به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:وی در نیویورک‌تایمز نوشت: بازگشت به چین باعث شد تا وزن و قدرت هولناکی را مشاهده کنم که چین از زمان گشایش درهایش به روی جهان در دهه ۱۹۷۰ میلادی و حتی از زمان شیوع کووید در سال ۲۰۱۹ میلادی به این‌سو کسب کرده است. تسلط حزب کمونیست سبب شده دولت چین زیرساخت‌هایی در سطح و رده جهانی و کالاهای عمومی را ایجاد کند.

زندگی طبقات متوسط و پایین چین به‌طور پیوسته بهتر می‌شود. به‌طور خاص در پکن و شانگهای تا حد زیادی آلودگی هوا برطرف شده و تعداد زیادی از فضاهای سبز تازه و قابل پیاده‌روی باعث شده‌اند در مقایسه با گذشته بیشتر قابل زندگی شوند. شانگهای اخیرا ۵۵ پارک جدید ساخته که مجموع آن را به ۴۰۶ رسانده است و برای ساخت نزدیک به ۶۰۰ پارک دیگر نیز برنامه‌ریزی کرده است.

در حال حاضر حدود ۹۰۰ شهر و شهرک در چین از طریق قطارهای سریع‌السیر خدمات‌رسانی می‌کنند. حتی سفر به مناطق بسیار دوردست در چین نیز آسان‌تر، راحت‌تر و ارزان‌تر شده است. این در حالی ‌است که در طول ۲۳ سال گذشته آمریکا دقیقا یک نوع خط ریلی پرسرعت به نام Acela ساخته است که ۱۵ ایستگاه بین واشنگتن دی‌سی و بوستون دارد. به این فکر کنید: مقایسه ۹۰۰ با ۱۵.

حضور در پکن به شما یادآوری می‌کند که ثبات چین محصول یک دولت پلیسی است که فراگیر شده است و همزمان کیفیت زندگی را برای شهروندان آن کشور به‌طور پیوسته بهبود بخشیده است. این رژیمی است که هم کنترل مطلق و هم پیشرفت را جدی می‌گیرد.

با «هو شیجین» یکی از محبوب‌ترین وبلاگ‌نویسان چینی صحبت کردم. او به من گفت: «شما برای یک قرن در جایگاه نخست بودید و اکنون چین در حال رشد است و ما این ظرفیت بالقوه را داریم که اول شویم و پذیرش این موضوع برای شما آمریکایی‌ها آسان نیست، اما شما نباید تلاش کنید توسعه چین را متوقف کنید. شما نمی‌توانید در نهایت چین را مهار کنید. ما کاملا باهوش و بسیار سخت‌کوش هستیم. ما ۱.۴ میلیارد نفر جمعیت داریم. ما پیش از ریاست جمهوری ترامپ هرگز فکر نمی‌کردیم روابط میان چین و آمریکا تا این اندازه بد شود. اکثر چینی‌ها فکر می‌کنند هیچ امیدی به بهبود روابط وجود ندارد و روابط بدتر می‌شود».

فرسایش در روابط ایالات متحده و چین نتیجه یک عامل قدیمی و آشکار است: رقابتِ سنتیِ بین یک قدرت فعلی (ما) و یک قدرت در حال ظهور (چین). ما به مسلح کردن تایوان برای جلوگیری از تصرف آن جزیره، جلوگیری از نابودی دموکراسی آن و استفاده از آن منطقه به‌عنوان نقطه پرش به سایر نقاط شرق آسیا ادامه خواهیم داد و پکن به تلاش برای اتحاد مجدد تایوان با سرزمین اصلی چین ادامه خواهد داد.

سه دهه بود که چین کالاهای کم‌عمق مثل کفش و جوراب و پنل‌های خورشیدی را به ما می‌فروخت و کالاهای عمیق با قابلیت کاربرد دوگانه، چون گوشی‌های تلفن همراه، ریزتراشه‌ها و پهنای باند را از ما می‌خرید تا این که هشت سال پیش فروشنده‌ای چینی در خانه‌مان را کوبید و گفت: «من آقای هواوی هستم و تجهیزات اینترنت نسل پنجم را بهتر از آنچه شما دارید درست می‌کنم. من شروع به نصب آن در سراسر جهان می‌کنم و می‌خواهم به آمریکا سیم‌کشی کنم».

حزب کمونیست چین اکنون متقاعد شده است که آمریکا می‌خواهد سرنگونش کند؛ چیزی که برخی از سیاستمداران آمریکایی از بیان آن خجالتی به خود راه نمی‌دهند. بنابراین، پکن آماده است تا با پوتین زیر یک سایه بخزد، اگر این کاری باشد که برای دور نگهداشتن آمریکایی‌ها لازم است.

چین کمونیست با بهره‌گیری از بازار جهانی که براساس قوانین آمریکا شکل گرفته ثروتمند شده است. اکنون آمریکایی‌ها نگران هستند که چین از قدرت جدید خود برای تغییر یک‌جانبه این قوانین به نفع خود استفاده کند. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم قدرت رو به زوال خود را در مقابل پکن بر این موضوع متمرکز ‌سازیم که چینی‌ها همیشه یک دهه از ما در زمینه ریزتراشه‌ها عقب‌تر باشند. در دنیای درهم‌آمیخته امروزی این تصور که چین می‌تواند از نظر اقتصادی سقوط کند و آمریکا همچنان رشد کند کاملا خیالی است. همچنین، تصور اینکه در چنین تلاشی اروپایی‌ها بدون توجه به وسعت بازار چین با ما همراه می‌شوند نیز یک توهم است. به سر تعظیم فرود آوردن مکرون رئیس‌جمهور فرانسه در مقابل شی در پکن نگاه کنید.