به گزارش مشرق، یکی از دستاوردهای مهمی که در دولت سیزدهم حاصل شد، به تعادل رساندن حجم کنسرت‌های ماهانه در گونه‌های مختلف است. این کنسرت‌ها فارغ از گونه‌های مختلف خود که در حوزه پاپ، سنتی، نواحی و غیره برگزار می‌شوند، عدالت فرهنگی را در سراسر کشور برقرار کرده و حالا مردم سایر استان‌ها می‌توانند همانند پایتخت، به اجرای زنده خواننده مورد علاقه خود بروند.
بر همین مبنا، اکنون مدت‌هاست که میانگین کنسرت ماهانه کشور، حول‌وحوش ۵۰۰ نوبت اجرا است. اجراهایی که اگر بخواهیم ظرفیت میانگین سالن‌ها را ۲۰۰۰ صندلی در نظر بگیریم، به عدد یک میلیون مخاطب می‌رسیم که قطعا یک شاخص آماری قابل‌قبول به حساب می‌آید.
بر همین اساس، با رصد کنسرت‌های مختلفی که طی ۱۲ ماه ۱۴۰۲ در سراسر کشور اجرا شد، به عدد ۴۹۷۰ اجرا می‌رسیم که یک آمار رشک‌برانگیز در این حوزه محسوب می‌شود.
این اتفاق از چند منظر مهم به نظر می‌رسد؛ اولا: هیچ‌گاه طی سالیان اخیر، تعدد کنسرت‌های کشور به این عدد نرسیده بود. ثانیا: هیچ‌گاه تمامی استان‌های کشور، هم‌تراز با یکدیگر، از امکان کنسرت خوانندگان مختلف برخوردار نبود و ثالثا: شور و حرارت کنسرت‌های ما به اندازه‌ای نبود که بخواهد ماهانه منجر به جذب یک میلیون مخاطب شود.
همچنین اتفاق مثبتی که طی دوره اخیر رخ داده، تعدد اجراهای موسیقی در گونه‌های مختلف است. هم‌اکنون فضای بسیارمناسبی برای تمامی افراد و گروه‌های فعال در حوزه موسیقی فراهم است تا برای مخاطبان به اجرای برنامه بپردازند. این رویکرد سبب شده تا تمامی گونه‌ها علی‌الخصوص موسیقی نواحی، اجراهای مختلفی را در سراسر کشور شاهد باشد تا جایی که فعالان حوزه نواحی، هر شب، در چند نقطه کشور به اجرای برنامه می‌پردازند و این اتفاق مبارکی است که در این زمینه رخ داده است.
همچنین فعالان حوزه‌هایی چون موسیقی سنتی، ارکسترسمفونیک و . . . نیز شاخص آماری مطلوبی را طی یک سال گذشته تجربه کرده‌اند که سبب ارتقای شاخص اجراهای موسیقی امسال شده است. رویکردی که باتوجه به تغییر سبک زندگی مردم و توجه بیشتر آنها به مقولاتی چون کنسرت، زمینه استقبال گسترده از این رویداد فرهنگی را فراهم آورده است.
در کنار این اظهارتمایل خودخواسته مردم، دفتر موسیقی، معاونت هنری و وزارت ارشاد نیز بسته به وظایفی که در این زمینه برای خود تعیین کرده‌اند، بسترسازی مناسبی را فراهم آورده‌اند تا علاوه بر مشارکت حداکثری خوانندگان گونه‌های مختلف موسیقی، مردم نیز استقبالی باشکوهی را رقم بزنند. اگرچه آمار ضریب اشغال استانداردی در این زمینه ارائه نشده اما مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که در تمامی گونه‌ها علی‌الخصوص پاپ، میزان استقبال، بالای ۸۰ درصد بوده است که اگر کمتر از این میزان باشد، صرفه اقتصادی چندانی برای تهیه‌کنندگان کمپانی نخواهد داشت.
در همین شاخه پاپ، ۶ خواننده هستند که تمامی بلیت‌های دو سانس اجرای آنها در پایتخت که بسته به ظرفیت سالن، بین ۴ تا ۵ هزار نفر در نوسان است، در کمتر از نیم‌ساعت به فروش می‌رسد که یک اتفاق بسیارخوب محسوب می‌شود. همچنین در این شاخه، به‌خوبی به گرایش‌های مختلف میدان داده شده است تا مخاطب با دستی باز، به اجرای خواننده موردعلاقه خود بنشیند. در همین زمینه، اعطای مجوز به خوانندگانی که سال‌ها به‌صورت غیرمجاز فعالیت می‌کردند، یک امتیاز قابل‌توجه به حساب می‌آید.
وضعیت سالن‌های کنسرت در تهران نسبتا قابل‌قبول است اما در مراکز استان و شهرستان‌ها، هم‌چنان از سالن‌های سینما و مرکز همایش‌ها به‌عنوان سالن کنسرت استفاده می‌شود که نمی‌تواند برازنده این سطح عرضه و تقاضا در بازار موسیقی کشور باشد. البته که تا امروز، اقدامات خوبی در زمینه سالن‌سازی کنسرت در تهران و چند شهر کشور صورت گرفته است.
هم‌اکنون کشور در تراز بسیارمناسبی از اجرای زنده قرار دارد. خوانندگانی در طیف‌های مختلف، هر شب در چندین نقطه از کشور به اجرای برنامه می‌پردازند. برای امسال، چندین خواننده پاپ و سنتی نیز اجراهایی بین‌المللی را تجربه کردند که یک اتفاق مثبت محسوب می‌شود. امیدواری‌ها برای سال آینده، بسیاربیشتر است و این سطح توقع، وظیفه مسئولان در کثرت خوانندگان و زمینه‌سازی برای اجرای بیشتر را فراهم می‌کند. با این حال، سایه‌روشن آماری کنسرت‌ها، برای سال آینده، به‌مراتب روشن‌تر از امسال است.
