به گزارش مشرق، هفت سال از درگذشت «هاشمی رفسنجانی» گذشته است؛ سیاستمداری که سیاستورزیهای او در ساحات و مناصب گوناگون واجد ویژگیها و شاخصههایی بعضاً متمایز بود؛ این تمایز و تباین موجب شکلگیری جبهههایی از موافقان و مخالفان وی شد که درگذشت او نیز نتوانست به این جبههبندیها خاتمه دهد.
محمد عطریانفر در گفتگو با مهر به بررسی روابط اصلاحطلبان با هاشمی پرداخته است، عضور حزب کارگزاران گفته است که دوم خردادیها هاشمی را دیکتاتور میخوانند، در ادامه بخشهای مهم این گفتگو را میخوانید.
** هاشمی در سال ۸۸ دغدغه قدرت نداشت و فریادگریاش برخلاف تعبیر مخالفانش، ناشی از کمشدن سهمش از «کیک قدرت» نبود؛ هاشمی شخصیتی تکلیفمدار بود؛ در جریان انتخابات مجلس ششم، من در دیداری با او به تبیین و تشریح دلایل عدم رأیآوریاش پرداختم و به او اثبات کردم که به سبب هجمههای دوم خردادیها و مدعیان اصلاحات، نظرسنجیهای کف خیابانی گواهی بر عدم اقبال عمومی به وی است.
** دوم خردادیها هاشمی را شخصیتی ضد آزادی و دیکتاتور و ثروتاندوز و اشرافی شناسانده بودند؛ آنها راویان روایتهای غلطی در باب هاشمی بودند؛ علیایحال هاشمی در ابتدا قبول و باور نداشت که رأی نمیآورد ولی نهایتاً استدلال مرا پذیرفت اما به سبب تکلیفمداری، کاندیدای انتخاباتِ مزبور شد. در اینجا نباید از نظر دور داشت که تخریبی که علیه هاشمی در سال ۷۶ شد، به مراتب غلیظتر و بیشتر و موسّعتر از تخریب او در سال ۸۴ بود.
** ما یک دولت و یک گفتمان اصلاحی داریم. دولت هاشمی تمام شد، دولت خاتمی بر همان ریل ادامه داشت، آدمها هم تقریباً با تفاوتهایی، همان افراد بودند؛ به خصوص در جنبههای ساختاری اعم از صنعت، اقتصاد، مدیریت، سازمان برنامه و غیره اینطور بود. دولت آقای خاتمی یک لایه پنهان داشت که در آغاز شکلگیری دولت، پایههای آن بر حزبی گذاشته شد که مدعی نظریه اصلاحطلبی، بود. آنها در پنهان با سیاستهایی که داشتند، بعضاً مصیبت ایجاد کردند که حتی محمد خاتمی را عصبانی و دلخور نمودند.
** در یک مقطعی، شهید رجایی به عنوان نخست وزیر گفت پول نداریم و نمیتوانیم بنزین ۵ ریالی به شما بدهیم، از فردا بنزین ۳ تومان است؛ یعنی این کالای استراتژیک را ۶ برابر کرد و آب از آب تکان هم نخورد چراکه مردم توقعی نداشتند اما در سال ۹۸ اندکی روی قیمت بنزین گذاشتند، شورش شد. علیایحال در دوره قبل از هاشمی چنین مطالبهای نبود؛ در دوره هاشمی جنگ تمام شده بود؛ به تعبیری مادرانی که تا قبل از ۶۸، فرزند میزاییدند برای شهادت، بعد از آن، برای زندگی فرزند زاییدند؛ در واقع الگوی زیستی مردم تغییر کرده بود.