به گزارش مشرق، مهندس «نصر الشَمَّری»، سخنگوی رسمی مقاومت اسلامی نُجَباء، تسلط بر حاکمیت عراق را نخستین دغدغه واشنگتن دانست و از تلاش آمریکایی‌ها برای قرار گرفتن چهره‌های ضعیف در رأس مدیریت سیاسی این کشور خبر داد.
مهندس «نصر الشَمَّری» از هم‌گرایی احزاب سنی و کرد عراق با ایالات‌متحده، اسرائیل، ترکیه و کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس به‌عنوان چالشی برای تضعیف گروه‌های شیعی و ایجاد تفرقه میان آنان یاد کرد.
بیشتر بخوانید:
سخنگوی نُجَباء در گفتگو با روزنامه الوفاق: پشت همه شکست‌های آمریکا در منطقه، شهید سلیمانی ایستاده بود
وی با تأکید بر اینکه سفارت آمریکا یک پادگان نظامی و هدفی مشروع برای گروه‌های فعال ضد اشغالگری است، در عین حال تصریح کرد که اعضای کمیته هماهنگی مقاومت این مکان را از فهرست اهداف خود خارج کرده‌اند.
متن کامل این گفتگو به شرح ذیل است:
رابطه بین حضور آمریکا و اوضاع سیاسی جدید عراق چیست؟ آیا تلاشی برای توجیه کردن بقای نیروهای آمریکایی در عراق است؟
حضور نظامی در عراق، دغدغه اول آمریکا از سال ۲۰۰۳ تا به امروز نبوده است؛ اگرچه برایش بسیار مهم است و برای دستیابی به اهداف زیادی، بر آن اصرار دارد؛ اما اولین دغدغه آمریکا، تسلط بر اراده و حاکمیت سیاسی، اقتصادی، امنیتی عراق است.
شاید مهمترین نیاز آمریکا به حضور نظامی، به‌منظور تقویت سلطه بر اراده حاکمیتی عراق است؛ و شاید آنچه به افزایش هیمنه آمریکا کمک کرد، وجود شخصیت‌های ضعیف در رأس مدیریت سیاسی عراق است.
بنابراین، ایالات‌متحده تلاش می‌کند تا اطمینان یابد که شخصیت‌های ضعیف به مقام نخست‌وزیری برسند و این شخصیت‌ها از مردم جدا بمانند، به‌طوری که برای محافظت و تضمین بقای خود در قدرت، از کمک آمریکا استفاده کنند. این به ایالات‌متحده اجازه می‌دهد تا بقای نیروهای خود در عراق و تداوم کنترل خود بر اراده حاکمیتی، بخش‌های مهم داخلی عراق، به‌ویژه بخش نفت و برق، و همچنین روابط خارجی را توجیه کند.
اما در هر صورت، این توجیهات و مواضع ضعیف با افزایش توانمندی نیروهای عراقی و ناامیدی مردم کشور از ارائه هرگونه راه‌حلی برای مشکلات باقی‌مانده در طول ۲۰ سال، دیگر قانع‌کننده نیست.
اخیرا شاهد چندین حمله برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند به سفارت آمریکا در منطقه سبز بغداد بودیم. چه‌کسانی و با چه هدفی پشت این حملات هستند؟
در ابتدا باید توجه داشت که سفارت آمریکا در واقع یک پادگان بزرگ نظامی و لانه جاسوسی برای تسلط بر اوضاع عراق و بازی با سرنوشت، اراده و حتی بافت اجتماعی آن است. آیا هیچ عاقلی تصور می‌کند که سفارت یک کشور دارای بیش از یازده‌هزار کارمند باشد که اکثر آن‌ها پرسنل نظامی حرفه‌ای هستند!؟ علاوه بر تسلیحات زرهی، باندهای پرواز، هلی‌کوپترهای جنگی و سیستم‌های دفاع هوایی نیز در آنجا وجود دارد.
همه این امور ثابت می‌کند که مکان یادشده صرفا یک سفارتخانه نیست و لذا در صورتی که هریک از گروه‌های مقاومت تصمیم به مقابله با این پادگان نظامی داشته باشند، حق طبیعی و مشروع آن‌هاست.
با این وجود، گروه‌های عضو کمیته هماهنگی مقاومت اعلام کردند که این پادگان را به‌عنوان یک سفارتخانه فرض کرده و از فهرست اهداف خود خارج می‌کنند؛ اما بعید نیست که نیروهای اشغالگر آمریکا یا عوامل آن‌ها خودشان با اغراض سیاسی ـ تبلیغاتی چنین حملاتی را ترتیب دهند.
البته ما تأکید و تکرار می‌کنیم که این مکان، یک پادگان نظامی و لانه جاسوسی بوده و هدف قرار دادنش، حق طبیعی مقاومت است.
در اوضاع کنونی، هدف از حمله به دفاتر احزاب سیاسی به‌ویژه دفتر ائتلاف "عزم" و دفتر حزب "تقدم" [تشکل‌های سیاسی اهل‌سنت] چیست؟
واضح است که اتحاد بین ائتلاف عزم و تقدم، اتحادی شکننده و شبیه داروی مخلوط عطار است که تحت فشار آمریکا، کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، ترکیه و اسرائیل شکل گرفت.
تنها نقطه هم‌گرایی آن‌ها، هدف قرار دادن وحدت شیعیان در ازای تقسیم غنایم ناشی از تفرقه شیعیان است. بسیار طبیعی و تقریباً مسلم به‌نظر می‌رسد که اگر یکی از طرفین تعهدات خود را نسبت به دیگری زیر پا بگذارد، این ائتلاف از هم می‌پاشد.
همه می‌دانند که روابط بین آن‌ها در دوره انتخابات، بدترین شکل را داشت و رهبران دو ائتلاف با زشت‌ترین و بدترین تعابیر، یکدیگر را توصیف کردند و ممکن است این درگیری به‌زودی به سطح خطرناکی برسد.
چه جریان‌هایی به‌دنبال اختلاف‌افکنی در بین گروه‌های شیعه هستند؟ اگر شیعیان متحد نباشند، روند سیاسی در عراق موفق خواهد شد؟
احزاب اصلی که برای تضعیف وحدت گروه‌های شیعه و تبدیل آن‌ها از اکثریت به اقلیتی در روند سیاسی تلاش می‌کنند، شرکای سیاسی کردها، سنی‌ها و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس هستند که به دستورات آمریکا عمل می‌کنند. البته آمریکا به‌عنوان بازیگر اصلی و پشت سرش هم رژیم صهیونیستی و دولت ترکیه ایستاده‌اند که هرکدام با هدف خاص خود حرکت می‌کنند، اما یک هدف مشترک هم دارند که تضعیف شیعیان است.
شرکای سیاسی در عراق خواهان یک شریک ضعیف هستند که بتوانند اراده خود را به او دیکته کنند؛ چراکه ضعف او، تداوم سیطره آن‌ها و امکان فعالیت خارج از حاکمیت دولت مرکزی را برایشان تضمین می‌کند.
انگیزه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، نفرت مذهبی و طایفه‌ای از یک‌سو و دستورات آمریکایی ـ صهیونیستی از سوی دیگر است.
هدف آمریکا، تضعیف عراق و تفرقه داخلی برای حفظ کنترل خود بر اراده سیاسی و طولانی کردن حضور و بقای نیروهای اشغالگر است.
رژیم اسرائیل هم قصد دارد عراق را بر اساس عقیده صهیونیستی، تضعیف و تجزیه کند؛ زیرا این رژیم، عراق را خطرناک‌ترین دشمن دولت جعلی اسرائیل می‌داند.
ترکیه نیز با رویکرد ترسیم مجدد نقشه منطقه و الحاق بخش‌هایی از خاک عراق به سرزمین خود، عمل می‌کند.
همه این اغراض تنها با تضعیف شیعیان و تفرقه آنان محقق می‌شود؛ زیرا شیعیان بزرگ‌ترین وزنه و در عین حال مخالف اصلی اینگونه جاه‌طلبی‌ها هستند.
