به گزارش مشرق، خبرگزاری بلومبرگ با انتشار این خبر افزود: بنابر گزارش اولیه دفتر حقوق بشر سازمان ملل بیش از ۶۰۰ نفر در جریان هفته‌ها ناآرامی در بنگلادش کشته شدند.

بنابراین گزارش، ۴۰۰ نفر از این تعداد بین ۱۶ ژوئیه تا چهارم اوت (۶ تیر تا ۱۴ امرداد ماه ۱۴۰۳) جان باختند و گفته می‌شود حدود ۲۵۰ نفر دیگر نیز در موج بعدی ناآرامی‌های بین پنجم تا ششم ماه اوت (۱۵تا ۱۶ امرداد ماه ۱۴۰۳) کشته شدند.

بر اساس گزارش سازمان ملل، ادعاهای جدی و موثقی مبنی بر اینکه نیروهای امنیتی در برخورد با اعتراضات برخوردهایی غیر ضروری و نامتناسبی داشته‌اند، وجود دارد. قرار است تیمی از سوی (دفتر) حقوق بشر سازمان ملل در زمینه بررسی نقض حقوق بشر در ارتباط با ناآرامی‌های بنگلادش هفته آینده راهی داکا شود.

اعتراضات بنگلادش از اول ژوئیه برابر با ۱۱ تیر۱۴۰۳ آغاز شد؛ زمانی که فعالان دانشجویی در دانشگاه داکا، بزرگترین دانشگاه این کشور به شدت با پلیس و هواداران دولت درگیر شدند. این اعتراضات در یک نظام بحث برانگیز سهمیه‌بندی مشاغل ریشه داشت که تا ۳۰ درصد مشاغل دولتی را به اعضای خانواده مبارزان جنگ استقلال بنگلادش در سال ۱۹۷۱ علیه پاکستان موسوم به «مبارزان آزادی» اختصاص می‌داد.

تظاهرات مسالمت‌آمیز دانشجویی که در آغاز برای مخالفت با سهمیه‌های استخدام در دولت شکل گرفته بود به یک کارزار سراسری نافرمانی مدنی و خشونت انجامید که در نهایت به استقرار ارتش و حکومت نظامی توسط دولت وقت منجر شد.

شیخ حسینا، ۷۶ ساله، دختر شیخ مجیب الرحمان بنیانگذار بنگلادش که از سال ۲۰۰۹ میلادی به مدت ۱۵ سال نخست وزیر این کشور بود، در پی تداوم نا آرامی‌ها و شدت گرفتن درگیری‌ها از سمت خود کناره‌گیری و در مورخ ۱۵ امرداد ماه ۱۴۰۳ با یک فروند بالگرد داکا را به مقصد هند، ترک کرد.

یک روز پس از استعفا و فرار شیخ حسینا، دفتر ریاست جمهوری بنگلادش، پارلمان این کشور را منحل کرد و محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل بنابر خواست معترضان در مورخ ۱۸ امرداد ماه ۱۴۰۳ با ادای سوگند، ریاست دولت موقت را در این کشور برعهده گرفت.

شیخ حسینا نخست‌وزیر مستعفی بنگلادش بعدها مدعی شد که آمریکا در ازای حمایت سیاسی از وی، به دنبال تصاحب جزیره استراتژیک سنت‌مارتین بوده است.