به گزارش مشرق، محمد دادکان؛ نامی که تداعیکننده روزهای سیاه «تعلیق» فوتبال ایران است. همانی که اکنون میگوید «باید با مدیریت ورزش هماهنگ بود» و خودش در ناهماهنگی کامل با مدیران وقت ورزش ایران در جامجهانی ۲۰۰۶ حتی اجازه ورود رییس سازمان تربیت بدنی به اردوی تیم ملی را هم نداد.
دادکان چهارشنبه شب مثل بیشتر اوقات در مصاحبههای چند سال اخیرش با «صدای بلند» فریاد زد؛ فریادی برای اینکه به مخاطبین حرفهایش القاء کند «من بهترین مدیر تاریخ فوتبالم» اما با بررسی کارنامه دوران مدیریتش آن چیزی که او از آن به عنوان افتخار یاد میکند، درگیری با مدیر بالادستیاش است و بس و الا صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ در میان ناکامیهای جورواجور فوتبال ایران در ردههای پایه و مشکلات عدیده و درگیری در اردوهای تیم ملی در آستانه اعزام به جام جهانی آلمان قطعا موفقیت و افتخار به حساب نمیآید.
دادکان در تازهترین اظهارنظر خود در حالی گفته که «من باید با مدیریت ورزش کشور هماهنگی داشته باشم» که خود او سنبل «ناهماهنگی و نافرمانی» در ورزش و فوتبال ایران است و اثر زخم این «ناهماهنگی» همچنان بر جسم نحیف فوتبال ایران دیده میشود.
عجیب اینکه دادکان که این روزها وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال را در اختلاف ایجاد شده بین بازیکنان مقصر معرفی میکند، خودش چه راحت درگیریهای موجود در تیم ملی و بازیکنسالاری تیم ۲۰۰۶ را فراموش کرده است؛ اختلافاتی که با مصاحبههای بازیکنان آن تیم سالهاست علنی شده اما آقای دادکان مسئولیت آن را گردن نمیگیرد. آقای دادکان به این سوال پاسخ دهد آن بازیکنی که گفت «در چشم من نگاه میکردند اما به من پاس نمیدادند» زاییده کدام دوره مدیریت بود؟ سوال دیگری که دادکان بعد از ۱۶ سال هنوز به آن پاسخ نداده این است که چه کسی با ترویج بازیکنسالاری بارها مقابل گردنکشی یکی از بازیکنان اصلی تیم مماشات کرد و برانکو را در مقابل این بازیکن به یک مربی توسریخور تبدیل کرد؟ در دوران مدیریت کدام مدیر ورزشی بازیکن تیم ملی جلوی میلیونها بیننده تلویزیونی به ساک پزشکان لگد زد و باعث سرافکندگی ایرانیان شد؟ دادکان از خود بپرسد درگیری دو بازیکن در زمین بازی در جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۰۴ در دوره مدیریت چه کسی رقم خورد؟
اینها و سوالات بیشمار دیگری از دادکان وجود دارد که او هنوز بعد از سالها به آنها پاسخ نداده و به جای پاسخگویی همیشه خود را یک فرد موفق ورزشی جا زده است.
منبع: آخرین خبر