به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: «تغییر دادن مسیر از دریای سرخ می‌تواند هزینه حمل‌ونقل کالا و بیمه را تا ۳۰ درصد بالا ببرد. گاز انتقالی به اروپا هم به جای ۱۰ روز، یک ماه در راه خواهد بود و اروپایی‌ها زمستان سختی در پیش خواهند داشت. اروپا، مبدا یا مقصد اغلب کشتی‌های عبوری از دریای سرخ است».

وبسایت بی‌بی‌سی انگلیس با بیان این که تهدید مقاومت، نگرانی درباره شوک بزرگ تجاری را در پی داشته، نوشت: اگر کشتی‌ها مجبور شوند مسیر خود را تغییر دهند، قیمت کالاها ممکن است به‌شدت افزایش پیدا کند.

شرکت‌های بزرگ کشتیرانی، عبور بسیاری از کشتی‌های بزرگ باری خود از این مسیر را متوقف کرده‌اند. دلیل آن حملاتی بود که در تنگه باب‌المندب در ورودی جنوبی دریای سرخ رخ داد. این مسیر در تجارت جهانی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. حدود ۱۲ درصد تجارت جهانی از کانال سوئز در انتهای دریای سرخ عبور می‌کند. این رقم شامل ۳۰ درصد از کانتینرهای جهان می‌شود.

حمله‌هایی که اتفاق افتاد تا همین‌جا هم هزینه حمل‌ونقل را بالابرده است. «امبری»، شرکت کارشناسی و مدیریت خطرهای دریایی، می‌گوید هزینه بیمه هم به‌سرعت در حال بالا رفتن است. این رقم به حدود

۰.۵ درصد ارزش بدنه کشتی رسیده، درحالی‌که فقط چند هفته پیش، حدود ۰.۰۱۵ درصد بود. تفاوت به وجود آمده در قیمت بیمه می‌تواند به هزینه این سفرها، تا ده‌ها هزار دلار اضافه کند.

کارشناسانی می‌گویند تغییر مسیر حمل کالا از دریای سرخ می‌تواند هزینه حمل‌ونقل کالا، بیمه و دیگر خدمات لجستیک دریایی را تا ۳۰ درصد بالا ببرد و این افزایش درنهایت به مصرف‌کنندگان منتقل خواهد شد.

حوثی‌های تحت حمایت ایران می‌گویند به تلافی عملیات نظامی اسرائیل در غزه، به کشتی‌هایی که به اسرائیل می‌روند، حمله می‌کنند. آنها مسئولیت دو حمله‌ به کشتی‌های تجاری را برعهده‌گرفتند. یکی از این کشتی‌ها،‌ تانکر سوان آتلانتیک بود و دیگری کشتی حامل کانتینر به نام اس سی کلارا. اولین کشتی با پهپاد موردحمله قرار گرفت و انفجاری نزدیک دومین کشتی اتفاق افتاد.

بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند بریتیش پترولیوم، شرکت او او سی آل که دفتر آن در هنگ‌کنگ است، شرکت مرسک،‌ هاپاک لوید، ‌ام‌اس‌سی و سی‌ام‌ای سی جی‌ام، فعالیت‌های خود در دریای سرخ از طریق کانال سوئز را لغو کرده‌اند و یا مسیر کشتی‌ها خود را به جنوب آفریقا و دماغه امید نیک تغییر داده‌اند. اما این تغییر مسیر، سفر را بسیار طولانی خواهد کرد. سفر دریایی از خلیج‌فارس تا لندن از مسیر کانال سوئز ۱۲۰۰۰ کیلومتر است و ۱۴ روز طول می‌کشد، اما از طریق دماغه امید نیک، مسیر ۲۰۹۰۰ کیلومتر است و ۲۴ روز طول می‌کشد. این در مقایسه با کانال سوئز، حدوداً ۷۵ درصد از جهت فاصله و زمان، طولانی‌تر است.

تهدیدهایی که برای حمل‌ونقل کشتی‌ها از مسیر کانال سوئز ایجاد شده، از بد حادثه در دورانی در حال رخ دادن است که این مسیر به دلایل مختلف، شاهد ترافیک بالای رفت‌وآمد کشتی‌ها بود. یکی از دلایل، خشکسالی در کانال پاناما است که باعث شده تعداد کشتی‌هایی که روزانه می‌توانند از آن عبور کنند کاهش پیدا کند.

تعدادی از شرکت‌های تجاری به همین دلیل برای حمل کالاهای خود تصمیم گرفتند از مسیر کانال سوئز استفاده کنند. یکی از اقلامی که شامل این تغییر مسیر شد گاز مایع طبیعی است. صالح حجازی، متخصص مصری حمل‌ونقل دریایی گفت این کشتی‌ها که گاز مایع را به مقصد آسیا یا ساحل غربی آمریکا حمل می‌کنند، به‌جای آنکه هفته‌ها در صف طولانی کانال پاناما منتظر بمانند، مسیر خود را به کانال سوئز تغییر دادند. اگر قرار باشد از کانال سوئز هم احتراز کرد، مشکل بزرگی در تجارت جهانی ایجاد خواهد شد.

بزرگ‌ترین صادرکننده گاز مایع جهان در سال ۲۰۲۲، قطر بود. حجم صادرات گاز مایع قطر به ۱۱۴.۱ میلیارد مترمکعب رسید. حجازی می‌گوید: اگر ۵۰ درصد این گاز از مسیر کانال سوئز به غرب فرستاده شود، به‌جای ۱۰ روز که از طریق کانال سوئز طول خواهد کشید با تغییر مسیر، یک ماه درراه خواهد بود. با فرارسیدن زمستان، اروپایی‌ها روزهای سختی در پیش خواهند داشت.»

درگیری‌های دیگر هم باعث افزایش استفاده از مسیر کانال سوئز شده است. احمد الشمی، مشاور دریایی وزیر حمل‌ونقل مصر می‌گوید جنگ اوکراین باعث دو برابر شدن انتقال سوخت از سوئز شده. نگرانی‌هایی در مورد تأثیر این حوادث و اختلال‌های ناشی از آن، روی زنجیره جهانی تأمین کالاها وجود دارد. درست مانند موقعیتی که سال ۲۰۲۱ با گیرکردن یک کشتی حمل کانتینر در سوئز به وجود آمد. زیاد البرزنجی، کارشناس ساکن واشنگتن می‌گوید در روزهای اخیر شاهد بالا رفتن ۱۰ درصدی هزینه نقل و انتقالات بوده‌ایم. شرکت‌ها همچنین به خاطر دیرتر رسیدن کالاها، تحت ‌فشار خواهند بود و این بر زنجیره انتقال و تأمین کالا تأثیر خواهد گذاشت. چرخه حمل کالایی که معمولاً یک‌ماهه است، سه ماه طول خواهد کشید.