سرویس سیاست مشرق -در روزهای اخیر بسیاری از فعالان سیاسی و رسانه‌ای نحوه‌ی نام بردن غیرمودبانه از رهبر معظم انقلاب توسط برخی عناصر سیاسی را مورد توجه قرار داده و اعتراض کرده‌اند؛ اعتراض به جایی است و البته آقای نویسنده آن متن تلاش کرده برای آن توجیهاتی ببافد، امّا مشکل اصلی توئیت او نه نحوه‌ی نام بردن از رهبر انقلاب، بلکه مهمتر از آن، اقدام کامل برخلاف انذارهای ایشان درباره عدم تخریب و لجن‌پراکنی علیه نامزدهای انتخاباتی است.
مقام معظم رهبری در سخنرانی ۱۴ خرداد امسال فرمودند: "در رقابتهای پیش روی انتخاباتی بین نامزدها، اخلاق حاکم باشد؛ بدگویی کردن، تهمت زدن، لجن‌پراکنی کردن، کمکی به پیشرفت کارها نمیکند، به آبروی ملّی هم لطمه میزند".
ایشان در این حکم و رهنمود، قیدی نزده‌اند که مثلاً اگر شما به فلان نامزد علاقه‌ای نداشتید و یا آن را خصم خود می‌دانستید، لجن‌پراکنی علیه او مانعی نداشته باشد!
کاملاً روشن است که انتقاد سازنده با تهمت و لجن‌پراکنی و بردن آبروی ملی فرق می‌کند، امّا آیا توئیتی که علیه یکی از نامزدها منتشر شده؛ نسبتی با نقد سازنده دارد یا مصداق همان لجن‌پراکنی و ستیزه‌جویی است؟
مشخص است که رهبر معظم انقلاب نسبت به همه‌ی نامزدها چنین نهی و حکمی را داده‌اند؛ چه این نامزد آقای بذرپاش باشد، چه آقای زاکانی باشد، چه آقای جلیلی، چه آقای قالیباف، چه آقای لاریجانی، چه جهانگیری و چه دیگری!
اما نویسنده آن متن در شبکه های اجتماعی که با نحوه‌ی عملکردش در انتخابات مجلس شورای اسلامی و پس از آن، خود را به عنوان یکی از مصادیق «ستیزه‌جویی» در سیاست ایران جا انداخت، این بار هم یکی از اولین موارد رویگردانی از تذکرات رهبر معظم انقلاب را کلید زده است.
این شخص در توئیت خود مشخصاً یکی از نامزدهای انتخابات و اطرافیان و خانواده‌اش را فرورفته در فساد توصیف کرده و غیر از آنکه به یک انذار روشن، بی‌توجهی کرده، به لحاظ حقوقی نیز خود را متهم به افترا و اتهام ساخته است. آیا خود آقای قالیباف از نظر نویسنده توییت مفسد است؟ اگر هست، کجا آن را ثابت کرده؟ تمام خانواده‌ی او مفسدند؟ هر کس اطراف قالیباف است دچار فساد است؟ آیا آقای عوامل لجدپراکنب می‌تواند چنین ادعای سنگینی را اثبات کند؟
به نظر می‌رسد همه‌ی اهالی رسانه و نخبگان سیاسی و فعالان اجتماعی وظیفه دارند، برای مصون نگهداشتن فضای انتخاباتی از تخریب و تهمت و لجن‌پراکنی، به افرادی که اهل تخریب هستند؛ تذکر دهند. و همچنانکه تاکید شد، در این میان هیچ تفاوتی نمیکند که کاندیدای تخریب شده کیست؛ چه این کاندیدا جلیلی باشد، چه جهانگیری، چه پزشکیان و چه دیگران! و صدالبته نقد با تخریب تفاوت می‌کند.
از ویژگی‌های بسیار درخشان آیت‌الله رئیسی آن بود که سیاست در این سطح را رنگی دیگر بخشید و به همگان ثابت کرد که می‌توان هم اخلاقی بود و هم به سیاست ورزی و دولت‌داری پرداخت؛ امثال افراد تخریب‌گر بعید است چنین حقی داشته باشند که باز بخواهند به همگان ثابت کنند که آقای رئیسی فقط یک استثنا بود! در سیاست باید فقط تخریب کرد و به پیش رفت! حتی اگر ولی زمان شما را پشت بلندگو نهی کرده باشد. آنان که به نهی‌های پشت بلندگو هم به سرعت پشت می‌کنند، عاقبت خوشی در سیاست نداشته‌اند.
