تو خونه مردم نمون، برگرد همون خراب شده ای که بابات یا نطفه خودت یه روزی بوده پرچمم بگیر دستت به جهنم. پرچم جعلی که سهله! ریختت را هم باید بکشی پایین از فلسطین.

دزد اصلا ذاتا ترسو هست.

این به نظرم بیشتر تبلیغ انتخاباتی بود بر علیه بنت و به نفع نتانیاهو.

تازه نمایش شروع شده، یک جشن پوریم نشان شما خوک زاده های صهیونیست بدهیم که تا پایان تاریخ فراموش نکنید.

اسراعیل را خدا نابود خواهد کرد

انشاء الله روز به روز وضعتان از اینی که هست بسیار بدتر و وخیم تر هم خواهد شد. شما اگر گوش های سالمی دارید باید به نصیحت سردار بزرگ اسلام ، سردار سلامی گوش دهید و شنا کردن یاد بگیرید چرا که انشاء الله به فضل الهی به زودی زود شما را به دریا خواهیم ریخت ؛ اگر خودتان فرار نکنید!

با سلام. یهودی های صهیونیست (اسرائیلی های جنایتکارو ملعون) از نسل حضرت ابراهیم (ع) و حضرت یعقوب (ع) نیستید؛ آن ها از نسل «یأجوج و مأجوج (گاگ و مگاگ) یعنی قوم خزریان» هستند؛ آن ها اقوامی بت پرست بودند که به خاطر سیاست یهودی شدند؛ اجداد آن ها هرگز در فلسطین زندگی نکرده اند؛ این کشور سرزمین واقعی آن ها نیست؛ آن ها فلسطین را به زور اشغال کرده اند. یهودی های صهیونیست فقط حق دارند در آتش جهنم برای خودشان کشور داشته باشند. بر روی کرۀ زمین کشوری با عنوان اسرائیل وجود ندارد. کشور مظلوم فلسطین فقط به مردم مسلمان عرب زبان بومی آنجا که از چندین هزار سال پیش در آن جا ساکن بودند تعلق دارد. یهودی های بومی فلسطین (بنی اسرائیل) اولین ساکنین فلسطین نبودند؛ بلکه زمانی بسیار طولانی، قبل از مهاجرت حضرت ابراهیم (ع) به فلسطین، این سرزمین دارای سکنه و از سابقۀ تمدن چند هزار ساله برخوردار بود؛ در 3500 سال پیش از میلاد حضرت عیسی (ع)، قوم های «سامی» از قلب حجاز (عربستان) به سوی مصر، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین کوچ کردند؛ بعضی از آنها (فنیقی ها) در لبنان ساکن شدند؛ بعضی از آن ها (کنعانی ها) هم در فلسطین ساکن شدند. کنعانی ها اولین ساکنین شناخته شده در کشور فلسطین بودند؛ آنها حدود دو قرن قبل از میلاد، دولتی تحت عنوان «کنعانیه» را در آنجا تأسیس کردند. حضرت ابراهیم خلیل الله (ع) در شهری به نام «اورِکلدان» در عراق به دنیا آمد؛ سپس بعد از گذشت صدها سال به دستور خداوند یکتا، ابتدا به فلسطین (منطقۀ کنعان) و سپس به حجاز (عربستان) و مصر هجرت کرد. بعد از اینکه حضرت عیسی (ع) در شهر «ناصرۀ فلسطین» به پیامبری مبعوث شد، قوم بنی اسرائیل به دو بخش «یهودی» و «مسیحی» تقسیم شدند؛ بعضی از آن ها به حضرت عیسی (ع) ایمان آوردند و مسیحی شدند و بعضی از آن ها هم سرپیچی کردند و با مسیحی ها درگیر شدند؛ بنابراین همۀ بنی اسرائیل، یهودی باقی نماندند. بعد از گذشت چند قرن، پیامبر اسلام (ص) به رسالت مبعوث شد و در سال 638 میلادی سپاهیان اسلام وارد «بیت المقدس» شدند و با مردم فلسطین پیمان صلح امضا کرده و آن ها را در پذیرش دین آزاد گذاشتند و چون حقانیت دین اسلام را دیدند، بیشتر آن ها مسلمان شدند. از قرن 7 میلادی به بعد فلسطینی ها پیروان سه دین بزرگ «اسلام_مسیحیت_یهودیت» را تشکیل دادند؛ که مسلمان ها دارای بیشترین جمعیت بودند.

در سال 1896 میلادی، تئودور هرتسل کتاب «دولت یهود» را منتشر کرد؛ او در آن کتاب خواستار «ایجاد دولتی برای یهودیان سراسر دنیا در کشور فلسطین» شد؛ صهیونیست های اروپا هم از این تفکر استقبال کردند. در جنگ جهانی اول که از تاریخ 1914/07/28 تا تاریخ 1918/11/11 اتفاق افتاد، امپراتوری عثمانی از نیروهای متفقین شکست خورد؛ و در نهایت نیروهای متفقین، سرزمین های امپراتوری عثمانی را طبق توافقنامۀ «سایکس _ پیکو» بین خودشان تقسیم کردند. شکست امپراتوری عثمانی از نیروهای متفقین باعث شد سرزمین فلسطین توسط انگلیس اشغال شود. بر اساس این توافق قرار بود استان‌های خارج از عربستان به مناطق تحت کنترل و نفوذ انگلیس و فرانسه تقسیم شود؛ و در نهایت در سال 1920 میلادی احکام قیمومیت انگلیس بر سرزمین‌های اشغالی و نیز فلسطین امضا شد. قیمومیت انگلیس بر فلسطین در تاریخ 1924/07/24 در سازمان ملل تصویب شد و تا سال 1948 میلادی ادامه داشت. در تاریخ 1917/11/02 میلادی، اعلامیۀ بالفور توسط وزارت خارجۀ انگلیس نوشته شد؛ و در آن از موضع مثبت دولت انگلیس برای «ایجاد خانۀ ملی برای یهودیان مهاجر در کشور فلسطین» خبر داده شد. بعد از صدور این اعلامیه تعداد زیادى از یهودیان سراسر دنیا در طی 7 مرحله مهاجرت، وارد سرزمین فلسطین شدند؛ و در نهایت چهار گروه تروریستی «هاشومیر _ هگانا _ اتسل _ لِحی» از میان این مهاجران به وجود آمد. در تاریخ 1947/11/29 سازمان ملل طبق «قطعنامۀ 181» طرح تقسیم فلسطین را به دو دولت «عرب ها (ساکنان بومی فلسطین)» و «عبری ها (یهودیان مهاجر)» تصویب کرد و مقرر شد شهر بیت‌المقدس به صورت بین‌المللی اداره شود. این قطعنامه مقدمه اشغال نهایی فلسطین مظلوم توسط یهودیان مهاجر بود و در نتیجۀ آن از تاریخ 1947/11/30 تا 1948/05/14 میلادی میان مردم مظلوم فلسطین و یهودیان ملعون مهاجر جنگ های خونینی در گرفت. در تاریخ 1948/05/14 میلادی (روز نکبت) چند ساعت بعد از پایان دورۀ قیمومیت انگلیس بر فلسطین، تشکیل دولت غیر قانونی اسرائیل جنایتکار توسط بن‌گوریون اعلام شد؛ سپس سه گروه تروریستی «هگانا _ اتسل _ لِحی» با هم ادغام شدند و نیروهای نظامی این رژیم نامشروع را تشکیل دادند؛ آن ها گروه هایی با زبان های مختلف هستند که از «آسیای مرکزی_قفقاز_اروپای شرقی_اروپای مرکزی_اسپانیا_آفریقا_روسیه_رومانی_فنلاند» به فلسطین مهاجرت کرده اند.

آن هایی که می گویند: «فلسطین به ما چه؟ ؛ ما خودمان هزار تا مشکل داریم.» این را بدانند که تمام مشکلات دنیا (کرونا_جنگ_قحطی_تحریم_گرانی_بی کاری) به خاطر وجود نحس اسرائیلی ها است. دزد و قاتل در هر منطقه ای که نفوذ کند، خیر و برکت از آنجا می رود. اسرائیلی های جنایتکار فقط دشمن فلسطینی ها نیست؛ دشمن همۀ ما است. تا زمانی که این دشمنان زنده هستند مشکلات ما حل نخواهد شد.