سرویس جهان مشرق- مسوولان CERN (سازمان اروپایی تحقیقات هسته‌ای) از چند هفته پیش اعلام کردند که قرار است روز 5 ژوئیه (15 تیر) آزمایش برخورد دادن ذرات زیراتمی پرقدرت را انجام دهند. بعد از 3 سال خاموشی، قرار است بزرگ‌ترین برخورددهنده‌ی جهان(Large Hadron Collider) یا LHC که به طول 27 کیلومتر در عمق 100 متری زمین در مرز سوئیس و فرانسه احداث شده، آزمایشی صورت دهد که در تبلیغات رسانه‌های جریان اصلی، برگی جدید را در تحقیقات فیزیک نظری در حوزه ذرات زیراتمی ورق بزند. هفته گذشته، مسوولان سرن اعلام کردند این برخورددهنده از روز سه‌شنبه(5 ژوئیه)، تقریبا به مدت چهار سال با انرژی بی‌سابقه‌ی ۱۳.۶ تریلیون الکترون ولت، به صورت شبانه‌روزی کار خواهد کرد.

مایک لامونت (Mike Lamont) رئیس شتاب‌دهنده‌ها و فناوری سرن گفت:

"هدف ما این است که ۱.۶ میلیارد برخورد پروتون-پروتون در ثانیه برای آزمایش‌های اطلس و سی‌ام‌اس ایجاد کنیم. "

او اضافه کرد که این بار پرتوهای پروتون به کمتر از ۱۰ میکرون (یعنی یک‌هفتم ضخامت تار موی انسان) باریک می‌شوند تا نرخ برخورد افزایش یابد. این نرخ انرژی جدید به دانشمندان امکان می‌دهد تا «بوزون هیگز» (Higgs Boson) را که برخورد دهنده‌ی هادرونی بزرگ برای نخستین بار در ۴ جولای ۲۰۱۲ (۱۳ تیر ۱۳۹۱) مشاهده کرد، بیشتر بررسی کنند.

اما همزمان، بسیاری از روزنامه‌نگاران، دانشمندان مستقل و اصحاب رسانه، نسبت به تبعات و عواقب ناگفته و پنهان این جنس آزمایش‌ها، که ماهیت واقعی آن به شدت مخفی و سرّی نگه داشته می شود، هشدار می دهند. در واقع آنان معتقدند که در این سازمان غیرشفاف و غیرپاسخگو که در واقع محل تولد شبکه جهانی وب(اینترنت) در سال 1989 نیز هست، رازهای بسیاری دور از چشم توده‌های مردم دنیا در جریان است.

سرن در سال 2012 مدعی شد که ذراتی جدید موسوم به هیگز بوزون(Higgs boson) یا ذرات زیراتمی هیگز را کشف کرده است. این ذره را به «ذره خدا» شهرت داده‌اند چون در مدل جریان اصلی فیزیک، بنیان ماده را شکل می دهد. مسوولان این مرکز اعلام کرده‌اند که در دور جدید فعال کردن برخورددهنده عظیم، به دنبال کشف ذرات زیراتمی دیگری هستند.

در مقایسه با اولین حرکت برخورددهنده که باعث کشف بوزون شد، این بار ۲۰ برابر بیشتر برخورد صورت خواهد گرفت. لامونت خاطرنشان کرد که "این افزایش قابل توجهی است و راه را برای اکتشافات جدید هموار می‌کند. "

پروژه ال اچ سی، طبق اعلام‌های رسمی از زمان شروع به ساخت تا توسعه، تاکنون نزدیک به 9.5 میلیارد یورو هزینه در بر داشته است. گمانه‌زنی درباره ماهیت بسیار مبهم فعالیت این برخورددهنده و جنس اهدافی که در سرن دنبال می شود، تنها محدود به نظریه‌پردازان توطئه نمی شود، بلکه از زبان دانشمندان معروفی که توسط رسانه‌های جریان اصلی در حد سلبریتی‌های هالیوود شهرت یافته‌اند، همچون استفن هاوکینگ هم هشدارهای ترسناکی درباره عملکرد ال اچ سی ثبت شده است. او در زمان حیات خود، در مقدمه‌ای که برای کتاب   «استارموس: 50 سال انسان در فضا» هشدار داد که ذرات هیگز در برخورددهنده‌ی عظیم هادرونی، از نظر تئوریک می توانند با ایجاد واپاشی خلاء، در حدود 100 میلیارد مگاالکترون‌ولت انرژی ایجاد کنند که در چشم به هم زدنی زمین را از بین ببرند. [1]

در اواخر سال 2008، هنگامی که CERN برای اولین بار در حال شلیک موتورهای دستگاه خردکننده اتم خود بود، پروفسور اتو روسلر(Otto Rössler)، استاد آلمانی بیوشیمی در دانشگاه توبینگن، علیه CERN به دادگاه حقوق بشر اروپا شکایت کرد. وی گفت Cern می تواند یک سیاهچاله کوچک ایجاد کند که می تواند از کنترل خارج شود و کره زمین را نابود کند. دادگاه درخواست راسلر را رد کرد، با این وجود او موفق شد بحثهای داغی را درباره جنبه تاریک آزمایش های سرن ایجاد کند.

اما خطر بالقوه‌ی دیگری که مطرح‌کنندگان فرض‌های هراس‌آور درباره سرن و پروژه‌های مخفی آن مطرح می کنند، باز کردن درگاه‌ها(portals) برای ورود موجوداتی مهیب و نابودگر از ابعاد دیگر هستی و حتی از زمان‌های دیگر به دنیای ماست.  این مساله تنها یک گمانه‌زنی تخیلی به سبک طرفداران داستان‌های علمی-تخیلی یا فانتزی‌های سیاه اچ پی لاوکرافت(از سلاطین ادبیات وحشت در ژانر علمی-تخیلی) نیست. این دسته از گمانه‌زنان، به خصوص به اظهارات خاص مسوولان سرن ارجاع می دهند.

در 6 نوامبر 2009، مصاحبه‌ای از «سرجو برتولوچی» ، مدیر تحقیقات و محاسبات علمی سرن، منتشر شد که در آن او اذعان کرد:

" برخورددهنده‌ی عظیم هادرونی می تواند درهایی را به ابعادی دیگر باز کند و از این درهای میان ابعادی، چیزهایی می توانند وارد شوند یا ما می توانیم چیزهایی را ارسال کنیم. "[2]

او اعتراف کرد که در سرن بسیار محتمل است که اتفاقاتی خارج از انتظار و ابطال‌کننده قواعد پذیرفته‌شده فیزیک می تواند رخ دهد. [3]

جالب این‌جاست که کشور سوئیس مجموعه‌ای از تونل‌های زیرزمینی طولانی را در خود جا داده است که تونل 27 کیلومتری برخورددهنده هادرونی یکی از آن‌هاست. طولانی‌ترین تونل زیرزمینی جهان یعنی تونل گوتهارد در همان منطقه قرار دارد. در جریان افتتاح همین تونل در سال 2016 بود که با حضور رهبران کشورهای اروپایی مجموعه‌ای از عجیب‌ترین نمایش‌ها با نمادها و استعارات تاریک برگزار شد که به اعتقاد بسیاری از ناظران، مجموعه‌ای از مناسک رازآمیز (ریچوآل) بود. [4] بسیاری از منتقدان، بین تونل زیرزمینی گوتهارد و محل استقرار برخورددهنده هادرونی و تونل 27 کیلومتری آن ارتباطی مرموز برقرار می کنند. [5] آنان این نقطه از سوئیس را «درگاه جهنم» لقب داده‌اند.

وجود مجسمه‌ی  یکی از خدایان مورد پرستش هندوها در محوطه‌ی یک سازمان «علمی»، دیگر مساله‌ای است که همواره درباره سرن مطرح می شود. مسوولان سرن در سال 2004 رسما نصب مجسمه‌ی «َشیوا» ، که یکی از خدایان سه‌گانه‌ی اصلی در مذهب هندو است، در محوطه‌ی سازمان اروپایی تحقیقات هسته‌ای اعلام کردند. [6]

این مجسمه، «رقص شیوا» را نشان می دهد که در سنت هندو نماد چرخه‌ی ویرانی و بازسازی کیهان است. در سنت هندو، برهما، خدای آفرینش، ویشنو، خدای حفظ حیات و شیوا خدای نابودی با هدف خلق دوباره است. برعکس ویشنو که در متون کهن، به عنوان عضوی از گروه خدایان، و خدایی علاقه‌مند به انسان ظاهر می‌شود، شیوا به صورت بیگانه‌ای تاریک و دیوگونه است که به تمامی در تضاد با سایر خدایان و انسان قرار می‌گیرد.

نکته بسیار قابل‌تامل این که در انیمیشن پررمز و راز و پر از نماد سال 2012 با نام «I pet goat II» ساخته‌ی لویی لِفِوره که آن را پیام شبکه‌ی جهانی ماسونی درباره‌ی تحولات یک دهه‌ی بعد(تا 2022) می دانند، باز رقص شیوا در چند نوبت نشان داده می شود.

 قضیه وقتی جالب‌تر می شود که در یک ویدئوی مدرن و مفهومی با نام «تقارن» که در فوریه 2016 توسط سرن منتشر شد و در آن پرسنل سرن را در داخل این مجموعه عظیم می بینیم، کارکنان و دانشمندان این پروژه دقیقا در حال انجام رقصی از سنخ رقص‌های هندو همچون رقص شیوا هستند! جالب این‌جاست که شعار گروه سازنده‌ی تقارن این است: برخورد هنرها  علم برای یک «بُعد» جدید!

در صحنه‌ای از این ویدئو، ما در دل یک صحرا، دایره‌ای را می بینیم که فردی کاملا سفیدپوش را از فردی کاملا سیاهپوش جدا کرده است. این دو برای گذر از این حائل و رسیدن به هم تلاش می کنند و در نهایت به هم می رسند. بسیاری از ناظران، این صحنه را به نماد تلاش برای متصل کردن دنیای موجودات ارگانیک و موجودات غیرارگانیک تفسیر کرده‌اند و نام «تقارن» را دقیقا به توازی این دو دنیا مرتبط می دانند.

در 18 آگوست 2016، ویدئویی از یک صحنه‌ی مناسکی(ریچوآل) درست زیر پای همین مجسمه و در تاریکی شب منتشر شد که در آن افرادی، اعمالی شبیه قربانی انسانی انجام می دادند. [7] انتشار این ویدئو به شدت جنجالی شد و دوباره بازار انتقادات درباره ماهیت مبهم اعمال صورت گرفته در سرن بالا گرفت. حضور این افراد در آن شنل‌های سیاه و انجام ائن مناسک آشکارا شیطانی، در محوطه فوق‌امنیتی سرن، با هیچ توجیهی نمی توانست بدون هماهنگی با مسوولان این سازمان باشد. [8]

وقتی در سال 2009، فیلم «فرشتگان و اهریمنان» ساخته‌ی ران هاوارد اکران شد، بار دیگر توجهات عمومی به سرن جلب شد. طبق خط داستانی فیلم، یک گروه تروریستی، با دزدیدن «ضدماده» (antimatter) از سرن قصد دارند شهر واتیکان را به کل نابود کنند. در جواب سوالات شکل‌گرفته در اذهان عمومی، مسوولان سرن مجبور شدند توضیح دهند که واقعا در سرن «ضدماده» ساخته می شود، اما تاکید کردند که چون میزان ضدماده تولید شده بسیار بسیار کم و کاملا تحت کنترل است، هیچ خطری دنیا را از بابت آن تهدید نمی کند.

با این حال، در همین پرسش و پاسخ رسمی، آنان تاکید کردند که انرژی آزاد شده از امحای یک گرم از ضدماده (که بسیار ناپایدار است)، دو برابر انرژی بمبی است که در پایان جنگ دوم جهانی شهر هیروشیما را از روی زمین محو کرد. [9]  به طور رسمی، ساخت اولین اتم‌های ضدماده توسط سرن در ژانویه سال 1996 اعلام شد. [10] این که بعد از گذشت حدود 26 سال و ارتقای فناوری، اکنون چه میزان ضدماده در اختیار این سازمان است، بر کسی آشکار نیست. در دسامبر 2016، دانشمندان سرن مدعی شدند که با لیزر عمل تحریک(قلقلک) اتم‌های ضدماده را انجام داده و آن‌ها را به درخشیدن واداشتند. [11]

همین چند هفته پیش، در 13 می امسال، «جیم گرین»، دانشمند ارشد پیشین ناسا در مصاحبه‌ای مدعی شد که در ظرف چند سال آینده، یعنی آینده نزدیک، ما با «بیگانگان»، یا موجودات فرازمینی رو به رو خواهیم شد. [12]  

این دست اظهارنظرها از سوی افرادی که موجّه به نظر می رسند و در زمینه‌های مربوط افراد شناخته شده‌ای هستند، برخی تحلیل‌گران بدبین را به فرضیه‌ی ارتباط میان پروژه‌های سرن و باز کردن چیزی چون «پرتال» یا «دروازه ستاره‌ای» (استارگیت) برای ورود موجوداتی از ابعاد دیگر رهنمون کرده و این دست از ناظران، اظهارات افرادی چون جیم گرین را آماده‌سازی ذهنی برای خروجی‌های غیرمترقبه ابرپروژه‌های عظیم علمی چون سرن می دانند. [13] [14]  

به هر حال در یک چیز، تردیدی نیست. امکان ندارد در منطق بنیادین سرمایه‌داری، میلیاردها دلار هزینه‌ی آشکار و نهان روی یک پروژه صورت بگیرد و تنها هدف آن مطالعه روی هیگز بوزون و نوترینو باشد. عقل سلیم می گوید که پشت این سرمایه‌گذاری‌ها، دست‌کم به لحاظ نظری می تواند تلاش برای دستیابی به فناوری‌های پیشرفته نظامی و احیای فناوری‌های باستان نهفته باشد.

به عنوان آخرین نکته در این مقال، به طرز عجیبی در دو دهه‌ی گذشته در چند ده فیلم سینمایی علمی-تخیلی، ابرقهرمانی و انیمیشن، مساله‌ی استارگیت‌ها و پرتال‌ها به تصویر کشیده است که به طور خاص در محصولات کمپانی مارول این ارجاع به پرتال‌ها و استارگیت‌ها زیاد دیده می شود. اولین بار فیلم «استارگیت» در سال 1994 به کارگردانی رولند امریش به طور اختصاصی به این موضوع پرداخت. هالیوود استاد ادراک‌سازی‌های صبورانه و بلندمدت است.