به گزارش مشرق، دو نفر از این عکس، فوت شدند، دو نفر زنده هستند. یکی دوبلور بود، یکی خواننده است، یکی شدیدا انقلابی است یکی مقداری، یکی اصلا در این وادی سیاست نیست، آن یکی منتقد است اما همگی زخم خورده اند. زخم خورده از جریان جدیدی که در فرهنگ کشور هم شرلوک هلمز است و خیلی دقیق مو را از ماست بیرون می‌کشد و هر کسی فقط مقداری شبیهش فکر نکند را لگدمال می‌کند.

گفتم لگد مال، یادم افتاد این ها اینقدر از جوانمردی دور شدند که به جنازه بی‌جان هنرمند هم لگد می‌زنند جدیدا البته مد شده قدیم اینقدری خوی ایرانی هنوز در تنشان بود که وقتی فردی فوت می‌شد حتی گناه کرده‌اش را با جمله «خدا رحمتش کند دستش از دنیا کوتاست» می‌بخشیدند و ماجرا را باز نمی‌کردند اما جدیدا از وقتی اینجا همه چی کیک شده و غیر واقعی، کارمندان معاونت فرهنگی هیتلر از هیچ چیزی نمی‌گذرند حتی جسم بی‌جان اموات!

داشتم می‌گفتم اسامی حاضر در این عکس، مشتی نمونه خروار از زخم خورده های جریانی هستند که به وقتش ریش گذاشتند، به وقتش رای دادن، به وقتش رای ندادن، به وقتش با تلویزیون همکاری کردند به وقتش سبز میرحسینی پوشیدند به وقتش بنفش روحانی شدند به وقتش روضه خوان مرحوم مهسا امینی شدند، به وقتش پول آنچنانی از پروژه‌های کثیف و اختلاس مالیده سینما و شبکه خانگی گرفتند اما اگر چاووشی برای امام علی بخواند می‌شود حاکمیتی و باید در دوگانه دعوای مهشید زن ابی و او، او را لگدمال کرد.

اگر شهاب حسینی به دیدار رهبری برود تا سال‌ها می شود شهاب دولتی و در هر جایی اینقدر باید به او تاخت تا دکمه غلط کردم را بزند. خواننده محبوبشان توماج صالحی هم در شعر خودش به او بتازد و رنگ آمیزی اش کند.

اگر پروانه معصومی فوت شد به جمعیت تشییع‌اش بخندی و بگویی عاقبت حمایت از حکومت. یا آن سوی آب‌ها در حالی که با پول دستگاه‌های امنیتی برای بازی در سریال‌های امنیتی داری کیف می‌کنی بگویی یادتون گرامی نیست. بله منظورم حمید فرخ نژاد است.

یا اگر در مستندهایی که برای همین خاک و بوم ساخته شده گویندگی بکنی حتی بعد از مرگ یقه‌ات را ول نکنند و بگویند ارزشش را داشت؟ همین آقایان باکلاسی که مدعی هستند بدن هر فرد در اختیار خودش است و به کسی ربطی ندارد چگونه بپوشد به وقتش به کارنامه کاری افراد هم سرک می‌کشند و فضول زیر پتوی ملت می‌شوند.
چه خوشحالیم که این ارتش سری دستی در اجراییات کشور ندارد وگرنه دادگاه تفتیش عقاید راه می‌انداختند و دست خلخالی از پشت می‌بستند. اینها اموات را هم ول نمیکنند چه برسد به ما زنده‌ها.