در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

**********

روزنامه های امروز یکشنبه ۲۱ مردادماه در حالی چاپ و منتشر شد که رونمایی از معاونان آقای رئیس جمهور، کشتار فجیع در مدرسه التابعین و بازتاب آن، رونمایی از بی رحم ترین ورژن رحمان با رقص مازنی / آرین ایرانی رونالدوی تکواندو / زارع پادشاهی با تاج نقره ای در صفحات نخست روزنامه های امروز برجسته شده است.

امروز طبق آخرین بررسی‌ها قرار است لیست وزرای مسعود پزشکیان به مجلس برود و این در حالی است که اسامی غیررسمی وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان منتشر شده است. این موضوع مورد توجه روزنامه‌های اصلاح‌طلب قرار گرفته است، روزنامه آرمان امروز در این زمینه می‌نویسد:

آن طوری که معاون پارلمانی دولت اعلام کرده است، یک‌شنبه به احتمال قوی لیست کابینه پیشنهادی به مجلس ارائه خواهد شد. از آنجا که مشکل اول مردم ایران اسلامی به موضوعات معیشتی و اقتصادی باز می گردد، راهبرد مجلس برای رای اعتماد به وزرای پیشنهادی داشتن برنامه برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم است.

روزنامه هم‌میهن نیز به استقبال کابینه دولت چهاردهم رفته و نوشته است:

گرچه آقای پزشکیان مثل قبلی‌ها وعده‌های بی‌حساب و کتاب؛ به‌ویژه وعده‌های ناشدنی مثل تک‌رقمی کردن تورم نداده است؛ ولی اجمالاً برخی وعده‌های ایشان کمابیش روشن است و حتی نیازی به وعده‌های تفصیلی نیست. جالب‌تر از همه این است که آقای پزشکیان حتی برنامه مدون هم نداد در حالی که تهیه چنین برنامه‌هایی با اندک نیرویی بسیار ساده است که هدف آن فریب مردم و رای آوردن است.

در بخشی دیگر از سرمقاله این روزنامه آمده است:

با این حال، از کلیات و جزئیات سخنان ایشان چند وعده استنتاج می‌شود. وعده‌هایی که انجام آنها نه‌تنها کم‌هزینه یا بی‌هزینه است؛ بلکه بسیار هم سودآور است. مهمتر از همه اینکه انجام آنها مطابق اخلاق و توصیه‌های امام‌علی(ع) هم هست.

یک فعال سیاسی اصلاح طلب حضور برخی از وزاری دولت سابق در دولت جدید را موجب بی اعتباری دولت دانست و از سوی دیگر التزام به قانون در مورد استعلام دولتمردان را غیردموکراتیک خواند. سعید شریعتی در گفتگویی با روزنامه اعتماد ضمن تلاش برای تعریف وفاق به عنوان آشتی ملی گفته است:

جامعه ایران نیاز به وفاق و همدلی دارد. البته این ایده، از سال ۱۳۹۵ که سیدمحمد خاتمی مساله آشتی ملی را به عنوان نقطه کانونی ضرورت‌های کشور برشمرد، مطرح بود.

وی در ادامه با انتقاد از ترکیب کابینه مدعی شد: ما تجربه دولت فراجناحی را در حرف بسیار می‌زنیم اما در عمل دولت‌های ناکارآمد شکل می‌گیرند که در درون خود متشنج است و بیرون هم پدرخوانده‌های متعددی دارد. این اشتباه بزرگی است که دولتی خود فراجناحی ببیند. انسجام دولت، مقدمه وفاق ملی است و پراکندگی در دولت و چند جناحی بودن دولت، منجر به وفاق ملی نمی‌شود.

این فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه در محور دیگری در خصوص حضور برخی از وزرای دولت سیزدهم در کابینه جدید هم تاکید کرد: اینکه علی‌آبادی و خطیب از دولت رییسی، نوذرپور از دولت احمدی‌نژاد و افراد دیگری را از دولت روحانی و دولت خاتمی برداشته و در هم ادغام کنیم، ملغمه بی‌نتیجه‌ای می‌شود که نتیجه آن ۶ ماه بعد، اعتبار دولت و رییس‌جمهور را کاهش می‌دهد. ۵۰ سال است که در جمهوری اسلامی دولت تشکیل شده، لازم نیست چرخ از ابتدا اختراع شود.

محمدصادق جوادی‌حصار نیز طی مطلبی در روزنامه اعتماد در تلاش برای معرفی برخی گزینه های غیراصلاح طلب در کابینه چهاردهم کوشید تا آنان را نمایندگان رادیکال ها القا کرده و تاکید کند به موجب همین مساله این افراد نباید در کابینه باشند، وی با بیان اینکه معنای مدارا این نیست که نشان پیروزی را که مردم به پزشکیان هدیه کرده‌اند را به گردن آنها انداخته شود، ین، رسم امانتداری نیست که پزشکیان، امانت دولت پیروز را در اختیار شکست خوردگان قرار بدهد. امانت را باید به صاحبان آنها بازگرداند!

گفتنی است بیان این مطالب از سوی اصلاح طلبان ساختاری بیانگر آن است که آنان فشارهای سنگینی را برای تحمیل افراد مورد نظر خود به دولت داشته و از جانب نشان می دهند که بر خلاف ادعای قانون گرایی و روش های دموکراتیک، اقدامات آنان در صورت تامین نشدن برنامه های تحمیلی شان کمترین نسبتی را با این محورها دارد.

این اظهارات از سوی اصلاح‌طلبان ساختاری در حالی است که این اصلاح طلبان رادیکال ها هستند که به دنبال تحمیل گزینه‌های خود به دولت بوده و آنچنان فشارهای خود را افزایش داده بودند که فرزند رئیس جمهور نیز نسبت به این مساله انتقاد کرده بود.

از سوی دیگر آنان در شرایطی برای رئیس جمهور تعیین تکلیف کرده و به تحریف وفاق می پردازند که در گفتار و رفتار رئیس جمهور کمترین اشتراکی میان آنان یافت می شود چرا که اصولا آنان بر خلاف پزشکیان به دنبال زیست در فضای تنش و مبارزه جویی با حاکمیت می‌باشند.