به گزارش مشرق، در حالی که والیبال ایران بیش از ده روز است که بدون رئیس اداره می‌شود و با پایان دوره چهار ساله داورزن، او قانونا هیچ شانسی برای نام نویسی در انتخابات بعدی یا حتی گرفتن حکم سرپرستی از کیومرث هاشمی ندارد، بازی رسانه‌ای سنگینی برای جلب نظر وزیر برای ابقای وی شروع شده است.
تیم ملی ایران در سه حالت ممکن برای راهیابی به مسابقات قهرمانی مردان جهان، یکی از نمایندگان قاره آسیاست و در این اتفاق بحث و اختلافی نیست؛ اما ناگهان امروز سایت رسمی فدراسیون والیبال داستان تازه‌ای روایت کرد تا از رییس این مجموعه چهره ای توانمند در دیپلماسی بین‌المللی نشان دهد که حق ورزش ایران را با روابط و برش مدیریتی خود از چنگ بدخواهان و رقبا درآورده است!
بازیگردانی تازه با ایده خنده‌دار و خبرسازی از هیچ، که امروز خبرگزاری‌ها و رسانه‌های مکتوب زیادی فریب آن را خوردند، موضوعی عجیب و هدایت شده به سود داورزن راه انداختند که تنها به قصد جلب نظر و متقاعد کردن وزیر ورزش برای امضای حکم سرپرستی داورزنی ساخته و پخش شده است.
در این خبر گفته شده؛ پس از اعتراض داورزنی در خصوص نحوه تعیین تیم‌های آسیایی در رقابت‌های قهرمانی مردان جهان در سال ۲۰۲۵، فدراسیون جهانی والیبال با ارسال نامه‌ای مواضع ایران را تأیید کرد!
به نوشته سایت فدراسیون والیبال، شورای والیبال فدراسیون جهانی والیبال، سال گذشته روش حضور و انتخاب تیم‌های ملی کشورهای مختلف در مسابقات قهرمانی جهان با توجه به افزایش تعداد تیم‌های این رقابت‌ها در هر دو گروه مرد و زن را تعیین کرد و در هیات رئیسه فدراسیون جهانی والیبال نیز به تصویب رسید که تعداد تیم‌ها به ۳۲ کشور رسید؛ اما کیاتیپونگ، دبیرکل کنفدراسیون آسیا با آغاز مسابقات قهرمانی مردان آسیا به میزبانی ارومیه (۲۷ مرداد تا ۴ شهریور ۱۴۰۲) در جلسه مشترک بین میزبان و اعضای کمیته کنترل به صراحت اعلام کرد که یکی از مهمترین مسابقات تقویم آسیا، مسابقات قهرمانی مردان آسیاست که در ارومیه برگزار می‌شود و دلیل اهمیت آن را نیز انتخابی قهرمان مردان جهان اعلام کرد.
با انتشار این خبر، با رایزنی برخی کشورها از جمله استرالیا که به دلایل کاملا سیاسی از حضور در قهرمانی آسیا در ارومیه انصراف داده بودند، کمیته مسابقات کنفدراسیون والیبال آسیا اعلام کرد که انتخابی قهرمانی جهان در سال ۲۰۲۵ جداگانه برگزار می‌شود و یکباره در پیش‌نویس تقویم مسابقات قاره آسیا در سال ۲۰۲۴ مسابقات قهرمانی مردان و زنان آسیا را گنجاندند. این در حالی بود که معمولا در تقویم آسیا مسابقات قهرمانی قاره در سال‌های فرد، هر دو سال یک بار برگزار می‌شود.
فدراسیون ایران حالا مدعی شده، با اعتراض داورزنی رئیس سابق فدراسیون والیبال ـ که دوره چهارساله اش تمام شده ـ به این ترفند اعتراض کرد و خواستار ورود فدراسیون جهانی و اجرای مصوبه قبلی هیات رئیسه FIVB شد و حق ایران را پس گرفت!
اول: گویا فدراسیون والیبال ایران در کسب رتبه اول تا سوم هر مسابقه‌ای در سطح آسیا توسط تیم ملی ایران حتی با ترکیب دوم خود، تردید دارد و اوضاع تیم ملی را چنان وخیم می‌بیند که کسب سهمیه قهرمانی جهان به عنوان یکی از ۳۲ تیم را هم کاری بزرگ می‌پندارد!
دوم: بر فرض اینکه دسیسه استرالیا و برخی کشورها برای گرفتن سهمیه ایران حقیقت داشته باشد و یک دروغ و خالی‌بندی تازه برای بازی افکار عمومی نباشد، تصمیم سازی این جریان برای والیبال آسیا، خود شاهدی بر انزوای مدیریت والیبال ایران در راس هرم قدرت در قاره است. چطور داورزنی از ریاست فدراسیون آسیایی و حتی جهانی دم می‌زند، در حالی که جایگاهش چنین در میان رقبای قاره‌ای چنین متزلزل است؟
سوم: تیم ملی ایران اکنون با تمام نتایج ضعیف خود در انتخابی المپیک و لیگ ملت‌ها، جزو ۱۵ کشور اول رنکینگ دنیاست. آیا رفقای داورزنی از دستپخت شور خود آنقدر مطمئن هستند که می‌دانند تا سال ۲۰۲۴ از این رتبه هم بیشتر سقوط می‌کنند؟
چهارم: فدراسیون والیبال ایران، غلو و بزرگ نمایی خودش در مورد کاندیداتوری در راه کسب میزبانی والیبال قهرمانی جهان را هم باور نکرده است، چون میزبان خودکار در این مسابقات حضور پیدا می‌کند و با تمام قطعیت سهمیه ایران در دو مسیر قبلی، اگر دوستان حداقل وعده خودشان را هم باور می‌کردند، شانسی برای حضور به عنوان میزبان در رقابت‌های ۲۰۲۵ منظور می‌نمودند و این همه در این خبر بادکنکی خود نمی دمیدند؛ یعنی تیم ملی والیبال ایران که داورزنی با رویافروشی کسب سکوی مدال در المپیک تحویلش گرفته بود و حالا از کسب سهمیه حضورش در پاریس نیز جا مانده، برای رتبه منطقه‌ای هم تردید دارد و نگران جایگاه دومی و سومی اش در آسیاست!
اوضاع والیبال ایران با مدیریت رئیس و حاکم ۲۰ سال گذشته‌اش تاسفبار است؛ بازنشسته ای که به صندلی و میز قدرت چنگ زده و به حربه رسانه برای تحت تاثیر قرار دادن وزیر ورزش متوسل شده است.
تیم ملی ایران بدون رئیس و حتی سرپرست هم در مسابقات قهرمانی جهان شرکت می‌کرد و این نمایش مضحک هم باعث فریب وزیر و مجلس و کمیته المپیک و مردم و کارشناسان و نهادهای نظارتی و رسانه‌های غیرقابل خریداری نخواهد شد.
این دست و پاهای آخر جریانی است که والیبال را در کام خود فرو بلعیده و حالا از سفرهای گروهی به آمریکا و باندبازی در اطراف تیم ملی و تشکیل کارگروه‌های فرمالیته دل نمی‌کَند.
