به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

دیپلمات ایرانی، آقای اسدالله اسدی، در دولت برجام بازداشت شد و پس از پنج سال تحمل اسارت در اروپا، امروز آزاد شد و به وطن بازگشت. او دبیر سوم سفارت کشورمان در اتریش)، دهم تیر ماه ۱۳۹۷ در آلمان بازداشت، و سپس به بلژیک منتقل شد.

آزادی این دیپلمات عزیز، با رونمایی ایران از موشک رادار گریز و نقطه زن "خرمشهر "۴ (خیبر)، با برد ۲۰۰۰ کیلومتر و سر جنگی ۱۴۰۰ کیلو گرمی همزمان بود.

این اتقاق، نمادی از روند جدید، و هماهنگی و هم افزایی "میدان-دیپلماسی" است. در حالی که وزیر خارجه می گوید مداکرات برجامی همچنان در جریان است، جمهوری اسلامی ایران، نه از رونمایی بخشی از اقتدار دفاعی و موشکی خود صرف نظر می کند؛

و نه سیاست خارجی و آمد و شد هیئت های دیپلماتیک با جهان فرا غرب را معطل نظر آمریکا و اروپا نگاه می دارد.

انفعال دیپلماتیک، به رویه غالب در دولت روحانی تبدیل شده بود؛ تا آنجا که با رونمایی از شهر موشکی کشورمان (در مقابل تهدید های نظامی آمریکا و اسرائیل) مخالفت می کردند؛

یا حتی دو سال پس از اعلام ابطال برجام توسط آمریکا، با تصویب قانون راهبردی اقدام متقابل در مجلس مخالفت می ورزیدند! بنابراین دو برابر شدن تحریم ها در دوره پسا برجام، طبیعی ترین اتفاق بود. تلخ تر این که برخی دولتمردان دنبال واگذاری اقتدار موشکی و منطقه ای در برجام ۲ و ۳ هم بودند!

در مقابل، افزایش اقتدار بازدارنده نظامی و امنیتی، در کنار گسترش مناسبات اقتصادی، سیاسی، نظامی، امنیتی و راهبردی با جهان فرا غرب، در دولت جدید جهش بی سابقه ای پیدا کرده است؛

سفر های مهم آقای رئیسی به روسیه، چین، اندونزی، سوریه، ترکمنستان، تاجیکستان، عمان و قطر، و میزبانی سران کشورهای گوناگون و امضای بالغ بر یکصد قرارداد و سند همکاری، نمونه ای از این جهش راهبردی در حوزه دیپلماسی مفتدرانه است.

اکنون هیچ خردمندی در کشور نمی پذیرد که گسترش همکاری ها با کشور ها و اتحادیه های فرا غرب، به برجام و FATF و اخم و لبخند بی فایده چند دولت زورگو و بد عهد غربی موکول شود؛ همچنان که نمی پذیرد به خیال دیپلماسی، تقویت بازدارندگی دفاعی و تهاجمی متوقف شود.

اقتدار دفاعی و نظامی بود که سایه جنگ را از سر کشور دور کرد و تهدید های جاری و اجرایی آمریکا و رژیم صهیونیستی را عقب راند و حال آن که همان ها به موازات امتیاز گیری در برجام، در تدارک تشدید تهدید نظامی و حمله مستقیم و نیابتی به ایران بودند.

توسعه تجارت خارجی، افزایش صادرات نفتی و غیر نفتی، تنوع بخشی به شرکای خارجی، احیای بخشی از درآمد های بلوکه شده ایران، دلار زدایی از تبادلات و کم اثر کردن تحریم ها، زمینه سازی برای احیای کریدور های ترانزینی شمال- جنوب و شرق به غرب و ...، نوید به بار نشستن دیپلماسی عزتمندانه در سایه اقتدار نظامی و منطقه ای را می دهد و می تواند سد تحریم ها را فرو بریزد؛ سدی که در اثر دیپلماسی انفعالی و التماسی فراز آمد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.