به گزارش مشرق، محققان گزارش دادند که افراد در هنگام مصرف داروهایی که برای درمان علائم ادراری ناشی از بزرگ شدن پروستات طراحی شده‌اند، کمتر به زوال عقل مبتلا می‌شوند.

«جاکوب سیمرینگ»، محقق و استادیار پزشکی داخلی از دانشگاه آیووا، در این باره گفت: «این نتایج هیجان‌انگیز هستند، زیرا در حال حاضر هیچ دارویی برای پیشگیری یا درمان زوال عقل "جسم لوئی"، که دومین نوع شایع زوال عقل عصبی پس از بیماری آلزایمر است، وجود ندارد.»

وی در ادامه افزود: «اگر بتوانیم تشخیص دهیم که یک داروی موجود می‌تواند محافظت در برابر این بیماری ناتوان کننده را ارائه دهد، این پتانسیل می‌تواند اثرات آن را تا حد زیادی کاهش دهد.»

به گفته مؤسسه ملی پیری، زوال عقل جسم لویی توسط پروتئین آلفا سینوکلئین ایجاد می‌شود که رسوبات غیرطبیعی به نام اجسام لوئی را تشکیل می‌دهد که بر مواد شیمیایی در مغز تأثیر می‌گذارد.

این مؤسسه می‌گوید این شکل از زوال عقل می‌تواند باعث مشکلات تفکر و حافظه، مشکلات حرکتی و حتی توهمات بینایی شود. بیش از ۸۰ درصد از افراد مبتلا به زوال عقل بدن لویی چیزهایی را می‌بینند که واقعاً وجود ندارند.

برای این مطالعه، محققان بر روی داروهای ترازوسین، دوکسازوسین و آلفوزوسین تمرکز کردند که به مردان کمک می‌کنند با وجود بزرگ شدن پروستات راحت‌تر ادرار کنند. این داروها به شل شدن عضلات پروستات و مثانه کمک می‌کنند.

با این حال، این سه دارو همچنین یک آنزیم مهم برای تولید انرژی در سلول‌های مغز را فعال می‌کنند و به گفته محققان، مطالعات قبلی ارتباط بین این داروها و بیماری پارکینسون را نشان داده‌اند.

زوال عقل جسم لوئی شبیه پارکینسون است، بنابراین محققان تصمیم گرفتند ببینند آیا این داروها ممکن است به این بیماران نیز کمک کند یا خیر.

محققان داده‌های بیش از ۱۲۶۰۰۰ مرد مصرف کننده یکی از این سه دارو را تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با بیش از ۵۱۷۰۰۰ مردی که دو نوع دیگر از داروهای پروستات مصرف می‌کردند که آنزیم را فعال نمی‌کنند مقایسه کردند.

نتایج نشان می‌دهد مردانی که یکی از این سه دارو را مصرف می‌کنند، حدود ۴۰ درصد کمتر از افرادی که دو داروی دیگر مصرف می‌کنند، به زوال عقل جسم لوئی مبتلا می‌شوند.

محققان هشدار دادند که از آنجایی که فقط مردان در این مطالعه شرکت کردند، نتایج ممکن است برای زنان صدق نکند. آنها خاطرنشان می‌کنند که به نظر می‌رسد زوال عقل جسم لوئی اندکی بیشتر از زنان در مردان تأثیر می‌گذارد.