به گزارش مشرق به نقل از پایگاه خبری «ژاپن تایمز»، به سبب شیوع ویروس کرونا در کره جنوبی انتخابات زودهنگام برای شماری از مبتلایان به کرونا برگزار شد و اتباع کره جنوبی که در خارج از این کشور زندگی می کردند نیز بصورت زودهنگام در این ماراتن سیاسی شرکت کردند.

 به گفته تحلیلگران سیاسی، این انتخابات که اینبار سایه کرونا نیز بر آن سنگینی می‌کند، در مقایسه با سایر انتخابات، کمی متفاوت تر است و این تفاوت را می توان در به قدرت رسیدن مترقیان در بالاترین جایگاه سیاسی در این کشور جستجو کرد.

البته برگزاری این انتخابات با حواشی مختلفی نیز همراه بود و یکی از آنها  این بود که «سونگ یونگ گیل» رئیس حزب دموکراتیک این کشور با چکش مورد حمله مهاجمی در سئول قرار گرفت.

به گزارش «یونهاپ»، رئیس حزب دموکراتیک کره جنوبی در منطقه «سین چون» سئول پویشی در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری روز چهارشنبه برگزار کرده بود که از سوی مهاجمی با ضربه چکش از پشت به سرش مواجه شد. این ضربات موجب جراحات و انتقال وی به بیمارستانی در نزدیکی محل حادثه شد. مهاجم که فردی ۷۰ ساله می باشد در ویدئوهایی که از ماه گذشته در یوتیوب منتشر می شده همیشه در تعقیب  «سونگ یونگ گیل» بوده است.

به باور کارشناسان سیاسی، هر کسی که پیروز انتخابات ریاست جمهوری در کره جنوبی باشد که پنجشنبه صبح (۱۹ اسفند) نتیجه آن مشخص خواهد شد، با مشکلات  فراوانی از جمله افزایش سرسام آور بهای مسکن، تهدیدات کره شمالی و مشکلات ناشی از افزایش جمعیت مسن و تبعات اجتماعی آن روبرو خواهد بود.

اکنون سوال اینجاست انتخابات ریاست جمهوری در کره جنوبی که دهمین اقتصاد بزرگ در جهان به شمار می آید، چه تفاوتهایی با دورهای قبلی دارد؟

برنامه‌های مبهم نامزدان ریاست جمهوری

به نوشته پایگاه خبری آمریکایی «ورو ویو استراتفور»، اگرچه تاکنون نامزدهای ریاست جمهوری در کره جنوبی وعده و وعیدهای فراوانی را ارائه کرده اند، اما تاکنون هیچ یک از نامزدها نتوانسته‌ است اعتماد عموم مردم را جلب کنند. چرا که به باور مردم این کشور نامزدهای ریاست جمهوری در این کشور فاقد چشم اندازی روشن برای حل مشکلات فعلی در این کشور هستند.

به باور افکار عمومی در کره جنوبی، نامزدهای ریاست جمهوری فاقد سیاستهای مشخص برای محافظت از معیشت شهروندان در جریان شیوع ویروس کرونا هستند و به جای ارائه راهکار مناسب برای بهبود معیشت مردم، به جان یکدیگر افتاده‌اند تا بتوانند گوی سبقت را از یکدیگر بربایند.

بنابراین دور از ذهن نیست که بگوییم مردم کره جنوبی نسبت به برنامه‌های واضح نمایندگان ریاست جمهوری در این کشور تردید دارند.

به باور کارشناسان روابط بین الملل، به نظر می‌رسد هر نامزدی که موفق شود مسند ریاست جمهوری را در کره جنوبی عهده دار شود، به سبب رویکردش در قبال مشکلات اقتصادی پیش رو در این کشور و ایجاد تعادل در سیاست خارجی سئول در روابط چین و آمریکا، تغییرات شگرفی را در روند داخلی و خارجی در این کشور ایجاد خواهد کرد.

نگاهی به شعارهای تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری نشان می‌دهد لی در شعارهای تبلیغاتی خود توسعه اقتصادی را در صدر اهداف سیاست داخلی و توسعه همکاری چین و کره جنوبی را یکی از اولویتهای سیاست خارجی خود قرار داده است.

این در حالیست که یون متعهد شده است در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در کره جنوبی، حمایت از بازار را در دستور کار سیاست داخلی خود و توسعه روابط با ژاپن و آمریکا را در صدر سیاستهای خارجی خود قرار دهد.

حال سوال اینجاست چگونه پیروز انتخابات ریاست جموری می تواند وضعیت لجام گسیخته قیمت مسکن که از سال ۲۰۱۷ تاکنون تقریبا ۱۰۰ درصد افزایش یافته را مهار کند؟

ابهام در چشم انداز رشداقتصادی کره جنوبی تا حدی است که زوجهای جوان تمایلی به بچه دار شدن نداشته باشند.

بر اساس این گزارش، کره جنوبی پائین‌ترین نرخ زاد و ولد را در جهان به خود اختصاص می دهد و بنظر می رسد تا سال ۲۰۵۰ بیشترین شمار افراد مسن را در خود جای دهد.

گفتنی است کره‌جنوبی در سال ۲۰۲۰، برای نخستین بار با پدیده خطرناک رشد منفی جمعیت مواجه شد. این کشور با بیشترین نرخ رشد سالمندی در میان اعضای «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» مواجه است.

بنابراین پیروز انتخابات ریاست جمهوری باید بتواند علاوه بر تلاش برای حل و فصل مشکلات اقتصادی، بر مسائل ناشی از رشد نرخ سالمند و رشد منفی جمعیت فائق آید.

نظام انتخابات ریاست جمهوری در کره جنوبی

گفتنی است انتخابات در کره جنوبی در سطح ملی برای انتخاب رئیس جمهوری و پارلمان برگزار می‌شود. در سطح محلی نیز هر ۴ سال یک بار برای انتخاب فرمانداران، شهرداران و مجالس قانونگذاری استانی برگزار می‌شود.

در کره جنوبی، رئیس جمهوری بالاترین مقام اجرایی کشور را دارد که برای یک دوره ۵ ساله و با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شود.

بر اساس قانون اساسی کره جنوبی، رییس جمهوری رئیس اجرایی، فرمانده کل نیروهای مسلح کشور و همچنین رئیس دولت هم محسوب می شود.

انتخابات ریاست ‌جمهوری بنابر قانون تحت «نظام نخست ‌نفری» و تنها در یک دوره برگزار می‌شود، در این انتخابات هر کس بیشترین آرا را کسب کند به پیروزی می رسد.

رای‌گیری نخست‌گزینی یا نخست‌نفری (first-past-the-post voting) نوعی روش رای‌گیری است که نامزد حائز آرای بیشتر، حتی اگر اکثریت مطلق آرا را کسب نکرده باشد، برنده انتخابات خواهد شد. این روش انتخاباتی در نزدیک به یک چهارم جهان متداول است. آمریکا، بریتانیا، کانادا، پاکستان و هند از این شیوه به صورت گسترده استفاده می‌کنند.

مهم‌ترین ایراد این روش این است که ممکن است برنده نزد اکثریت رای‌دهندگان نامحبوب و چه بسا منفور باشد. هرچه تعداد نامزدها بیشتر شود مشکل بالا به صورت ملموس‌تر و حادتر احساس می‌شود و رای ‌دهندگان حس می‌کنند که این روش نامزد اشتباهی را برگزیده است.

اگر منصب ریاست جمهوری کره جنوبی به هر علتی خالی بماند، ضمن اینکه نخست‌وزیر این کشور به عنوان سرپرست مقام رئیس‌جمهوری انجام وظیفه می کند باید ظرف ۲ ماه انتخابات زودهنگام برگزار شود که اتفاقا در سال ۲۰۱۷ میلادی بحران سیاسی و مالی در کره جنوبی باعث شد خانم «پارک گئون هی» رئیس جمهوری وقت برکنار شود و انتخابات جدید ریاست جمهوری به صورت زودهنگام در ماه می (اردیبهشت ۱۳۹۶) برگزار شد که «مون جائه این» رییس جمهوری فعلی به پیروزی رسید.

به استناد آمارهای رسمی، دست کم ۴۴ میلیون نفر از جمعیت ۵۲ میلیونی کره جنوبی که بیش از ۱۸ سال سن داشته داشته باشند می توانند در انتخابات شرکت کنند.

گفتنی است مردم کره جنوبی درحالی امروز برای انتخاب رئیس جمهوری جدید خود پای صندوق های رای رفتند که این کشور در حال حاضر با بحران کرونا در حال دست و پنجه نرم کردن است و هر روز به شمار مبتلایان به این بیماری در آن افزوده می شود.

در حال حاضر بیش از ۹۰۰ هزار تن از مردم کره جنوبی به سبب ابتلا به کرونا در قرنطینه بسر می برند و بیش از ۱۰۰۰ تن نیز به سبب ابتلا به این بیماری در بیمارستان بستری شده‌اند.

اکنون باید منتظر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی بود و دید آیا پیروز انتخابات می تواندبه وعده های انتخاباتی خود جامه عمل بپوشاند و بر مشکلات ناشی از تبعات اقتصادی همه گیری کرونا، شکاف طبقاتی عمیق میان فقرا و ثروتمندان، تامین مسکن ارزانتر و مشکل کاهش جمعیت این کشور در سطح داخلی فایق آید و تغییراتی را در سیاست خارجی در قبال اتحاد دو کره، نحوه همکاری با چین، آمریکا و ژاپن اعمال کند.