به گزارش سرویس ورزشی مشرق، پس از موفقیت کشتی ایران در المپیک و شور و شوقی که میان اهالی آن و مردم به راه افتاد، در چند روز اخیر اخبار خوبی از ورزش اول کشور به گوش نمی رسد.

پس از خبر انصراف باشگاه نفت تهران از حضور در مسابقات لیگ برتر، [اين اتفاق در حالي رخ مي دهد كه نفت 4 دوره قهرمانی ليگ برتر و 2 دوره نايب قهرماني را در كارنامه خود دارد] با خبر شدیم علیرضا حیدری قهرمان سابق جهان و یکی از مربیان سابق تیم ملی کشتی آزاد ایران که کارمند وزارت نفت است، در نامه ای به بازرسی این وزارتخانه مبنی به اینکه به طور منظم در محل کار خود حاضر نشده، در آستانه اخراج قرار گرفته است! گویا این نامه توسط مدیرعامل باشگاه نفت تهران تهیه و ارسال شده است.

این در حالی است که قریب به اتفاق ورزشکاران منبع درآمدی پایداری نداشته و نیاز به حمایت سازمان ها و وزارتخانه هایی چون نفت و ... دارند. خوب می دانیم کسب موفقیت در مسابقات جهانی و المپیک مستلزم حضور مرتب در تمرینات و مسابقات برون مرزی است. قهرمانان ملی و مربیان شاغل در ادارات دولتی نیاز به حمایت و همراهی بیشتری دارند و لاجرم باید با بقیه کارمندان فرقی داشته باشند؛ نه اینکه پس از کسب افتخار، اینگونه درب خروج محل کار به آنها نشان داده شود؛ همانگونه که برخی قهرمانان به خاطر همین معضل از ادامه تحصیل در دانشگاه بازماندند. البته، عدم استفاده از اینگونه منابع انسانی نیز پرسشی است که خود جای تامل دارد.

در این میان تناقضاتی نیز مشاهده می شود. هادی ساعی قهرمان بزرگ تکواندوی جهان و المپیک که در شورای شهر تهران حضور دارد، کارمند وزارت نفت نیز به شمار می آید. او اکنون در چه مجموعه ای خدمت می کند؟

احسان کفاشیان پسر علی کفاشیان که در کارنامه وی قهرمانی مسابقات دوومیدانی آسیا به چشم می خورد (در این مورد شائبه های بسیاری وجود دارد که بارها از سوی مشرق بدان پرداخته شده است)، هم در وزارت نفت مشغول به کار می باشد؛ اما در کدام بخش و به چه شکل؟ او در سال های اخیر، چه راندمان کاری برای این مجموعه داشته است؟

در پایان ذکر این نکته تکراری ضروری است که اکثر ورزشکاران و مربیان ملی ما منبع درآمدی ندارند. استخدام و بکارگیری این عزیزان به کسی بر نخواهد خورد. به امید روزی که به جای قهرمان سوزی، به فکر قهرمان سازی باشیم.