به گزارش مشرق، مهدی جهان تیغی فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

چرا کار فرهنگی به تنهایی در حوادث پس از وفات مهسا امینی کفایت نمی‌کند؟! چرا نباید از کار امنیتی و قضایی در این نوع حوادث غفلت کرد؟!

رهبر انقلاب در دیدار با اعضای دوره جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام فرمودند:‌‏ اینکه برخی می‌گویند فضا را امنیتی نکنید بله ما هم موافق هستیم و تا آنجایی که ممکن است فضا نباید امنیتی شود اما کار فرهنگی جای خود و کار قضایی و امنیتی هم در جای خود.

حوادث پسا وفات مهسا امینی نشان می‌دهد که اینبار دشمن نه تنها بسیار گسترده و آشکارتر بلکه با روش‌های امنیتی و اطلاعاتی پیچیده‌تری نیز وارد عملیات شده است. حجم هماهنگی‌ها و لایه‌های مختلف سازماندهی شده از رسانه تا کف خیابان نشان می‌دهد که نمی‌توان از این سازمان شکل گرفته به راحتی گذشت. بدین معنا که این سازمان و ساختار شکل گرفته بر اساس طراحی‌های امنیتی و اطلاعاتی صورت گرفته و همچنین خطر آفرینی آن برای امنیت کشور به اتمام نرسیده و برای مقابله و از بین بردن آن راهی جز اقدام امنیتی و اطلاعاتی نیست. اساسا برای کور شدن چشم‌ فتنه‌انگیزان و عوامل پشت صحنه راهی جز کار امنیتی نیست. باید در نظر گرفت که کار فرهنگی مربوط به محیط داخلی است و علاوه بر همه اقشار جامعه شامل بخشی از جمعیت فریب خورده، نوجوانان هیجانی شده و جوانان دچار خطا و اشتباه قابل تخفیف و اغماض نیز هست ولی مواجه کامل با این حوادث علاوه بر کار فرهنگی، خنثی سازی اقدامات دشمن و عوامل آن از طریق کار اطلاعاتی و امنیتی است.  

در این نوع چالش‌های فراگیر امنیتی و اجتماعی متاسفانه عده‌ای با ژست روشنفکری چنان جنبه کار فرهنگی‌ در افکار عمومی را برجسته و علل بوجود آمدن حوادث را فقط به این موضوع و حل مسأله را هم تنها به آن ربط می‌دهند که نقش آفرینی دشمن در افکار عمومی کمرنگ می‌شود و حتی تقصیر کل ماجرا را به داخل برمی‌گردانند. بالتبع پس از چنین خطاها و آدرس‌های غلط مطالبه طبیعی و عاقلانه تنبیه عوامل دشمن توسط قوه قضاییه نه تنها در میان بخشی از مردم کاهش پیدا می‌کند بلکه برخی احکام صادر شده برای تنبیه کوچک برخی عوامل دشمن که حتی متناسب با بزرگی جرم آنها هم نیست، به راحتی در بخشی از افکار عمومی دچار خدشه و شبهه می‌شود. ضمن اینکه اقدام قضایی یک جنبه‌اش اجتماعی و فرهنگی است، یعنی تنبیه افراد به منظور غفلت‌زدایی به خصوص از قشر جوان جامعه هم است که عاقبت و تباه شدن افرادی که عامل یا همسو با دشمن شده‌اند را مشاهده کرده و عبرت بگیرد.

تجربه فتنه‌های گذشته و حوادث مشابه نشان می‌دهد که غفلت و یا کوتاهی از تکمیل کامل پروسه و همه جانبه کار امنیتی و قضایی و یا عدم استمرار و جدیت در آنها سبب شده که در برخی حوادث جدید گاهی از همان غفلت‌ها آرامش کشور ضربه بخورد.