محصولات تراریخته می‌توانند براساس جامعه هدف مهندسی شوند. مثلا در کشوری می‌توانند با ایجاد اختلالات هورمونی، همجنسگرایی را تشدید کنند، در کشوری میتوانند ژنهای کنترل هوش را دستکاری کنند تا از آنها دانشمند و متفکری ساخته نشود، در کشوری میتواند ژن‌هایی را دستکاری کند تا نسبت به بیماری‌های خاصی مثل کرونا،‌ سرطان،... حساس‌تر شوند و مردم کشور را بیمار و دچار مرگ و میر و بحران کند و هزینه های پزشکی و انسانی زیادی برای آنها ببار بیاورد، در کشوری می‌تواند هورمونهای پرخاشگری را زیاد و با ایجاد آشوبگری و خشونت ... روال کشور را مختل کند، و نهایتا محصولات تراریخته قابل بذر گیری نیستند، و نمی‌توان در کشت یا نسل بعدی از بذر یا تخم آنها استفاده کرد. با خالی کردن خزانه ژنتیکی محصولات بومی کشورها، مثلا با تلاقی طبیعی محصولات بومی مثلا با گرده افشانی محصولات تراریخته در مزارع مجاور، و جایگزین شدن اونها با خزانه ژنتیکی تراریخته، دیگر کشور بذری برای تولید سال بعد ندارد و باید بذر یا خود محصول را از خارج وارد کند، و اگر فروشنده بدلایل سیاسی حاضر به فروش آن نشود کشور دچار بحران غذایی و امنیتی خواهد شد.