به گزارش مشرق، رسیدگی به این پرونده از ۲۲ اردیبهشت سال گذشته با گزارش یک نزاع دسته جمعی در منطقه شرق تهران آغاز شد. در ادامه مأموران به محل اعزام شدند و مشخص شد درگیری میان چند نفر از اتباع افغانستانی رخ داده که باهم نسبت فامیلی دارند و در این میان ۶ نفر با چاقوی قصابی مجروح شده‌اند.

ساعتی پس از انتقال مجروحان به بیمارستان تلاش برای درمان آنها آغاز شد اما ۲ نفر از مصدومان پرونده به علت شدت جراحات وارده و خونریزی شدید جان باختند. با اعلام این خبر مأموران شناسایی عاملان درگیری را در دستور کار قرار دادند و ۴ نفر از متهمان پرونده شناسایی و بازداشت شدند.

پس از دستگیری متهمان و اعتراف آنها به درگیری و همین‌طور تکمیل گزارش پزشکی قانونی و پلیس، پرونده با صدور کیفرخواست متهمان به اتهام مشارکت در نزاع منجر به قتل و اقامت غیرمجاز در خاک ایران برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در جلسه دادگاه نخست اولیای دم درخواست قصاص کردند و سپس متهمان یک به یک به جایگاه رفتند.

متهم ردیف اول در دفاع از خودش گفت: ما همگی با هم فامیل هستیم و به شغل قصابی و خرید و فروش دام مشغول بودیم اما اختلاف‌مان به خاطر ۱۰ میلیون تومان پول بود. در این حادثه برادرم حفیظ و برادر همسرم به نام سبحان نیز به قتل رسیدند. من قبول دارم که در نزاع شرکت کردم و با چاقو ضربه‌ای به سبحان زدم اما عمدی در کارم نبود، تنها می‌خواستم از خودم دفاع کنم. زمان درگیری هوا تاریک بود به همین خاطر وقتی می‌خواستم برای دفاع از خودم چاقو را به کتف سبحان بزنم چاقو در گردنش فرو رفت. البته او هم می‌خواست با چاقو ضربه‌ای به پهلو و کلیه‌ام بزند که دستم را مانع کردم و ساعدم از مچ تا آرنج شکافت.

وی که در این پرونده هم متهم بود و هم به‌عنوان اولیای دم برادرش محسوب می‌شد در پاسخ به قاضی که از او پرسید چه خواسته‌ای برای متهمان قتل برادرت‌ داری گفت: من قاتل برادرم را نمی‌بخشم و قصاص می‌خواهم.

در ادامه متهم ردیف دوم به جایگاه رفت و با رد اتهام قتل عمد عنوان کرد: وقتی وارد درگیری شدم دیدم برادرم روی زمین افتاده و برای دفاع از خود و برادرم با چاقو یک ضربه به حفیظ زدم. متهم ردیف سوم هم که مردی ۷۶ ساله و پدر متهم ردیف دوم بود نیز گفت: من اصلاً در این درگیری حضور نداشتم و ضربه‌ای هم نزدم.

من فقط قصدم وساطت بود تا دعوا خاتمه پیدا کند. ما همه فامیل هستیم و با شاکی پرونده دوستی ۴۰ ساله داریم. بعد از آن هم متهم ردیف چهارم که با قید وثیقه آزاد بود به جایگاه رفت و گفت: من در این درگیری حضور داشتم و از چند ناحیه هم مجروح شدم. با اینکه چاقو در آستینم داشتم اما از آن استفاده نکردم و به هیچ کسی هم ضربه‌ای نزدم.

در ادامه وکلای هر دوطرف به دفاع از موکلان‌شان پرداختند.

با پایان جلسه دادگاه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.

منبع: رکنا