به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: ضدانقلاب هر چه در توان داشت در دهه اول محرم به خدمت گرفت؛ از سلفی گرفتن اوباش پای کتیبه‌ها تا به استهزا کشیدن مجالس، تحریم عزاداری‌ها و غیره.

و اما یک سؤال ساده؛ چرا؟ آیا ضدانقلاب نمی‌فهمد و نمی‌داند محبت این مردم به اهل ‌بیت برای امروز و دیروز نیست و ریشه در اعماق وجودی آنها دارد؟ آیا نمی‌داند هویت مردم به این ذوات مقدسه گره خورده است و هرچه دارند را از این خاندان می‌دانند؟

حتما می‌دانند. مگر ممکن است کسی نداند که با های دهان مجنون، دریا خشک نمی‌شود و با آبپاشی کودکانه، خورشید سرد نمی‌شود؟ پس ماجرا چیست و دقیقا چه چیز طلب می‌کنند؟

اغتشاشات چه بود؟ خاطرتان هست؛ هم و غم آن ‌روزهای دشمن امری فراتر از براندازی حاکمیت بود؛ امری که حاکمیت نیز بر مبنای همان شکل گرفته است. آنها می‌دانند اگر ریشه این نظام را نزنند با براندازی هم طرفی نمی‌بندند. اما ریشه چیست؟ مردم.

ضدانقلاب به‌دنبال فروپاشی بود و هست؛ به‌دنبال تقابل مردم با مردم؛ به‌دنبال تجزیه کشور. برای همین سراغ تقابل‌های قومیتی رفتند. برای همین به فحاشی روی آوردند تا موجب خشم و نفرت یک گروه و مقابله مردم با مردم شوند. برای همین بود که در کنار اجیر کردن تروریست‌ها و برخلاف گذشته، آدم‌های غافل و جاهل را به خط کردند تا تقابل مردم با مردم رقم بخورد. برای همین بود که از نهادهای بین‌المللی مطالبه حمله نظامی به ایران کردند. برای همین بود که از آمریکایی‌ها درخواست تحریم بیشتر مردم ایران را داشتند. برای همین بود که اساسا سراغ اسرائیل رفتند چون می‌دانند رژیم صهیونیستی به چیزی کمتر از نابودی تمام عیار یک منطقه جغرافیایی به نام ایران فکر نمی‌کند. برای همین سراغ تروریست‌های داعشی و منافقین رفتند. برای همین آنچه می‌توانست اعتراض مردمی باشد را از همان ابتدا تبدیل به اغتشاشات کردند، به جای شعار به فحاشی کشاندند و اسلحه و مواد آتش‌زا توزیع کردند.

اینها می‌دانند براندازی در جمهوری اسلامی بدون فروپاشی ممکن نیست. با همه بلاهت‌شان به تجربه فهمیده‌اند که مشکل اصلی مردمند نه این نظام که این حاکمیت، خروجی همین مردم است.

حالا با این مقدمه، دست و پا زدن‌های جاهلانه و مذبوحانه دهه اول محرم را مرور کنید. اینها می‌دانند ره به جایی نمی‌برند، اما تلاش می‌کنند مردم را مقابل مردم قرار دهند. اما باز هم نشد. آنها نمی‌دانند که نام حسین خودش وحدت بخش است؛ چراکه «نزدیک می‌کند دل ما را به هم، حسین / این اشک روضه نیست که عقد اخوت است.»

همین هم شد؛ امسال تنها در یک نمونه زعمای هیئت‌ها مسئله‌شان این بود که چطور با معدود دختران کشف‌حجاب کرده برخورد کنند تا هم حرمت اسلام عزیز حفظ شود و هم از محبت قلبی آنها به سیدالشهدا مراقبت کنند و یقین همین «مراقبت» و «مدارا»ی توأمان زمینه‌ساز هدایت‌ها شده است و می‌شود... ان‌شاءالله.

و در نهایت اینکه دشمن باز هم بی‌آبروتر از گذشته شد و امسال شاهد یک امت حسینی بودیم که جلوه‌اش فراتر از گذشته بود.