سرویس ورزش مشرق- فوتبال کشورمان در هفته های اخیر شاهد صحنه هایی عجیب و باورنکردنی شده است. مربیانی که وقتی توان هدایت درست تیم هایشان را برابر رقیبان ندارند، فریاد برآورده و از دست های پنهان می گویند. مدیرانی که ضعف خود را پشت توهمات و پندارهای خیال آلود پنهان می کنند تا کسی نپرسد که در باشگاه های تحت مدیریت شما چه خبر است. اما چه می شود که شاهد چنین شهر آشوبی شده ایم؟

رهاشدگی امور فرهنگی و اخلاقی در فوتبال کشورمان

آنچه در هفته های اخیر به وضوح می توان در لیگ برتر فوتبال کشورمان مشاهده کرد، رهاشدگی و به فراموشی سپرده شدن امور فرهنگی و رفتاری میان فعالان آن است. باشگاه های چند صدمیلیاردی که این روزها در هزینه کردهای آنها ابهامات متعددی وجود دارد، نه تنها هیچ اقدام فرهنگی و تربیتی را در رده های مختلف خود انجام نمی دهند که نشانه ها و نمودهایی در جهت عکس آن را می توان دید و دریافت. باشگاه هایی که پسوند فرهنگی را یدک می کشند، در تغییر گفتمان و رویکردهای حاکم بر فوتبال کشورمان چه کرده و چه می کنند؟

البته، تا کنون در این باره بسیار گفته و نوشته شده اما ساختار خصولتی و عجیب باشگاه هایی که ارتزاق از بیت المال می کنند، موجب شده تا تبدیل به حیاط خلوت هایی شوند که هیچ نظارتی بر آنها وجود نداشته باشد. بخشی از این باشگاه ها که به نام مسئولیت های اجتماعی و مانند این در فوتبال کشور فعال هستند، موجب شده اند تا مروج بی فرهنگی و ناهنجاری های رفتاری باشند که در هفته گذشته، نمونه های تاسف برانگیزی از آنها را دیدیم.

* لزوم برخورد قاطع فدراسیون و ارکان قضایی

در این میان، بایستی اذعان داشت که برخورد منفعلانه و سست فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی آن نیز موجب تشدید این وضعیت شده است. صحبت های اخیری که برخی مربیان علیه داوران داشته‌اند، در فوتبال جهان نه تنها غیرممکن که محال ذهنی به شمار می رود. حمایت قاطع فدراسیون‌ها از داوران و مشخص بودن خطوط و حدود مربیان و بازیکنان موجب می شود تا جرات و جسارت چنین رفتارهایی را نداشته باشند. اما تا کنون ارکان قضایی فدراسیون فوتبال در نقش تماشاگر و نظاره گر بوده یا برخوردهایش غیربازدارنده و بی ثمر بوده است. بایستی هر چه زودتر، بازنگری جدی در این باره صورت گیرد تا بساط این هرج و مرج از فوتبال کشور برچیده شود.

هنوز زمان زیادی از برگزاری جام جهانی در قطر نگذشته و همگان به یاد دارند که با وجود وی ای آر و داورانی در چنین سطح، شاهد اشتباهاتی بودیم که در نتیجه بازیها تاثیر مستقیم داشت اما هیچکس چنین رفتارهایی را که ما شاهدیم، از خود بروز نداد. در واقع، عدم حمایت فدراسیون و ارکان قضایی آن موجب شده تا چنین وضعیتی شکل گیرد که ضروری است اقدامات فوری و عملیاتی در دستور کار قارر گیرد.

هرج و مرج اخیر که ریشه در دلایل فوق الذکر دارد، البته یک تاکتیک برای توجیه ناکامی مربیان و مدیرانی است که صدها میلیارد تومان هزینه کرده اند اما در عرصه میدانی، نتوانسته اند آنگونه که باید ظاهر شوند. اما امروز به جای آنکه آنها مورد مواخذه قرار گیرند، خود را در قامت مدعی قرار داده و از خلا کنونی در جهت اهداف خود بهره می برند. به نظر می رسد با تدابیر عملیاتی فدراسیون، شاهد برچیدن این بساط هیاهو باشیم.