به گزارش مشرق، محسن مهدیان، فعال رسانه‌ای در ادامه یادداشت فراتر از سیسمونی در کانال تلگرامی خود نوشت: 

سوال اول:

اگر افشاگری در خصوص زندگی شخصی غلط است چرا جمهوری اسلامی در زندگی شخصی مردم سرک می کشد؟

خب این سوال فرضش یک ادعاست. ابتدا باید ادعا را اثبات کرد و بعد پاسخ داد. یعنی مدعی اول باید بگوید منظور از سرک کشیدن جمهوری اسلامی در زندگی مردم چیست؟ 

چون حکومت وارد زندگی شخصی افراد نمیشود مگر در جایی که پای صیانت از جمع مطرح باشد. مثل نظارت بر تراکنش های بانکی که صیانت از نظام مالی در کشور است. ضمن اینکه اتفاقا از بسیاری از کشورهای دیگر عقب هستیم و بخش عمده ای از اقتصاد ایران غیررسمی است که دلیلش همین عدم اشراف است. 

سوال دوم.

اگر افشاگری و سرک کشیدن به زندگی شخصی بد است چرا امیرالمومنین آبروی ابن هرمه را ریخت؟

پاسخ در خود سوال است. اول اینکه خطا نه تنها اجتماعی، بلکه مربوط به مسوولیت کارگزار بوده است. اتفاقا حضرت تاکید دارد بر نظارت های مخفی و علنی بر کارگزارانش. اما نظارت بر چه؟ بر عملکرد. نه سرک کشیدن به زندگی شخصی.

دوم و مهمتر اینکه اینجا افشاکننده خود قاضی است. حاکم شرع است. حکومت است. نه هرکس و ناکسی که بدون علم هرچه دید را سر دست بگیرد و بخواهد نقش حکومت را بازی کند. راست و دروغ ببافد بنام افشاگری. همه بحث سر اینست که قضاوت کردن و حکم دادن کار قاضی است و وظیفه ما در نظارت عمومی در چنین مواردی مطلع کردن نهادنظارتی است. 

سوال سوم

اگر سرک کشیدن بد است چرا قالیباف در مناظرات به ماجرای واردات سیسمونی دختر وزیر اشاره کرد؟

اولا کار بد، بد است و ربطی به این و آن ندارد. اینکار خطاست از هرکس هم سر بزند خطاست.

ولی آن ماجرا ربطی به سرک کشیدن نداشت. دختر وزیر برای خودش سیسمونی نیاورده بود. اساسا کسب وکارش قاچاق سیسمونی کودک بوده و آنرا هم قالیباف سرک نکشیده که بفهمد، سخنگوی قوه قضائیه پیشتر اعلام کرده بود.

سوال چهارم.

اگر سرک کشیدن بد است چرا خبرگزاری فارس حساب پیرمردی که دروغ گفته بود را چک و منتشر کرد؟

بازهم خطا از هرکس باشد خطاست.  ولی اتفاقا ماجرای پیرمرد تایید این ملاحظه است.

در ماجرای پیرمرد، روشنست که خبرنگار امکان و دسترسی به حساب بانکی کسی را ندارد که بخواهد منتشر کند و این درخواست نهادنظارتی و مسوول و قانونی بود که منتشر شود. طبیعی است که خبرنگار صحت ماجرا را با اتکا به منبع خبر سنجیده و منتشر کرده است. وظیفه ذاتی خبرنگار. ولی همین هم وقتی مدیران خبرگزاری متوجه شدند به قاعده همین اصولی که گفته شد، خبر را از خروجی حذف کردند. اتفاقا این ماجرا، تایید آنچه گفته شد است. 

سوال پنجم. 

خطای خانواده آقای قالیباف علنی بود نه خفی؟

این سوال ناشی از اینست که فرد فکر می کند چون ماجرا در فرودگاه بوده پس علنی است. خیر. روشنست که اگر هرکدام از ما آنجا بودیم اساسا همسر و فرزند و داماد قالیباف را نمیشناختیم چه رسد به اینکه تشخیص دهیم الان این چند قلم سیسمونی است و از کجا آمده و یا چه و چه. این اطلاعات جز با سرک کشیدن بدست نمی آید. به همین دلیل با دروغ ها و ادعاهای خلاف ممزوج شد. مثل اینکه اصلا برای خرید سیسمونی رفتند. اضافه بار داشتند و ۲۰ چمدان و ملک در ترکیه و وچه و چه که همگی تکذیب شد. 

سوال ششم.

آیا مردم حق ندارند بر زندگی مسوول نظارت کنند؟

حتمن حق دارند. اما اولا مسوول نه فرزند و همسر . علت هم روشن است برای نوشتن خطای خانواده بر فرد ، خیلی جزییات باید بررسی شود که اساسا چنین قضاوتی را ناممکن می کند.

دوم نظارت باید بر عملکرد باشد و هرانچه از زندگی مسوول در علن است و جلوی چشم مردم است. از عملکرد گرفته تا آندسته از اموری که بر عملکرد تاثیر دارد مثل نوع ماشینی که رفت و امد می کند که جلوه اشرافی گری نباشد.

سوال هفتم. اگر سرک کشیدن بد است پس ماجرای حقوق های نجومی چیست؟

دقت کنیم بحث حقوق های نجومی بیش از انکه مربوط به کسی باشد که گرفته، مربوط به سازمانی است که پرداخت کرده است. 

به تعبیری مشکل از نهاد پرداخت کننده است و افشاگری در اصل بیان یک تخلف سازمانی بود و این مورد ثبت شده و مورد نظارت سازمان بازرسی و دیوان محاسبات و دیگر نهادهای نظارتی است. ضمن اینکه اساسا برای شفافیت درامد، قانون داریم.

سوال هشتم.

اگر سرک کشیدن بد است پس چرا درباره زندگی احمد خمینی عده ای اعتراض کردند؟

خیلی روشن است. به زندگی خصوصی احمد خمینی کسی ورود نکرد. بلکه عکس هایی که خود او منتشر ساخته بود، باعث قضاوت و تحلیل شد. آنهم اشرافی گری سیداحمد را کسی به پای پدر و پدربزرگ نگذاشت.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.