به گزارش مشرق،روز ۹ آبان ۱۳۵۷ پرویز ثابتی از ایران گریخت و ۳۳ سال در سکوت بود. سال ۱۳۹۰ پس از وقایع سال ۱۳۸۸ در ایران برای اولین بار مصاحبه انجام داد. امّا کماکان تصویری از او منتشر نشد تا اینکه روز ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ پردیس ثابتی دختر پرویز در صفحه توئیتری خود تصویری از حضور خانوادگی‌شان در تجمع چند نفره معارضین آمریکانشین منتشر کرد. پرویز ثابتی نیز بود.

حضور آشکار مهمترین نماد امنیتی رژیم پهلوی همزمان با وقایع اخیر جالب توجه است. در جریان آشوب‌های کور مهر و آبان ۱۴۰۱، بازمانده‌های عناصر ضربه خورده از نظام نظیر سازمان منافقین خلق، جدایی طلبان، سلطنت طلبان و از همه جالب‌تر ساواکی‌ها و خانواده ساواکی‌ها حضور فعال داشتند.

دختر ثابتی همزمان با انتشار تصویری از پدر خود نوشت که چهل و چهار سال پیش کشور مادری ما در تاریکی فرو رفت و ابراز امیدواری کرد که امسال، سال نور (از نوع ساواکی‌های پهلوی) باشد!

امّا پرویز ثابتی کیست و دوران نورانی او چگونه بود؟
پرویز ثابتی بهمن ۱۳۳۷ عضو ساواک شد. ساواک دارای ۱۰ اداره بود. اداره کل سوم (امنیت داخلی) مهم‌ترین بخش ساواک بود. ثابتی در سال ۱۳۵۲ از سوی نصیری (رئیس وقت ساواک) به ریاست اداره کل سوم تعیین شد. او طبق سلسله مراتب نفر دوم بود ولی به دلیل گستره اختیارات تبدیل به مهمترین شخصیت امنیتی رژیم شاه در دهه ۵۰ شد.

برای فهم نورِ(!) دوران سلطه امنیتی پرویز ثابتی بر ایران کافیست به فایل صوتی جلسه شورای امنیت رژیم شاه در روز پنجشنبه ۱۶ شهریور ۱۳۵۷ (یک روز قبل از جمعه خونین و اعلام حکومت نظامی) رجوع کنیم. مقامات بلندپایه رژیم پهلوی صریحاً می‌گویند که از سال ۱۳۵۳ رفتاری با مردم شد که گاهی از رفتار مغول نیز بدتر بود. این دوره زمانی مصادف با حکمرانی امنیتی پرویز ثابتی در ایران است.

هوشنگ نهاوندی (وزیر وقت علوم) در این نشست گفت:

«اگر این حکومت نظامی همراه با رفع نارضایتی‌های مردم نباشد، اگر این حکومت نظامی همراه با تعقیب دزدها، متجاوزین به حقوق مردم، ناراضی تراش‌ها، کسانی که واقعاً در این شش-هفت سال اخیر، به خصوص بعد از [سال] ۱۹۷۴ (۱۳۵۳ شمسی) که این پول نفت زیاد شد، رفتاری رو با مردم مملکت کردند که به قول دکتر آزمون از رفتار مغول هم گاهی بدتر بود، اگر اون‌ها تنبیه نشوند و رفع علل نارضایتی نشود، واقعاً ما خیانت کردیم.»

اختیارات پرویز ثابتی چقدر بود؟
اداره کل سوم ساواک به ریاست ثابتی دارای ۹ اداره بود. هر اداره شامل چندین بخش و هر بخش مسئول کنترل یک یا چند سازمان، وزارتخانه، حزب، گروه‌های اجتماعی، اقوام (نظیر کرد، لر، بلوچ و آذری)، اقلیت‌های مذهبی، روحانیون، دانشگاهیان، اعضای ارتش، مطبوعات و حتی وابستگان رژیم شاه، اعضای لژهای فراماسونری داخل کشور و بهایی‌ها بود.

این حوزه گستره اختیارات، پرویز ثابتی را به قدرتمندترین مقام امنیتی رژیم تبدیل کرد. مهم‌ترین وظیفه اداره کل سوم، مدیریت و هماهنگی کلیه نهادهای امنیتی عصر پهلوی نظیر رکن دو ارتش، شهربانی و ژاندارمری بود که نمود عینی آن در قالب‌های نظیر کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک و شهربانی هویدا شد. همه آنچه مردم ایران از ساواک تصور می‌کردند مربوط به اداره تحت امر ثابتی بود.

نفرت عمومی از واژه ساواک به حدّی بود که تا چندین سال بعد از انقلاب نیز، صرف اعلام تشکیل یک نهاد اطلاعاتی، بازخورد منفی داشت. زیرا دستگاه اطلاعاتی برای مردم یادآور ساواک بود.

سازمان عفو بین الملل از جمله نهادهای مورد استناد معارضین نظام است. رئیس سازمان عفو بین الملل در سال ۱۹۷۵ (۱۳۵۴ شمسی) گفت که از جمله سیاه‌ترین کارنامه حقوق بشری جهان متعلق به رژیم پهلوی است. کتاب «ساواک یا دوست شکنجه‌گر غرب» به قلم هارولد ایرنبرگر روایتی از کارشناس سازمان مذکور منتشر کرده که به شرح ذیل است:

«جلادان ساواک علاوه بر استفاده از شوک الکتریکی و کتک به وحشیگری‌های زیر نیز متوسل می‌شدند؛ بطری‌های شکسته را به نشیمنگاه زندانیان فرو می‌کنند. به بیضه‌های آنان وزنه می‌آویزند و یا کلاهخودهایی بر سرشان میگذارند که با فریادهای قربانیان در زیر شکنجه گوش‌شان را آزار میدهد و از انعکاس صداها به بیرون جلو میگیرد ... ساواک قربانیان خود را نه بخاطر شکنجه جسمی بلکه بخاطر شکنجه روانی مورد تجاوز جنسی قرار میداد این شکنجه روانی بویژه در حالتی بود که برای گرفتن اعتراف از شوهران و یا پدران به زنان و دختران شان در برابر چشم آنها تجاوز می‌کردند.»