به گزارش مشرق، حسین دارابی در کانال تلگرامی خود نوشت:

وقتی مجلس رو با مجلس‌های قبلی مقایسه می‌کنیم، ولو اینکه نمایندگان اسم و رسم‌دار کمتری توی اون می‌بینیم اما حقیقتا در مقام مقایسه عنوان مجلس انقلابی اصلا برای این مجلس عنوان غلوآمیزی محسوب نمیشه.

کافیه قدری برگردیم به عقب؛

در همین جمهوری اسلامی و در مجلس ششم، مجلسی‌ها در اعتراض به نظام! داخل مجلس تحصن کردند!! روزگاری در همین جمهوری اسلامی، امثال بهزاد نبوی، محمد رضا خاتمی، مهدی کروبی، محسن آرمین و ... بزرگان اون مجالس بودند. حتی بعدها که وزن جریان مقابل هم در مجلس بیشتر شده بود باز عناصری پرقدرت و پرنفوذ از مخالفین جمهوری اسلامی! توی مجلس حضور داشتند. راه دور نریم همین مجلس قبل که عمده کار دست اصلاحاتی‌ها بود، امثال علی مطهری و مسعود پزشکیان نایب رییس مجلس بودند! حتی دو مجلس قبل که نمایندگان قوی‌تری از جریان راست رو داخل خودش داشت، مجلسی بود که برجام در اون ۲۰ دقیقه‌ای تصویب شده و ...

خب طبیعیه در چنین شرایطی این مجلس سوای عملکردش باید به نحو دیگری بهش نگاه بشه و تعبیر مجلس انقلابی براش یک تعبیر واقعی و نه اعتباری محسوب بشه.

بسیاری از قوانین هم در مجلس تصویب شده اما متاسفانه - به هر دلیلی - اجرا نمیشه. مثلاً رییس مجلس اگر اشتباه نکنم اشاره کرد که قانون مالیات بر خانه‌های خالی رو سال‌هاست تصویب کردند اما اجرا نمیشه! یا برخی قوانین دیگه و البته خود مجلس هم خیلی پیگیر نبوده که چرا اجرا نمیشه. لااقل در رسانه شأن نظارتیش در جاهای نامناسبی دیده شده ...

اما ایراد کار کجاست؟!

ایراد اینجاست که - بنا به هر دلیلی - ثمره اقدامات و نگرش نسبتاً درست مجلس، توی سفره‌های مردم دیده نمیشه و این موجب شده دفاع از مجلس از سوی بسیاری از خواص و مردم عادی فهم نشه.

این هم مشکلی هست که نیازمند همکاری همه دستگاه‌ها و تمرکز ویژه روی موضوع داره وگرنه به سادگی حل نمیشه و کماکان دفاع از عملکرد دوستان رو سخت و سخت‌تر می‌کنه.

در مورد دولت هم میشه به همین منوال مواردی از خدمات رو لیست کرد که اگر یکیش زمان دولت روحانی بود تا سال‌ها باهاش شیپور میزد. مواردی مثل اصلاح قانون تسهیل کسب و کار یا کارهای زیرساختی وزارت ارتباطات یا پروژه بسیار بزرگی مثل عبور کشور از بحران کرونا و ...

اما ایراد کار همونجایی هست که عرض کردم. این ایراد چطور حل میشه؟! شاید در موردش نکاتی نوشتم ...