن» ارزیابی واقع بینانه خود را از وضعیت بشردوستانه و امنیتی در این کشور ارائه کرد که مشخصه آن چیزی بود که او آن را بی اعتمادی بین طرف‌های درگیر خواند.
یمن
مردم یمن با بالاترین سطح سوء تغذیه حاد از زمان آغاز درگیری‌ها در سال ۲۰۱۵ در آنجا مواجه بودند و بیش از نیمی از جمعیت این کشور با کمبود شدید مواد غذایی مواجه بودند.
«دیوید بیزلی»، رئیس آژانس امداد غذایی سازمان ملل در ماه مارس هشدار داد که میلیون‌ها نفر به قحطی خواهند رسید.
بهار شاهد وخامت چشمگیر درگیری با گسترش جنگ در چندین جبهه بود و سازمان ملل تایید کرد که این کشور در بدترین بحران انسانی جهان باقی مانده است.
گزارش یونیسف نشان داد که حدود ۱۰ هزار کودک یمنی از آغاز جنگ جان باخته و یا معلول شدهاند.
افغانستان
توجه بین المللی به افغانستان پس از ورود سریع طالبان به کابل معطوف شد.
تسلط طالبان با افزایش قابل توجه خشونت همزمان شد.
از جمله این خشونت‌ها بمبگذاری در یک مدرسه دخترانه در کابل در ماه می بود که حداقل ۶۰ نفر از جمله چندین دانش آموز دختر کشته شدند.
اتیوپی
منطقه تیگرای شمالی مرکز نبرد در اتیوپی، بین نیروهای دولتی و نیروهای منطقه‌ای جبهه آزادی بخش خلق تیگرای بوده است.
این ناآرامی‌ها نگرانی‌های بشردوستانه را تشدید کرده است.
در ماه فوریه، گزارش شده است که مردمی که به دلیل خشونت آواره شده بودند، برای زنده ماندن، به خوردن برگ‌ها روی آوردهاند.
تخمین‌ها نشان می‌دهند که تا ژوئن، حدود ۳۵۰ هزار نفر در معرض خطر قحطی قرار داشتند.
گزارش‌های مداومی از نقض حقوق بشر در تیگرای، از جمله اخبار نگران کننده مبنی بر آزار غیرنظامیان، و هدف قرار گرفتن امدادگران وجود دارد.
با این حال، خشونت ادامه یافته و این کشور تا ماه نوامبر در وضعیت اضطراری قرار گرفت، زمانی که دفتر حقوق سازمان ملل گزارش‌هایی مبنی بر جمع آوری و دستگیری افراد اصالتا تیگرایان در آدیس آبابا و جاهای دیگر به اشتراک گذاشت.
«رزماری دی کارلو»، مسئول سیاسی سازمان ملل به شورای امنیت گفت که آینده این کشور اکنون در ابهام شدید قرار داشته و بر ثبات کل منطقه شاخ آفریقا تاثیر می‌گذارد.
میانمار
تصمیم ارتش میانمار برای بازداشت سران ارشد سیاسی و مقامهای دولتی کشور در یک کودتا توسط «آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل در ماه فوریه به شدت محکوم شد.
این بازداشت‌ها با وضعیت اضطراری و سرکوب گسترده و خشونت آمیز مخالفان همراه شد.
با این وجود، تظاهرات علیه کودتا در فوریه افزایش یافت و به کشته شدن چندین معترض منجر شد.
«کریستین شرانر بورگنر»، فرستاده ویژه سازمان ملل در میانمار هشدار داد که وضعیت در این کشور چالشی برای ثبات منطقه است.
در ماه‌های بعد، اعتراضات ادامه داشت و خشونت علیه تظاهرکنندگان افزایش یافت.
مقامهای ارشد سازمان ملل اقدامات ارتش میانمار را محکوم کردند.
گزارش سازمان ملل در آوریل این نگرانی را ایجاد کرد که کودتا، همراه با تاثیر کووید-۱۹، می‌تواند به این منجر شود که تا اوایل سال ۲۰۲۲، ۲۵ میلیون نفر، یعنی تقریبا نیمی از جمعیت این کشور، در فقر زندگی کنند.
مالی
تلاش‌های مورد حمایت سازمان ملل برای میانجی‌گری صلح در مالی، پس از کودتای نظامی ۲۰۲۰، نتوانست از تشدید بحران امنیتی در سال ۲۰۲۱ جلوگیری کند.
این کشور موقعیت خود را به عنوان خطرناک‌ترین ماموریت در جهان برای نیروهای حافظ صلح سازمان ملل حفظ کرد و تعداد بیشتری از آن‌ها در زمان انجام وظیفه، هزینه نهایی حضور خود را پرداخت کردند.
اولین حملات مرگبار به کلاه آبی‌های سازمان ملل در ۱۴ ژانویه رخ داد که در آن ۴ نفر کشته و ۵ نفر دیگر زخمی شدند و یک حمله دیگر تنها ۲ روز بعد باعث کشته شدن یک صلحبان دیگر شد.
حدود ۴۰۰ هزار نفر به دلیل درگیری مجبور به ترک خانه‌های خود شدهاند و حدود ۴.۷ میلیون نفر به نوعی به کمک‌های بشردوستانه متکی هستند.
