به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:

معروف است که می گویند م خروس را باور کنیم، یا قسم حضرت عباس را؟! قرآن و نهج البلاغه خواندن فلان نامزد را باید باور کرد، یا حمایت عناصر بدنامی مانند سروش را، که به ساحت قدسی پیامبر اعظم (ص) جسارت کرد، وحی را (نعوذ بالله) الهامات شاعرانه و ساخته ذهن پیامبر (ص) خواند و حضرت خاتم النبیین (ص) را متهم به اقتدار گرایی کرد؟!

قرآن حکیم می فرماید: "ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ. خداوند در درون سینه انسان، دو قلب نگذاشته است". چگونه می شود از قرآن دم زد، اما مورد حمایت کسانی قرار گرفت که دشمن خدا و پیغمبر (ص) هستند؟

"سنخیت"، دو جنس نامتنجانس را هم جنس می کند! به تعبیر مولوی: "آن یکی می‌گفت دیدم در تکی/ می‌دویدی زاغ با یک لک لکی- در عجب بودم بجستم حالشان/ تاچه قدر مشترک بودند شان- چون شدم نزدیک من حیران و دنگ/ پس بدیدم هردوان بودند لنگ".

قرآن را همه می توانند بخوانند؛ هم امیر مومنان (ع) و مالک و عمار، و هم معاویه، عمروعاص، اشعث بن قیس، ابوموسی اشعری. مهم این است که چه کسی به منطق قرآن وفادار می مانند.

خداوند در قرآن فرموده: "وَ مَا کنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً. و من گمراهان را به یاری نمی گیرم". امیر مومنان با همین منطق، دست رد به سینه گمراهان زد؛ اما دشمنان سه گانه او، برای کسب قدرت با هر ناکسی ائتلاف کردند.