به گزارش مشرق به نقل از پارس نیوز، بزرگترها به ما یاد داده بودند که شخصیت افراد هرگز به لباس و تن پوشی که دارند نیست، بلکه متانت، ادب، وقار، دانایی، علم و بصیرت از مهمترین معیارهای یک انسان شایسته است، از همین رو این شعر شاعر که می گوید: «تن آدمی شریف است به جان آدمیت، نه همین لباس زیباست نشان آدمیت» را همیشه نصب العین قرار می دهیم، اما متأسفانه آنچه که در دنیای پرزرق و برق امروزی ملاک تشخص برخی ها قرار گرفته نوع پوشش و لباسهای فشن با مارکهای خارجی است، به طوریکه اگر فردی باشید که بتوانید رنگ کیف و کفشتان را با بند ساعت و مچ بند چرمی دستتان ست کنید و مارک تی شرت و شلوار جینتان خارجی باشد و در نگاه اول به چشم آید و شال و کلاه و روسریتان هم بافت فلان کارخانه معروف ایتالیا باشد، آن وقت است که در جمع دوست و رفقا آدم با پرستیژی به نظر می آیید و همه تو را فرد باکلاسی می دانند یا اگر همیشه در زنگ ورزش، لباسهای ورزشی با مارکهای خارجی ولو بی کیفیت بپوشید، معلوم می شود که شما آدم مد روزی هستید و هزار به به و چه چه پشت سرتان می گویند، البته با کمی تأمل باید گفت همین عده غافلند از اینکه رمز پیروزی در درس، موفقیت در زندگی و کسب موقعیتهای اجتماعی و شغلی در درستی کردار و گفتار و صداقت و سادگی است نه مارکهای خارجی روی لباسها و کفش های کتانی!

برخی از مردم که عقلشان به چشمشان است، همیشه مقلدانی کورکورانه محسوب می شوند که بدون توجه به کیفیت اجناس مورد نظر به مارک توجه داشته و دوست دارند همه از آنها تعریف و تمجید کنند که مثلا به به فلانی چقدر آدم شیک پوشی است چون همیشه پوشاک مارک دار خارجی می پوشد، حال این پوشاک به ظاهر خارجی معلوم نیست در کدام کارگاه زیرزمینی در کشور تهیه شده و یک مارک تقلبی هم یدک می کشد، یا چه نوع کیفیتی دارد، اصلا برای این عده مهم نیست، از نظر آنها لباس فقط باید مارک داشته و خارجی باشد، حال فرقی نمی کند چینی باشد یا ترک، تولید داخل باشد یا فرانسه، آنچه به چشم می آید مارک است و در نگاه این گونه افراد، متأسفانه کیفیت هیچ جایگاهی ندارد.

 

معجونی سحر آمیز با نام تبلیغات

یادش بخیرروزگاری صنایع نساجی صنعت پوشاک ایران آنچنان رشد و اعتماد به نفسی داشت که حتی لباسهای پلیس انگلستان را هم صنایع پوشاک ایران فراهم می کردند، اما اکنون بسیاری از تولیدات داخلی با برچسبهای تقلبی عرضه و به فروش می رسد، هر چند این مسئله درباره تمام تولیدات داخلی صدق نمی کند.

آن دسته از کارخانه هایی که محصولات باکیفیت عرضه می کنند، هیچ ترسی از عرضه محصولاتشان با نام ایرانی ندارند چرا که می دانند مردم همواره جنس خوب را از بد تشخیص می دهند و افتخار می کنند که جنسی با کیفیت ایرانی خریداری کنند، اما در حال حاضر تبلیغات در تمام عرصه ها و بخصوص پوشاک حرف اول را می زند.

تبلیغات قوی و تنوع زیاد در طراحی معجون سحر آمیزی است که کشورهای خارجی به کار می گیرند تا جای که برخی تولیدکنندگان داخل کشور حتی اجناس با کیفیت خود را با مارکهای خارجی عرضه کرده است .

حال اینکه چه مسائلی باعث شده صنعت پوشاک در کشور با این مشکلات مواجه شود بررسی می کنیم.

مارک فرنگی در تن لباس ایرانی

انبوه کالاهای بدون کیفیت با مارکها و رنگهای مختلف خارجی در بازار جلب نظر می کند. این اجناس، اغلب ساخت چین و کشورهای آسیایی هستند که مارک خارجی آشنایی را روی آنها می چسبانند و با بسته بندی های متنوع به نام اجناس اصلی و باکیفیت ولی ارزان تر از کالاهای اصلی می فروشند.

اجناسی که به نام جنس اصلی و با رنگها و طرحهای به ظاهر زیبا عرضه می شوند. اما هرگز کیفیت مورد نظر را ندارند؛ در حال حاضر مشکلات بسیاری در این زمینه خانواده ها را تهدید کرده و تولید و توزیع داخلی را نیز مورد هجوم قرار داده است.

بسیاری ازمردم کشور به جای حمایت و مصرف صنایع داخلی عملا مشاهده می کنیم که تا یک مارک خارجی می بنند سریع گول ظاهر آن را می خورند اما اما خبر از کیفیت آن ندارند و سریع آن را خریداری میکنند.
مردم به جای به جای بهبود تولید و کیفیت و حمایت از صنایع داخلی، عملا شاهد مصرف زیاد و ورود بی رویه پوشاک بی کیفیت تایلندی و چینی هستند و از سوی دیگر اجناس داخلی را می خرند که برچسب فرنگی دارد، اجناسی که نظر بسیاری ازمشتریان بخصوص جوانان را به خود جلب کرده و تقریبا ویترین تمام مغازه ها را در قبضه خود گرفته است.

باران Baran است گول نخورید

بسیاری از فروشندگان پوشاک بچه گانه معتقدند که ۸۰ تا ۹۰ درصد برچسبهای روی لباسها تقلبی است و همگی تولیدات داخلی می باشد.

آن ها در خصوص مارک های خارجی معتقدند«اکثر پوشاک کشور دوخت ایران است اما مارک همه آنها خارجی است. مردم کشور ما آنقدر ظاهر بین هستند وبه دنبال هر چیز قشنگ می گردند حتی مارک اگر لاتین نوشته شده باشد، برایشان جذاب تر است؟!!»
«تجملات و چشم و هم چشمی باعث شده برخی از مردم حتی روی مارک لباس هم فخرفروشی کنند.

به عنوان نمونه در ویترین اغلب مغازه ها مارک «باران» را که به لاتین نوشته Baran و یا Goldn Fish ماهی طلایی به چشمتان خورده است ؟؟
شاید باورش برایتان سخت باشد که این مارک اصل نیست و تقلبی در کارگاههای زیرزمینی تولید و در سطح بازار توزیع می شود و با قیمت پایین تری نسبت به قیمت اصل در اختیار مشتریانی که مارک لباس خیلی برایشان مهم است، قرار می گیرد.

افزایش ۸۰درصدی قیمت تمام شده وکاهش ۸۰درصدی تولید

«۸۰درصد تولیدات پوشاک در ایران از بین رفته و همه به سوی واردات اجناس و لباسها مخصوصاً پوشاک چینی روی آورده اند.»
«مردم بیشتر دنبال مد و مارک هستند، در حال حاضر پوشاک داخلی آن تنوع لازم را ندارد به همین دلیل اغلب ترجیح می دهند لباسهایی با برچسب خارجی و با طرحها و رنگهای بیشتر انتخاب کنند هرچند که در این بین کیفیت لباسهای داخلی خیلی بهتر از برخی پوشاک خارجی با مارکهای تقلبی است، اما اکثراً به تنوع بها می دهند.»

وقتی از یکی از تولیدکنندگان پوشاک در در مورد دلیل کم شدن تولید پوشاک در کشور سؤال می کنم، با دلی پر خون و گله مندانه می گوید: «نیاز به حمایت بیشتر دولت در امر تولید داریم. وقتی این همه اجناس چینی بدون هیچ مشکل گمرکی وارد کشور می شود، وقتی نظارتها کم رنگ باشد، طبیعی است که قدرت ما در امر تولید پایین می آید.»

تولیدات بی کیفیت پوشاک خارجی آمده است تمام نقدینگی صنف پوشاک داخلی را جمع آوری کرده اند و دیگر هیچ انگیزه ای برای تولید نگذاشته اند
وقتی نظر وی را در مورد مارکهای تقلبی خارجی بر روی پوشاک تولید داخل سؤال می کنم و اینکه اگر این کار غیرقانونی و خلاف است، چرا عملا شاهد آن هستیم، می گوید:

فکر می کنید چرا تولیدکنندگان از این مارک های غیر قانونی و خلاف استفاده می کنند؟
بسیاری از تولیدکنندگان در این باره گفته اند ماتولیدکنندگان داخلی چاره ای جز این ندارد، اگر این کار را نکنند و مارکهای تقلبی را روی لباسهای خود نزنند، مردم خرید نمی کنند، ضمن اینکه اگر نظارت مسئولان اتحادیه های پوشاک و اصناف بازرگانان بیشتر باشد و حمایت جدی تر از تولیدکنندگان صورت گیرد و همچنین اکثر مواد اولیه ارزان در اختیار کارگاههای تولیدی قرار گیرد مطمئن باشید مردم جنس با کیفیت ایرانی را به جنس مارک دار تقلبی و جنس بی کیفیت چینی ترجیح می دهند.

بسیاری از مارکهای تقلبی در تولیدهای داخلی وجود دارند که اکثراً از کشور ترکیه وارد می شوند یا بعضاً در کارگاههای زیر پله ای تولید می شوند که این کار کاملا غیرقانونی است و مثل قانون کپی رایت می باشد، اما آنچه مسلم است این اتفاق در جریان است.

پوشاک ایرانی با رنگ چینی

به دلیل عدم نظارت بر فروش پوشاک خارجی در بازار داخل، پوشاک چینی در رده های متفاوتی وارد می شود و با قیمتهای مختلف به فروش می رسد.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید متقاضیان خرید و استفاده از پوشاک چینی در کشور به دو دسته تقسیم می شوند؛ دسته اول افرادی هستند که به مارک و کیفیت لباس بیش از بهای آن اهمیت می دهند و دسته دوم افرادی هستند که پایین بودن قیمت برایشان از درجه اهمیت بالاتری برخوردار است.

براساس این گزارش سهم پوشاک مارک دار اصل در مقایسه با پوشاک دیگر، به یک دهم بازار هم نمی رسد، ولی در مقابل طیف وسیعی از بازارهای داخلی در اختیار پوشاک بی نام و نشان است که غالباً چینی بوده و به اسم پوشاک ترک به فروش می رسد.

وجود تقلب گسترده، افزایش پله ای قیمت ها و قیمت گذاری سلیقه ای پوشاک توسط برخی از فروشندگان موجب بی اعتمادی مردم و آشفتگی و نابسامانی این بازار شده است.

کارشناسان و فعالان بازار پوشاک معتقدند تبلیغات گسترده استفاده از پوشاک مارک دار طی سالهای اخیر، ذائقه مردم را برای خرید لوازم و اجناس با برچسبها و برندهای معروف تحریک کرده و این اشتها در بخش پوشاک نیز بیشتر بوده و ولع زیادی را بین مصرف کنندگان ایجاد کرده است طوریکه آنها هم برای رفع این عطش و تشنگی کاذب ترجیح می دهند لباسهایی را بر تن کنند که صرفا برچسبی داشته باشد حال فرقی نمی کند این لباس دوخت داخل باشد یا خارج، آنها فقط درصدد رفع این نیازهای کاملا غیرضروری هستند.

اما از طرف دیگر تولیدکنندگان داخلی وقتی شاهد این نیاز سیری ناپذیر از سوی برخی از مردم هستند به جای تولید با کیفیت و ارزان پوشاک داخلی و عرضه زیاد آن دست به کاری راحت تر و مقرون به صرفه تر می زنند، واردات پوشاک چینی و ارزان یا دوخت و چاپ برچسبها و برندهای تقلبی معروف خارجی بر روی پوشاک تولید داخل. طبیعی است اگر این چرخه به همین منوال ادامه یابد نه تنها روز به روز شاهد تعطیلی کارخانه های تولید پوشاک داخلی خواهیم بود، بلکه بازار پوشاک در قرق اجناس نازل تایلندی، پاکستانی و چینی درمی آید.

۹۰درصد تولیدکنندگان تبدیل به واردکنندگان شدند

تولید پوشاک در حال حاضر به صورت یک موضوع قابل تامل درآمده است چون تولیدی های زیادی تقریباً رو به تعطیلی است و ۸۰ تا ۹۰ درصد آنها جزو واردکنندگان پوشاک قرار گرفته اند.

به گزارش خبرنگار اقتصادی افکار نیوز حسن رادمرد، رئیس مرکز امور اصناف و بازرگانان ایران با تاکید بر اینکه پوشاک ایران زمانی قابل رقابت با پوشاک مرغوب و خیلی خوب کشورهایی مثل ایتالیا و فرانسه بود و صادرات پوشاک داشتیم،

وی به مشکلات پیش روی تولیدکنندگان داخلی اشاره می کند و می گوید: «گران شدن مواد اولیه و هزینه های جانبی مثل بیمه های گران و واردات پوشاک خارجی از مهمترین مشکلاتی است که این بخش از صنعت با آن دست به گریبان شده ضمن اینکه باید برچسبهای تقلبی بر روی پوشاک داخلی را هم به موارد فوق اضافه نمود.»
خوشبختانه از چند ماه قبل مارکهای معروف خارجی را شناسایی کرده ایم مقرر شده که اگر چنانچه تولیدی بخواهد از برندهای معروف بر روی پوشاک خود استفاده کند، حتماً باید تحت لیسانس آن کشور باشد و به عنوان نمایندگی و با در دست داشتن گواهینامه شروع به فعالیت کند و مزیت این کار هم جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده از علامتهای تجاری و بالا رفتن کیفیت جنس است.

کالای مارک دار به بازار رخنه کرد

کالاهای مصرفی مارک دار از دیرباز در بازار رخنه کرده و همواره هشدار کارشناسان و تحلیل گران اقتصادی را به عنوان زنگ خطری برای صنایع داخلی و سلامت اقتصادی به خود معطوف کرده است.
اما در سالهای اخیر به جای ورود کالاهای اروپایی، کالاهای کشورهایی نظیر پاکستان، تایلند و بخصوص چین سبب لطمه بیشتری به صنایع داخلی شده و قاچاق این کالاها رونق گرفته است بطوریکه واردات انبوه پوشاک، کیف و کفش، لوازم بهداشتی و... با قیمتهایی پایین تر از قیمتهای داخلی نظر بسیاری از مشتریان بخصوص جوانان را به خود جلب کرده است.
پول اکثر خریداران ایرانی صرف خرید اجناسی می شود که برخی از آنها بدلیل کیفیت نازل در کشور خود غیرقابل مصرف اعلام شده اند، ولو آنکه بسیاری از تولیدات داخلی با کیفیتی به مراتب بهتر از تولیدات کشورهایی نظیر چین است.