سرویس ورزش مشرق - نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی در حالی به اتمام رسید که رشته‌های رزمی نتوانستند نتایج ادوار گذشته را تکرار کنند و به نوعی عقب گرد یا پسرفت داشتند. به غیر از ووشو و کوراش که مطابق انتظار به مدال طلا رسیده و نمره تقریبا قابل قبولی گرفتند، تکواندو و کاراته انتظارات را برآورده نکردند و جودو و بوکس نیز همانگونه که انتظار می‌رفت به توفیقی نرسیدند.

* ووشو؛ موفق در کسب مدال و بازنده تمام عیار برابر چین!

از میان رشته‌های رزمی حاضر در هانگژو، از نظر کسب مدال ووشو پرمدال ترین تیم بود و توسط افشین سلیمی و یوسف صبری به ۲ نشان ارزشمند طلا رسید. هرچند شکست محسن محمدسیفی در فینال برابر حریف چینی غیرقابل باور بود تا او پس از ۱۳ سال طعم تلخ شکست را بچشد. الهه و شهربانو و منصوریان و شجاع پناهی هم در فینال و نیمه نهایی به چینی‌ها باختند تا در ۴ مبارزه رودررو با رقیب اصلی در جهان کاملا قافیه را واگذار کرده باشیم و این به نوعی یک شکست برای ووشو در بخش ساندا به شمار می رود. زهرا کیانی ستاره تالوی ایران نیز همانند دوره قبل یک نقره ارزشمند گرفت. در مجموع ایران که با ۱۳ ورزشکار (۸ مرد و ۵ زن) در ووشو به هانگژو رفته بود، ۲ طلا، ۴ نقره و ۱ برنز گرفت تا از نظر تعداد طلا و مجموع مدالی با دوره قبل برابری کند.

در دوره قبلی ایران با ۴ ورزشکار مرد و ۵ ورزشکار زن به جاکارتا رفته بود و موفق به کسب ۲ طلا و ۴ نقره شده بود.

* کوراش با کسب حداکثری در مدال ها کیفیت خود را اثبات کرد

اما در کنار ووشو باید به عملکرد خوب کوراش هم اشاره کرد که تحت پوشش فدراسیون ووشو است. طلای صادق آذرنگ در کوراش موجب شد تا فدراسیون ووشو با سه طلا، نقش مهمی در جایگاه مدالی ایران داشته باشد.

کاروان ۶ نفره کوراش کشورمان با کسب ۵ مدال طلا، نقره و برنز به کار خود در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو پایان داد.

صادق آذرنگ در وزن ۹۰- کیلو موفق به کسب مدال طلا شد، زهرا باقری در ۸۷- کیلو، دنیا آقایی در ۷۰- کیلو و مجید وحید بریمانلو در ۶۶- کیلو سه مدال نقره کسب کردند و ملیکا امیدوند در ۸۷- کیلو به مدال برنز دست یافت، ضمن اینکه طاهره آذرپیوند در وزن ۷۰- کیلو با حذف از جدول مسابقات، موفق به کسب مدال نشد.

اعزام کیفی یعنی این تیم پر مدال؛ تیمی که نسبت به دوره گذشته بازیهای آسیایی پیشرفت کرد

گفتنی است در دوره قبلی مسابقات آسیایی و در سال ۲۰۱۸ تیم کوراش ایران با ۱۲ ورزشکار (۸ مرد و ۴ زن) حضور داشت که یک طلا، یک نقره و ۲ برنز کسب کردند.

در دوره قبلی بانوان ایرانی مدالی کسب نکردند اما امسال موفق به کسب ۲ نقره و یک برنز شدند که نشانه پیشرفت کیفی این ورزش نسبت به دوره قبل محسوب می شود.

* تکواندو؛ ثبت یک رکورد منفی بدون طلا !

تکواندو یکی از پرامیدترین رشته‌های اعزامی ایران بود که هر چند ترکیب آن با حضور ۶ مرد و ۶ بانوی تکواندوکار جوان شده بود اما نشانی از صلابت گذشته خود نداشت و شکست سه عضو تیم مردان در فینال در لحظات پایانی موجب شد تا این ورزش برای نخستین بار در تاریخ بازی‌های آسیایی بدون طلا بماند. رشته‌ایی که توقعات از آن در آسیا و المپیک همواره بسیار زیاد است و کسب ۳ نقره و ۵ برنز برایش نمره قبولی نخواهد بود.

تکواندوکاران ایران که در دوره گذشته با ۸ ورزشکار مرد و ۸ تکواندوکار زن در جاکارتا حضور پیدا کرد، موفق به کسب ۲ مدال طلا، ۳ نقره و ۲ برنز شده بود.

* کاراته؛ تیم باتجربه و پر امید فقط یک طلا کسب کرد!

کاراته ایران با تاریخی پرافتخار و مملو از مدال های خوشرنگ جهانی، نتوانست در هانگژو انتظارات را برآورده کند. یک طلای قابل انتظار از سوی سجاد گنج‌زاده و ۲ برنز فاطمه سعادتی و سارا بهمنیار دستاورد تیم ۸ نفره تقریبا باتجربه کاراته ایران بود که از قدرت‌های جهان و آسیا محسوب می‌شود.

کاراته کاها در دوره قبلی هم با ۸ ورزشکار به بازیهای آسیایی اعزام شده بودند و با کسب ۲ طلا، ۳ نقره و ۳ برنز صد در صد به مدال رسیدند اما امسال با کسب ۳ مدال در ۸ وزن زنان و مردان نشان داد نتایجش خوب نبود. به نظر می رسد تیم مردان ایران نیاز به خانه تکانی اساسی و پایان دادن به حضور چندین ساله برخی بازیکنان دارد و در بخش زنان نیز باید هرچه سریعتر تکلیف کادر فنی و اختلافات مشخص شود.

* بوکس؛ چیزی در حد فاجعه!

بوکس ایران همچون بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا در هانگژو به مدالی نرسید با این تفاوت که در جاکارتا ۳ بوکسور اعزام شدند و در ۷ مبارزه خود ۴ برد و ۳باخت کسب کردند و ۲ بوکسور در یک چهارم حذف شدند، اما در هانگژو با افزایش بوکسورها ۵ نماینده ایران بازهم ۷ مبارزه انجام دادند و تنها در ۲ مسابقه پیروز شدند و ۳ نماینده کشورمان در همان مبارزه اول باختند و حذف شدند.

ناکامی مجدد بوکسورها این مزیت را داشت تا بیش از پیش ثابت شود که این رشته پرطرفدار به جای مربی پا به سن گذاشته، نیاز به مربی خارجی درجه اول دارد. مربیان ایرانی همه امتحان پس داده هستند و اکنون بهترین فرصت است تا حسینی رئیس فدراسیون که خودش قهرمان این رشته بوده، شرایط را برای حضور مربی خارجی فراهم کرده و در کنار او از مربیان جوان و قهرمان‌پرور داخلی استفاده کند.

* جودو؛ بدون مدال و البته قابل پیش بینی!

جودو ایران پس از ۴ سال تعلیق با ۳ جودوکار مرد و یک زن در هانگژو حاضر شد و طبیعتا از ورزشی که سالها از مسابقات قاره‌ای و جهانی دور بوده نمی‌توان انتظار نتایج درخشان و البته مدال داشت.

ایران در دوره قبلی با اعزام ۴ ورزشکار مرد و ۲ جودوکار زن موفق به کسب یک مدال نقره و یک برنز در جاکارتا شده بود.

* جوجیتسو؛ اگر اعزام هم نمی شد به جایی بر نمی خورد!

جوجیتسو نیز دیگر رشته رزمی بود که با دو نماینده در هانگژو شرکت کرد و کاملا قابل پیش‌بینی بود که به مدالی نمی‌رسد. جوجیتسو ایران در بخش مبارزه از بهترین‌های جهان است اما در نوازا (خاک) هیچگاه حرفی برای گرفتن نداشته و مسابقات جوجیتسو در بازی‌های آسیایی نیز تنها در بخش نوازا برگزار می‌شود و معلوم نیست در کاروانی که ادعا می شد کاملا کیفی اعزام شده و هر رشته ای که شانس مدال داشته به هانگژو می رود، چرا این اعزام در جوجیتسو صورت گرفت!

با تمامی این تفاسیر انتظار می‌رود تمامی فدراسیون‌های رزمی با برگزاری جلسات کارشناسی و برنامه‌ریزی شرایطی را فراهم کرده تا دوباره به شرایط مناسب خوب بازگشته و خصوصا در المپیک ۲۰۲۴ پاریس که میدانی بسیار سخت تر از هانگژو است عصای دست ورزش کشور باشند.