به گزارش مشرق، نیویورک‌تایمز به‌تازگی در گزارشی مدعی شد موشکی که مقاومت در جریان آغاز عملیات طوفان الاقصی در هفتم اکتبر (۱۵ مهرماه) به اراضی اشغالی پرتاب کرد، به پایگاه نظامی که گمان می‌رود موشک‌های دارای قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را در خود جای داده بود، اصابت کرد.

رژیم صهیونیستی در اختیار داشتن سلاح‌های هسته‌ای را نه تایید و نه تکذیب می‌کند.

به گفته کارشناسان، این رژیم به سیاست به‌اصطلاح «ابهام عمدی» پایبند است.

رژیم صهیونیستی با وجود فشارهای بین‌المللی، همواره سرسختانه از امضای معاهده منع اشاعه تسلیحات هسته‌ای (NPT) امتناع کرده و اصرار دارد که این معاهده با منافع امنیت داخلی‌اش مغایرت دارد.

سلاح‌های حساس در پایگاه هوایی رژیم صهیونیستی

در گزارش نیویورک‌تایمز، به‌طور خاص به تجزیه و تحلیل دقیق تصاویر ماهواره‌ای اشاره شده که نشان می‌دهد اصابت موشک به پایگاه هوایی Sdot Micha باعث آتش‌سوزی در نزدیکی تاسیساتی شد که گمان می‌رود تسلیحات حساس در آن ذخیره شده است.

این روزنامه به نقل از هانس کریستنسن، مدیر پروژه اطلاعات هسته‌ای فدراسیون کارشناسان آمریکایی، گفت که به احتمال زیاد ۲۵ تا ۵۰ پرتابگر موشک جریکو با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای در پایگاه این هوایی وجود دارد که کارشناسان معتقدند می‌توانند کلاهک‌های هسته‌ای حمل کنند.

در یک تحول جداگانه اخیر مرتبط با این موضوع، ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه ماه گذشته، گفت که بیانیه آمی‌های الیاهو، یکی از وزیران رژیم صهیونیستی درباره احتمال بمباران اتمی نوار غزه، سوالات بسیاری را از جمله درباره زرادخانه هسته‌ای این رژیم برانگیخته است.

به گفته زاخارووا، این موضوع سوالات زیادی را به وجود آورده است. اولین و مهمترین مسئله این است که ما در حال شنیدن اظهارات رسمی درباره وجود سلاح‌های هسته‌ای هستیم.

الیاهو در مصاحبه با رادیو کول باراما، گفت: یکی از گزینه‌های احتمالی اسرائیل در جنگ با حماس، انداختن بمب هسته‌ای در نوار غزه است. او همچنین با اجازه دادن به ورود هرگونه کمک بشردوستانه به فلسطین مخالفت کرد.

دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به‌سرعت به اظهارات این وزیر واکنش نشان داد و ادعا کرد که اظهارات الیاهو واقعیت ندارد.

رژیم صهیونیستی چند سلاح اتمی در اختیار دارد؟

براساس گزارش منابع مختلف، ذخایر نظامی رژیم صهیونیستی بین ۸۰ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای را شامل می‌شود.

کارشناسان صهیونیست تخمین می‌زنند که این رژیم دارای ابزارهای زمینی، هوایی و دریایی برای استفاده این کلاهک‌ها هستند.

براساس گزارش‌ها، ستون فقرات این سه‌گانه شامل موشک‌های کروز زیردریایی و همچنین موشک‌های بالستیک متوسط و قاره‌پیما است و هواپیماهای جنگی دوربرد نیروی هوایی رژیم صهیونیستی برای انجام حملات اتمی و حملات استراتژیک مستقر هستند.

موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (SIRPI) نیز معتقد است که رژیم صهیونیستی حدود ۸۰ کلاهک هسته‌ای دارد.

سیپری در گزارشی می‌گوید: از این تعداد تقریبا ۳۰ بمب گرانشی برای شلیک با استفاده از هواپیما هستند. ۵۰ کلاهک باقی‌مانده برای استفاده با موشک‌های بالستیک میان‌برد جریکو.اا است که گمان می‌رود با پرتابگرهای متحرک خود در زرادخانه‌های نظامی این رژیم در شرق قدس اشغالی مستقر هستند. وضعیت عملیاتی یک موشک بالستیک میان برد جدید جریکو.III نامشخص است. در سال ۲۰۱۳ اسرائیل آزمایش پرتابی از «سیستم راکت پیشران» انجام داد که به نظر می‌رسید برای موشک جریکو.ااI باشد.

تعداد دقیق کلاهک‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی هنوز مشخص نیست و جیمی کارتر، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا یک بار اظهار کرد: اسرائیل ۳۰۰ یا تعداد بیشتری (کلاهک هسته‌ای) دارد؛ هیچ‌کس دقیقا نمی‌داند آن‌ها چه تعداد سلاح هسته‌ای دارند.

آیا رژیم صهیونیستی برنامه هسته‌ای دارد؟

منابع می‌گویند که دیوید بن گوریون، اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی متعهد به دستیابی این رژیم به تسلیحات هسته‌ای بود.

در سال ۱۹۴۹، واحدی از نیروهای علمی ارتش رژیم صهیونیستی یک بررسی زمین‌شناسی را در صحرای نقب انجام داد و ابتدا به دنبال نفت بود، اما سپس مشخص شد که به دنبال منابع اورانیوم بوده که برای توسعه تسلیحات هسته‌ای این رژیم حیاتی بود.

همچنین در آن زمان، صهیونیست‌ها شروع به کمک مالی به دانشجویان فیزیک هسته‌ای برای تحصیل در خارج از اراضی اشغالی کرد تا بتوانند تحقیقاتی مربوط به واکنش‌های زنجیره‌ای هسته‌ای انجام دهند.

در سال ۱۹۵۲، ارنست دیوید برگمان، رئیس وقت کمیسیون انرژی اتمی رژیم صهیونیستی به دنبال همکاری هسته‌ای با فرانسوی‌ها بود، که شامل کار صهیونیست‌ها در تاسیسات هسته‌ای فرانسه و به اشتراک گذاشتن تخصص بود، به‌ویژه با کسانی که در پروژه موسوم به منهتن تجربه داشتند.

پروژه منهتن برنامه‌ای برای تحقیق و توسعه به مدیریت آمریکا بود که در طول جنگ جهانی دوم برای تولید اولین پروژه سلاح‌های اتمی انجام شد.

در اولین اشاره آشکار به برنامه هسته‌ای صهیونیستی، مجله تایم در ۱۳ دسامبر ۱۹۶۰ گزارش داد که این رژیم که از آن به‌عنوان یک رژیم غیر کمونیستی و غیر ناتو یاد کرد، توسعه اتمی انجام داده است.

سه روز بعد، رسانه‌های انگلیسی اعلام کردند که رژیم موردنظر، رژیم صهیونیستی است.

اندکی پس از آن، در ۱۸ دسامبر ۱۹۶۰ جان مک کان، رئیس وقت کمیسیون انرژی اتمی آمریکا ساخت رآکتور هسته‌ای دیمونا را در صحرای نقب از سوی رژیم صهیونیستی تایید کرد.

نیویورک‌تایمز همچنین گزارش داد که فرانسه در حال ارائه کمک به این رژیم در برنامه هسته‌ای آن است.

این اطلاعات بن‌گوریون را برانگیخت تا آنچه را که تنها بیانیه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی درباره رآکتور دیمونا بود، بیان کند.

در دسامبر ۱۹۶۰، او در ادعاهایی به قانونگذاران صهیونیست گفت که کابینه در حال ساخت یک رآکتور ۲۴ مگاواتی است که «به نیازهای صنعت، کشاورزی، بهداشت و علم خدمت می‌کند».

ان‌بی‌سی نخستین شبکه خبری بود که گزارش عمومی را درباره برنامه هسته‌ای رژیم صهیونیستی ارائه کرد.

در ژانویه ۱۹۶۹، این شبکه تلویزیونی استدلال کرد که رژیم صهیونیستی تصمیم گرفته است برنامه خود را برای تولید سلاح هسته‌ای آغاز کند و این رژیم چنین وسیله‌ای را در اختیار دارد یا به‌زودی خواهد داشت.

در حالی که این گزارش از سوی مقام‌های صهیونیست رد شد، رسانه‌های آمریکایی در سال ۱۹۷۰ گفتند که این رژیم یا دارای سلاح هسته‌ای است یا ظرفیت آن را دارد که در کوتاه‌مدت بمب‌های اتمی را تولید کند.

در پنجم اکتبر ۱۹۸۶ اولین جزئیات برنامه هسته‌ای رژیم صهیونیستی از سوی روزنامه تایمز گزارش شد که اطلاعات ارائه شده از سوی مردخای وانونو، تکنسینی که قبلا در مرکز تحقیقات هسته‌ای نقب کار می‌کرد، منتشر کرد.

بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۳ از سوی سازمان غیردولتی بولتن دانشمندان اتمی منتشر شد، گفته شد که رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۶۷ با ساخت اولین ۲ بمب هسته‌ای خود، تولید سلاح‌های هسته‌ای را آغاز کرد.

این مطالعه می‌گوید که رژیم صهیونیستی در حال ساخت سلاح هسته‌ای بوده است؛ یعنی به‌طور متوسط سالانه ۲ سلاح هسته‌ای.