چرا پرسپولیس بعد از برانکو هم موفق بود؟

باشگاه پرسپولیس از زمانی که برانکو ایوانکوویچ را استخدام کرده و با او قرارداد بلندمدت امضا کرد توانست یک فلسفه جدید را وارد باشگاه خود کند. سرمربی کروات در اولین روزهای حضورش در پرسپولیس متوجه این مساله شد که تیمش قبل از هر چیز به بازیکنانی نیاز دارد که تمام فکر و ذهن‌شان موفقیت تیم باشد و درگیر مسائل حاشیه‌ای نباشند. او بعد از اینکه جواب تست یک‌سری از شاگردانش را از ایفمارک گرفت متوجه مسائلی شد و از این رو در اولین اقدام تصمیم گرفت یک‌سری از بازیکنان تیمش را کنار بگذارد که این کار را خیلی زود انجام داد. برانکو در گام بعدی تیمش را از نظر فنی یکدست و به نوعی بالانس کرد تا وابسته به ستاره‌ای نباشد. مرد کروات در مرحله بعدی یک دوره بدنسازی سخت برای بازیکنانش در نظر گرفت تا قوای جسمانی آنها را بالا ببرد. بعد از آن او روی ذهنیت شاگردانش کار کرد که به چیزی کمتر از قهرمانی راضی نباشند. پروفسور در گام نهایی تاکتیک مدنظرش که بازی با دو هافبک دفاعی و یک مهاجم بود را در تیمش جا انداخت تا به نوعی اول به گل نخوردن فکر کنند و بعد گل زدن. هر سالی که پرسپولیس با برانکو گذراند بهتر از قبل شد و وقتی هم که بعد از تقریبا پنج سال این تیم را ترک کرد مدعی شد تیمی را تحویل می‌دهد که تا پنج سال دیگر هم قهرمان لیگ خواهد شد که اتفاقا در چهار سال این اتفاق رخ داد. کالدرون وقتی پرسپولیس را از برانکو تحویل گرفت تلاش زیادی کرد سبک بازی این تیم را تغییر دهد اما تغییرات تاکتیکی‌اش چندان به مذاق بازیکنان خوش نیامده و آنها مدام از افرادی که در باشگاه تصمیم‌گیرنده بودند خواستار تغییر سرمربی بودند. ضمن اینکه بازیکنانی نظیر شجاع خلیل‌زاده، سیدجلال حسینی و علیرضا بیرانوند ارتباط خوبی با پیرمرد آرژانتینی نداشتند. درنهایت نیم‌فصل محمدحسن انصاریفرد تصمیم گرفت یحیی گل‌محمدی را جانشین کالدرون کند. یحیی در اولین اقدام سیستم تیمش را به همان زمان قبل (دوره برانکو) برگرداند و پرسپولیس در نیم‌فصل دوم به راحتی قهرمان شد و در لیگ قهرمانان آسیا نیز تا فینال پیش رفت. روندی که فصل بعد از آن هم ادامه داشت. در واقع پرسپولیس با یحیی همان مسیر قبل خود را ادامه داد و اوسمار نیز به گفته خودش ادامه‌دهنده راه یحیی در پرسپولیس بود. بازی با چهار خط، پرس سنگین همراه با فوتبال مالکانه سبک بازی پرسپولیس در 10 سال اخیر بوده است.

مذاکره با مربیانی با فلسفه‌های مختلف

باشگاه پرسپولیس در نیم‌فصل با مربیانی با سبک‌های مختلف مذاکره کرد اما به نتیجه نرسید و درنهایت مجبور شد با اوسمار ادامه دهد. مربی برزیلی با تقویت چند پست توانست بهترین نتایج را با تیمش کسب کند بدون اینکه نیازی به تغییر تاکتیک خاصی داشته باشد. اما با رفتن او به نظر می‌آید باید منتظر تغییرات اساسی در فلسفه پرسپولیس باشیم. در شرایط کنونی افرادی که در باشگاه پرسپولیس در حال تصمیم‌گیری برای جانشین اوسمار هستند شاید به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند فلسفه‌ای است که در این باشگاه چند سال مداوم جواب داده و باید ادامه داده شود. اگر غیر از این بود هر روز با یک مربی با سبک متفاوت کاری مذاکره نمی‌شد. درمورد مذاکره با مربیانی از لهستان، ایتالیا و مونته‌نگرو در واقع کاملا مشخص است که برای مدیریت باشگاه بیشتر دستمزد مربی مورد نظر مهم است. در هیات‌مدیره پرسپولیس هم فرد ورزشی دیده نمی‌شود که چنین مواردی را گوشزد کنند. شاید تنها فرد فوتبالی در باشگاه پرسپولیس حسین بادامکی باشد که او هم در خیلی از مسائل تاثیرگذار نیست و به نظر نمی‌رسد نقشی مهم در انتخاب سرمربی داشته باشد. مسلما در شرایط فعلی پرسپولیس به مربی‌ای نیاز دارد که فلسفه کاری‌اش نزدیک به فلسفه‌ای باشد که این تیم 10 سال با آن به موفقیت‌های زیادی دست یافته است. به‌طور مثال ماتزاری سرمربی سابق ناپولی که در حال مذاکره با پرسپولیس است مثل خیلی از مربیان ایتالیایی دیگر به دفاع سه‌نفره علاقه‌مند است. قدر مسلم چنین مربیانی با فلسفه متفاوت با آنچه در پرسپولیس جواب داده نیاز به زمان زیادی برای جا انداختن تفکرات خود دارند. این در شرایطی است که پرسپولیس از اواخر شهریور ماه باید در لیگ نخبگان آسیا بازی کند. در چنین شرایطی شاید بهتر باشد پرسپولیس حداقل به سراغ مربیانی برود که نیاز نباشد تغییرات اساسی درفرم بازی تیم ایجاد کنند.

تمدید با بازیکنان آزاد قبل از انتخاب سرمربی

باشگاه پرسپولیس در نظر دارد تکلیف بازیکنان آزاد خود را قبل از انتخاب سرمربی مشخص کند. اتفاقی که اگر رخ دهد در واقع لیست بزرگسالان این تیم با بازگشت مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی عبدی، محمد عمری و میلاد سرلک پر خواهد شد. از این رو مربی جدید چاره‌ای نخواهد داشت جز اینکه با تیمی که تحویل او داده شده وارد مسابقات شود. در چنین شرایطی اگر مربی جدید دارای یک فلسفه کاری متفاوت باشد و شناختی هم از فوتبال ایران نداشته باشد قطعا کار سختی پیش‌رو خواهد داشت. ناگفته نماند تیم‌هایی مثل سپاهان و تراکتور اگر با وجود هزینه‌های سنگین در این چند سال اخیر در کسب قهرمانی ناکام بوده‌اند دلیلش انتخاب مربیانی با سبک کاری و فلسفه‌های متفاوت بوده است. این تیم‌ها همواره با برخی از این مربیان پیشرفتی داشته‌اند اما نتوانستند به ثبات لازم در نتیجه‌گیری برسند.