به گزارش مشرق، عطوان در مطلبی در رای الیوم ضمن تمجید از روند اداره جنگ از سوی «یحیی السنوار» رئیس حماس در غزه آورده است که موضع حماس و بویژه السنوار در زمینه مذاکرات مربوط به تمدید آتش بس و آزادی اسیران، اوج اعتماد به نفس و آمادگی برای همه احتمالات از جمله طولانی شدن زمان جنگ را نمایان کرد.
حماس در غزه نتانیاهو و کابینه او ژنرالهایش را به سه دلیل فریب داد و آن زمانی بود که همه آنها را به میز مذاکرات در دوحه کشاند و از نقطه ضعف آنها در قبال اسیران غیرنظامی به سبب فشار خانواده ها و حامیان این اسیران بهره جست.
نخست، گفت وگوهای غیرمستقیم درباره اسیران میان حماس و رژیم اشغالگر به مثابه به رسمیت شناخت حماس از سوی آمریکا و تل آویو به عنوان طرف اصلی و قدرت نظامی و سیاسی اداره کننده غزه بود و این منافی همه موضع گیری‌ها درباره فروپاشی سلطه حماس، خروج غزه از کنترلش و یافتن جایگزین هایی برای حماس و تشبیه آن به داعش و القاعده بود.
دوم، حماس و رهبران نظامی و سیاسی آن به دنبال رهایی از بار سنگین اسیران کودک و زنان بودند، به ویژه که نگهداری آنها از نظر امنیتی و معیشتی هزینه داشت. آنها که ده‌ها نفر بوند نیاز به غذا، دارو و مراقبت پزشکی داشتند و مرگ هر کدام از آنها، هزینه سنگینی از حیث رسانه ای و تبلیغاتی برای حماس داشت و برگ برنده ای در دست رسانه های رژیم صهیونیستی و نیز بین المللی بود.
دلیل سوم نیز، نفس کشیدن و تجدید قوا و دست یابی به سوخت و دارو و رصد همه مراکز استقرار نظامی دشمن صهیونیست در داخل غزه به منظور برنامه ریزی برای مقابله با آن بود.
عطوان می افزاید: این السنوار بود که مذاکرات را پایان داد، زیرا خواهان آتش بس دائم است و مذاکرات درباره اسیران نظامی شروع نمی‌شود، مگر پس از تحقق آتش بس دائمی. آتش بس موقت برای آزادی غیرنظامیان و تثبیت مشروعیت حماس بود، اما مرحله دوم یعنی مبادله اسیران نظامی کاملا متفاوت و بر اساس شروط مقاومت یعنی همه در برابر همه و آزادی همه اسیران فلسطینی در بند رژیم صهیونیستی است.
این تحلیلگر ادامه می دهد: ملت فلسطین مدتها از نبود رهبران استوار و آگاه رنج می‌برد؛ رهبرانی که طرف اسرائیلی و درون و نقاط ضعف و قوت آن را بشناسند و رهبران کنونی یعنی السنوار و محمد الضیف این خلاء را پر کرده اند. آنان مردانی هستند که اسرائیل را به خوبی می‌شناسند و به دنبال شناخت سران عرب نیستند. آنها غزه را جز در موارد نادر ترک نکرده اند. (السنوار قبل از اینکه رهبر حماس شود، فقط یکبار به قاهره رفته است)، این دو تحت تاثیر هیچ پایتخت عربی نیستند و این ویژگی پسندیده ای است و شاید اداره عالی جنگ در برهه کنونی علیه اشغالگران نیز همین باشد.
به نوشته عطوان، این جنگ پس از توقف آتش بس با ارتکاب کشتارهای خونین علیه غیرنظامیان در مناطق شمالی و جنوبی به ویژه «النصیرات، البریج، دیرالبلح، خان یونس و رفح» شروع شد و این مناطقی است که طبق وعده اسرائیلی ها، قاعدتا باید امن باشد؛ اما آنها که به هیچ توافق و وعده ای پایبند نیستند.
عطوان در ادامه با اشاره هماهنگی و چراغ سبز آمریکا برای ادامه جنگ، می افزاید: «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا گفت که مخالفتی با از سرگیری جنگ علیه حماس ندارد و فقط خواهان این است که موجب کوچ جمعی ساکنان نشود تا آمریکا دو متحد نزدیک خود یعنی مصر و اردن را در منطقه از دست بدهد. این ادعا درباره غیرنظامیان هم در راستای کاستن از انتقادهای فزاینده بین المللی است.
این تحلیلگر ادامه می دهد: اسرائیل در باتلاق غزه گرفتار شده است. این رژیم و ارتش آن شکست خورده از غزه خارج خواهند شد. این را ما از باب شناختمان از غزه و مقاومت آن نمی‌گوییم، بلکه «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا و نیز «توماس فریدمن» تحلیلگر روزنامه نیویورک تایمز و کارشناس امور خاورمیانه می‌گوید.
وی درباره ایجاد مناطق حائلی که رژیم صهیونیستی به دنبال آن در طول مرز با غزه است، نیز آن را در راستای جستجوی از روی نا امیدی برای یک دستاورد به منظور عرضه به افکار عمومی مرعوب و مخالف این جنگ قلمداد کرد.
عطوان می نویسد: اگر دیوار بتنی و الکترونیکی با غزه که هزینه چند میلیارد دلاری برای آن شد، نتوانست مانع از عملیات تاریخی مقاومت فلسطین شود، آیا منطقه حائل مانع خواهد شد؟ اگر جنگ ۳۳ روزه مقاومت لبنان علیه اشغالگران، ارتش صهیونیستی را ذلیل و عیوب آن را نمایان کرد و ویژگی ارتش شکست ناپذیر آن را از بین برد، جنگ اکتبر کنونی در غزه هم بازدارندگی، برتری و آنچه از وجهه این رژیم مانده بود را تا ابد بر باد داد.
این تحلیلگر اضافه می کند: مقاومت غزه دستاوردهای چشمگیری در روز یکشنبه از حیث تلفات و خسارات وارده سنگین به ارتش رژیم اشغالگر داشت و سخنگویانش در اوج شرم و به شکل قطره چکانی به آن اذعان کردند. علاوه بر آن شجاعیه، بیت حانون، دیرالبلح و خانون یونس به گورستان تانک‌ها و نفربرهای اشغالگران تبدیل شده است.
وی می افزاید: اسرائیل همان اشتباهی را مرتکب شد که حامی آن یعنی آمریکا در افغانستان مرتکب شد. همانگونه که آمریکا شکست خورده از افغانستان خارج شد و اوج این شکست هنگام فرار بزرگ در فرودکاه کابل رخ داد؛ ارتش رژیم صهیونیستی هم از غزه شکست خورده و با تلفات و خسارات سنگین خارج خواهد شد و این خروج مقدمه خروج نهایی و فروپاشی پروژه صهیونیزم خواهد بود.
