* نوبل استعدادکُش و بی‌توجه به خلاقیت‌ها

گویا اعضاء آکادمی نوبل دوست ندارند چندان خود را به خطر بیندازند؛ از این رو تا آخرین لحظه ممکن به انتظار می‌نشینند تا خدای نکرده دست از پا خطا نکنند. این ویژگی موجب شده تا انتقادات فراوانی به این جایزه ادبی و انتخاب‌های آنها بشود و آن را استعداد‌‌ کُش و بی‌توجه نسبت به خلاقیت نویسندگان جوان بدانند. رواج این دیدگاه حتی موجب شده آکادمی نوبل گاها مرتکب اشتباهاتی فراموش نشدنی شود. جایزه نوبل را اعضاء آکادمی نوبل تنها یک بار به یک نویسنده یا شاعر می‌دهند از این رو در این 111 سال هیچ یک از اهالی ادبیات موفق نشده‌اند تا این جایزه را دو بار دریافت کنند.

در دیگر بخش‌های نوبل نیز افراد انگشت شماری بوده‌اند که موفق شوند دوبار این جایزه را دریافت کنند. ماری کوری، لینوس کارل پولینگ و .... از جمله این افراد بوده‌اند. آلبرت اینشتین نیز تنها یک بار توانست به این جایزه برسد زیرا اعضاء آکادمی نوبل می‌ترسیدند مبادا نظریه «نسبیت» اینشتین در فیزیک اشتباه باشد.

به خاطر همین ویژگی بسیاری از نویسندگانی که در جوانی به شهرت رسیدند، آرزوی دست یافتن به جایزه نوبل را با خود به گور بردند زیرا به زعم اعضاء آکادمی نوبل زمان زیادی برای آنها وجود داشت تا در آینده تصمیم بگیرند. از این رو نویسندگانی چون فرانتس کافکا، مارسل پروست، ویرجینیا وولف، میلان کوندرا و.... هیچ وقت نتوانستند به این جایزه دست یابند. 

* جوان‌ترین و پیرترین برندگان جایزه نوبل

جوانترین نویسنده‌ای که توانست به این جایزه دست یابد «رودیارد کیپلینگ» بود که در سال 1907 و در سن 42 سالگی به این جایزه رسید. از سوی دیگر «دوریس لسینگ» در سال 2007 و در حالی که 88 سال داشت به این جایزه دست یافت تا رکورد‌دار سنی دریافت این جایزه در میان اهالی ادبیات باشد و مایه امیدواری برای آیندگان.

* 30 درصد نویسندگان 7 سال بعد از دریافت نوبل رخت از جهان بسته‌اند

چنین فضایی موجب شده از دیر باز در میان برندگان ادبی جایزه نوبل این شایعه رواج داشته باشد که آنها حداکثر 7 سال پس از دریافت این جایزه از دنیا می‌روند؛ از آنجایی که معدل سنی افرادی که این جایزه را دریافت می‌کردند 64 سال بود از این رو بسیار طبیعی بود که آنها بعد از 7 سال چشم از جهان فرو ببندند. این در مورد  نزدیک به 30 تن از نویسندگان نوبل صادق بوده است و گویا چندان هم شایعه نبوده است.(نزدیک به 30 درصد)

* 70 درصد نویسندگان در کهنسالی به این جایزه رسیده‌اند

به هر روی تا به امروز 94 تن از نویسندگانی که به این جایزه دست یافته‌اند در محدوده سنی 50 تا 80 قرار داشته‌اند که به عبارتی دیگر می‌شود چیزی نزدیک به 90 درصد. همچنین 72 تن از این نویسندگان بعد از 60 سالگی به این جایزه رسیده‌اند؛ این یعنی نزدیک به 70 درصد از نویسندگان در سنین کهنسالی به این جایزه دست یافته‌اند و این حاکی از آن است که همیشه در نوبل «جایی برای پیر مردها هست».

* 65- 60 و 75- 70 بهترین محدوده سنی نویسندگان برای دریافت نوبل

بر اساس جدول آماری 111 سال برگزاری جایزه نوبل بهترین زمان برای دریافت این جایزه برای نویسندگان و شاعران در سنین 65 - 60 و 75- 70 بوده است؛ به طوری که تاکنون نزدیک به 36 نویسنده ( 33 درصد از نویسندگان) در این محدوده سنی به نوبل رسیده‌اند.

* دهه 70 میلادی؛ مسن‌ترین دهه برای برندگان نوبل

همچنین میانگین سنی دریافت کنندگان نوبل در هر دهه در جدول زیر مشخص شده است. در جدول زیر پایین‌ترین میانگین سنی به دهه دوم عمر جایزه نوبل تعلق دارد که 57 سال است. این دهه به دلیل جنگ جهانی اول در سال‌های 1914 و 1918 جایزه نوبل برنده‌ای نداشت. بالاترین میانگین سنی نیز به دهه 70 میلادی تعلق داشته که میانگین سنی نویسندگان 69 سال بوده است.

* میانگین سنی تمامی برندگان نوبل 59 سال است

جدول زیر که جوایز نوبل در بخش‌های مختلف را نشان می‌دهد حاکی از آن است که بعد از نوبل اقتصاد که عمر کوتاهی دارد و در سال 1968 تاسیس شد و بالاترین میانگین سنی را دارد، نوبل ادبیات در جایگاه دوم قرار دارد. همچنین میانگین تمامی 830 نفری که تا به امروز برنده این جایزه بوده اند 59 سال است.