به گزارش مشرق، ریچارد بارونز فرمانده سابق ستاد مشترک ارتش انگلیس در نوشتاری در روزنامه فایننشال تایمز افزود، ضدحملات اوکراین بر خلاف اهداف خوشبینانه درباره بازپس‌گیری مناطق اشغالی تا قبل از زمستان نتوانسته به عقب نشینی نیروهای روسیه منجر شود و اوکراین فعلا نمی تواند در مقابل روسیه پیروز شود.

وی اظهار داشت که پیروزی کی یف در سال ۲۰۲۳ امکان پذیر نیست و مدعی شد که ممکن است این هدف در سالهای ۲۰۲۴ یا ۲۰۲۵ محقق شود.

این ژنرال ارتش انگلیس افزود، پیشرفت اندکی که تابستان امسال بدست آمد، نشان داد که هر چند غلبه بر یکی از آماده ترین خطوط دفاعی در میدان جنگ ممکن است دشوارترین عملیات جنگی باشد، اما امکان پذیر است. ارتش اوکراین تنها اندکی در تصرف روستای روبوتین در جنوب موفق شده و هفته ها از طریق میدان های مین جنگیده است تا به آنجا برسد. برای قطع پل ارتباط زمینی به کریمه به پیشروی های بیشتری نیاز هست.

بارونز در بخشی از نوشتار خود با اشاره به کشته شدن یوگنی پریگوژین رئیس گروه واگنر گفت کشته شدن او تاثیری در جنگ نداشته و شاید باعث تشدید وفاداری سربازان به پوتین شده است.

وی مدعی شد نیروهای روسیه خسته و فرسوده شده اند و دچار کمبود ذخایر هستند اما به سادگی تسلیم نمی شوند.

این ژنرال سابق انگلیسی اظهار داشت، اوکراین، دفاع هوایی کافی برای پوشش دادن یک سوم از خاک کشور را دارد. کمبود مهمات به طور موقت با گلوله های خوشه ای که آمریکا در اختیار این کشور قرار داد، جبران شد. تا اواسط سال ۲۰۲۴ طول می کشد تا کی یف از نیروهای قدرتمند هوایی کافی برخوردار شود و اکنون از نظر تجهیزات، برای پاکسازی مین ها دچار کمبود است و اصلاح این ضعف ها دستکم باعث طولانی تر شدن جنگ تا یک سال دیگر خواهد شد.

وی همچنین مدعی شد، شکست روسیه متکی بر برداشتن پنج گام اساسی است: اول اینکه کی یف نباید قبل از این که ابزاری برای دستیابی به آن وجود داشته باشد، برای موفقیت قابل توجه در میدان جنگ فشار وارد کند. اوکراین باید قوی‌تر و روسیه ضعیف‌تر شود، در غیر این صورت این مسیر بن‌بست خواهد بود.

دوم، فشار بی امان بر روسیه در طول زمستان باید حفظ شود. این به معنای تداوم عملیات موفقیت آمیز پیشروی در محدوده های کوتاه برای کاهش تلفات و ماندن در پوشش توپخانه ای و دفاع هوایی، تامین نیروی انسانی و مهمات پایدار است. نگه داشتن نیروهای روسی در میدان جنگ، قدرت، اراده و ذخایر آنها را از بین خواهد برد.

سوم، اوکراین باید به طور نظام مند تسلط نظامی روسیه بر سرزمین های خود را تا سال ۲۰۲۴ و پس از آن تضعیف کند. شکستن قدرت توپخانه ای و همچنین حمله به اهداف عمیق تر در سراسر اوکراین اشغالی مهم است. هدف نابودی توانمندی نظامی روسیه سریعتر از جایگزینی آن است، و این امر باعث می‌شود که روسیه توانایی مقاومت در برابر تهاجم قوی‌تر اوکراینی در آینده را نداشته باشد. کی یف در استفاده از تجهیزات و مهمات خود در روسیه، توسط غرب محدود شده است - اما همچنان باید نبوغ و شجاعت خود را برای حمله به خارج از مرزهای خود به کار گیرد.

چهارم، ناوگان دریای سیاه روسیه به عنوان موتوری برای حملات موشکی ویرانگر کروز و یک محدودیت کلیدی در صادرات غلات باید خنثی شود. حملات موشکی خود اوکراین و گسترش سریع قابلیت پهپادهای دریایی می تواند به کشتی های روسی سریعتر آسیب برساند. تا بهار ۲۰۲۴، ناوگان دریای سیاه روسیه نباید نقش مهمی در این جنگ ایفا کند.

پنجم، کارزار کنونی جنگ اوکراین اکنون به ارتقای صنایع دفاعی متحدانش متکی است. تهیه مهمات تازه تولید شده دستکم تا اواسط سال ۲۰۲۴ به طول می انجامد. این باید یک نقطه عطف بزرگ در توانایی تهاجمی کی یف ایجاد کند.

نویسنده در پایان مدعی شد که اوکراین برای این که به عنوان یک کشور پایدار بماند باید در جنگ پیروز شود. این پیروزی نه تنها برای امنیت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و روابط آن با روسیه مهم است بلکه در اشتهای چین برای ماجراجویی روسیه نیز تاثیر خواهد داشت. ضد حملات تاکنون نشان داده که می توان اشغالگری پوتین را شکست داد. این روند می تواند طولانی و هزینه برتر از آنچه که امید داشتیم، باشد. غرب اکنون باید به کارزار سخت‌تر پیش رو متعهد شود یا اوکراین را به جنگ بدون چشم‌انداز پیروزی محکوم کند.