به گزارش مشرق، به تازگی مشخص شده که ماریا آرنا رئیس کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا که در جریان مسابقات فوتبال جام جهانی به قطر سفر کرده بود مساله پرداخت هزینه پروازها و هتل را توسط دولت قطر، اعلام نکرده است.

آرنا اگرچه به این تخلف اعتراف کرده، اما دستیار دفتر خود را به دلیل تکمیل نکردن مدارک لازم برای اعلام این سفر در راستای سیاست های شفاف سازی پارلمان اروپا مقصر دانسته است.

این نماینده ارشد پارلمان اروپا اکنون ممکن است با مجازات هایی از جمله جریمه مالی تا سقف ۱۰ هزار و ۱۰۴ یورو و یا محرومیت از نمایندگی پارلمان به مدت یک سال مواجه شود. هرچند چنین جریمه هایی به ندرت به اجرا درمی آید.

گفته می شود اگرچه خطای آرنا در مقایسه با سایر رسوایی های مرتبط با ماجرای قطرگیت اندک است، اما کمیته حقوق بشر که او مسئولیت آن را برعهده دارد، اکنون دوران توفانی را سپری می‌کند.

مقامات بلژیکی در تحقیقات قطر گیت، تاکنون چهار نفر را به اتهامات فساد، پولشویی و مشارکت در یک سازمان جنایی دستگیر شده اند.

«پیر آنتونیو پانزری» نماینده سابق پارلمان اروپا که قبلا ریاست کمیته حقوق بشر را بر عهده داشت، «فرانچسکو جورجی» دستیار سابق پانزری، «اوا کایلی» نماینده سوسیالیست یونانی در پارلمان اروپا و «نیکولو فیگا-تالامانکا»، چهار مظنونی هستند که تاکنون به عنوان متهمان این رسوایی دستگیر شده اند.

مشخص نیست که این افراد دقیقا چه تخلفاتی مرتکب شده اند، اما پرسش‌هایی که اکنون پیرامون این شخصیت‌های ارشد بروکسل و کمیته حقوق بشر پارلمان در جریان است، به قلب اعتبار اتحادیه اروپا و مشروعیت سیاسی آن لطمه زده است.

همزمان در پی اعلام سفر رئیس کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا به قطر با هزینه های دوحه، حزب راست میانه مردم اروپا توقف کار کمیته حقوق بشری پارلمان اروپا را خواستار شده و «مانفرد وبر»، رئیس این حزب درخواست تعلیق رسمی آرنا را مطرح و اعلام کرد: سوالات بی‌پاسخ زیادی در مورد میزان دخالت سوسیالیست‌ها در این شبکه فاسد وجود دارد.

قطرگیت که به گفته ناظران می‌توان آن را نوک کوه فساد در ساختار سیاسی اروپا دانست، نمونه کاملی از یک نگرش سیاسی است که دیگران را به رعایت اصول اخلاقی و مبارزه با فساد دعوت می‌کند.

کارشناسان معتقد هستند که نتیجه این تحقیقات هرچه که باشد، رسوایی فساد در پارلمان اروپا حقیقتی ناخوشایند را آشکار کرده؛ حقیقتی که به اعتقاد تحلیلگران از قبل برای بیشتر اروپایی‌ها آشکار بود: پول، نفوذ در اتحادیه اروپا را می‌خرد.