به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:

ائتلاف سازی، هنر کشورهای دارای "راهبرد، قدرت، نفوذ و تعامل" است. توافقات و پیمان های جمعی، قدرت تولید می کنند.

در حالی که آمریکا (و غرب) مدت هاست ناتوان از تشکیل ائتلاف های جدید هستند، جهان فرا غرب در حال تاسیس سازمان های متنوع است.

روزنامه گاردین به تازگی نوشت: "قرن آمریکایی مانند پایان امپراتوری بریتانیا به سر آمده است". در حالی که ائتلاف های "آمریکا ساز"، رو به از هم گسیختگی می رود، ائتلاف هایی مانند بریکس و شانگهای، سرگرم یارگیری، از آسیا تا آفریقا، و قاره آمریکا هستند.

هر چه از کارکرد سازمان های غرب ساز (مثل ناتو یا حتی شورای امنیت) کاسته می شود، کارکرد سازمان های شرقی (فرا غرب) قوت و گسترش بیشتری پیدا می کند.

این واقعیت، تقویت گزاره ای است که در چند سال اخیر، در ادبیات مقامات غربی تکرار شده:
نیکولا سارکوزی: «محور جهان در حال عبور از غرب، به شرق یعنی آسیاست. ما در گذشته بر جهان تسلط داشتیم، اما حالا به هیچ‌ وجه مسلط نیستیم.»
جوزپ بورل: «تحلیلگران از مدت‌ها قبل درباره پایان نظم تحت رهبری آمریکا و ظهور قرن آسیایی سخن گفته‌اند. این اتفاق، پیش چشم ما در حال وقوع است»
ولفگانگ ایشینگر رئیس‌ کنفرانس امنیتی مونیخ: «جهان در حال عبور از غرب به عصر پساغرب است. کاهش نفوذ اروپا و آمریکا زمینه را برای کشورهای دیگر فراهم کرده تا نظم جهانی جدیدی را شکل دهند.»

اکنون ائتلاف های پویا و قدرتمندی در جهان شکل می گیرند که آمریکا و تروئیکای اروپایی (انگلیس و فرانسه و آلمان) از آنها حذف شده اند.

هیچ بعید نیست که تدریجا در ادامه روند فعلی، برخی کشورهای اروپای شرقی یا حتی فرانسه و آلمان، ناچار از درخواست عضویت در پیمان هایی مثل بریکس شوند.

ائتلاف هایی مانند ناتو، اتحادیه اروپا و جی هفت، به حداقل آورده برای اعضا رسیده اند و بعضا حتی زیان آن برای برخی اعضا، و سود آن صرفا برای برخی دیگر بوده است.

آمریکا زمانی تلاش داشت ائتلاف هایی مانند ناتو، ناتوی عربی، شورای همکاری خلیج فارس و پیمان ابراهیم، را در مقابل رقبای خود قرار دهد. اما اغلب این ائتلاف ها به واگرایی دچار شده و اعضای آن سودای تعاملات جدید با ایران، چین و روسیه را در سر می پرورانند.

هر قدر جهان فرا غرب در حوزه تعاملات اقتصادی، دیپلماتیک، سیاسی و امنیتی به هم نزدیک تر می شوند، ائتلاف های برساخته آمریکا، دچار بی کارکردی (یا ضد کارکرد) و واگرایی بیشتر می شوند.

این واقعیت را می توان در پیشی گرفتن اقتصاد چین، تاب آوری اقتصاد روسیه در مقابل تحریم و افزایش درآمد ها، تشدید روند دلار زدایی از تجارت میان کشور ها، مغلوبه شدن جنگ آمریکایی اوکراین، خنثی شدن حربه شورای امنیت، شکست های نظامی آمریکا در افغانستان و عراق و سوریه و.... مشاهده کرد.

جمهوری اسلامی ایران، نقش منحصر به فردی در معماری جهان جدید ایفا کرده و بنابراین باید جایگاه شایسته خود را در نظم جدید به دست آورد. باید برای این راهبرد در حال اجرا، دائما پایش و برنامه ریزی کرد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.