به گزارش مشرق، تیم فوتبال استقلال که مدتهاست در بحران خودساخته دست و پا می‌زند، شب گذشته به مصاف هوادار رفت و موفق شد با نتیجه ۲ بر یک پیروزی برسد. این پیروزی در شرایطی رقم خورد که جواد نکونام دیگر روی نیمکت این تیم حضور نداشت و سهراب بختیاری‌زاده که قرار است دستیار ایرانی سرمربی آینده استقلال باشد، به طور موقت هدایت این تیم را بر عهده داشت.

در خصوص اینکه چرا نکونام نتوانست در استقلال موفقیت خاصی کسب کند دلایل مختلفی وجود دارد. او در فصل گذشته علی‌رغم اختلافات ادامه‌دار با مدیریت وقت استتقلال عملکرد خوبی داشت و در نهایت با این تیم نایب قهرمان لیگ شد. تصور می‌شد در فصل جاری که بازیکنان طراز اولی به جمع آبی‌پوشان اضافه شدند، او و شاگردانش می‌توانند مدعی نخست قهرمانی در لیگ برتر باشند؛ اما کسب فقط ۵ امتیاز از ۵ بازی نخست آنها در لیگ و به خصوص شکست در دربی باعث شد، نکونام استعفا را به برکناری ترجیح بدهد.

با کناره‌گیری نکونام از هدایت استقلال، سهراب بختیاری‌زاده به طور موقت سرمربی این تیم شد و در بازی شب گذشته مقابل هوادار مشخص بود که آبی‌پوشان نسبت به دوران حضور نکونام، به دنبال بازی هجومی‌تری هستند. این اتفاق هم رخ داد و مصداق آن موقعیت‌های گل فراوانی بود که استقلالی‌ها روی دروازه هوادار ایجاد کردند. هر چند باید این نکته را هم در نظر گرفت که حریف استقلال در این بازی تیمی بود که در قعر جدول لیگ حضور دارد و پیش از بازی با استقلال حتی در زدن گل به حریفان هم ناکام بود.

با این حال تغییر سبک بازی استقلال نسبت به گذشته کاملا مشهود بود. فراموش نشود این تحول چشمگیر با حضور مربی‌ای رقم خورد که تجربه آنچنانی در مربیگری ندارد. او پیش از این در تیم‌هایی همچون شهرخودرو و صنعت نفت مربیگری کرده که البته موفقیت خاصی با این تیم‌ها کسب نکرده بود و پیروزی مقابل هوادار، اولین برد بختیاری‌زاده به عنوان مربی در لیگ برتر بود.

نکونام به واسطه سال‌ها پوشیدن پیراهن تیم ملی فوتبال و حضور در ۲ جام جهانی و البته بازی در لیگ معتبر لالیگا، قطعا به لحاظ فنی سطح بالایی دارد؛ اما مشکلی که باعث شد به واسطه آن او هم در فصل گذشته و هم به خصوص فصل جاری متضرر شود نگرش و ایدئولوژی فوتبالی این مربی بود. محدود کردن بازیکنان، یکی از مهمترین شاخصه‌های مربیگری نکونام است و همین شاخصه باعث شد بازیکنانش نتوانند همه داشته‌های خود را به نمایش بگذارند.

نکونام اعتقاد دارد اگر بازیکنان در زمین مسابقه محدود نباشند نتیجه‌گرایی زیر سوال می‌رود و حتی اگر این موضوع دافعه‌برانگیز باشد، باید انجام شود. این استراتژی نکونام باعث شد بسیاری از هواداران و حتی اهالی فوتبال او را نسخه‌ای از کی‌روش قلمداد کنند؛ اما واقعیت این است که فوتبال نتیجه‌گرا که مبتنی بر تاکتیک‌های تدافعی است عمر کوتاهی داشت و حتی مورینیو که سردمدار این تفکر بود به بن‌بست برسد. مربی‌ای که به لحاظ فهم فوتبالی جزو بهترین‌های دنیاست؛ اما پس از حضور در رئال مادرید، رفته رفته از جمع مربیان برتر دنیا خارج شد.

نکونام هم اگر نمی‌خواهد چنین سرنوشتی در انتظارش باشد باید یک بازنگری کلی در فلسفه مربیگری خود کند؛ در غیر این صورت خیلی زود به ورطه فراموشی سپرده می‌شود. تصور می‌شد او بتواند در آینده‌ای نزدیک حتی سرمربیگری تیم ملی را بر عهده بگیرد و موفقیت او در استقلال می‌توانست نقش کاتالیزور را در این خصوص ایفا کند؛ اما نکونام با اصرار بیهوده روی تفکراتش و البته افتادن در دام حواشی این شانس را از خودش گرفت. حالا شاید امیر قلعه‌نویی خوشحال‌ترین فرد بابت این موضوع باشد. چرا که نکونام می‌توانست یک آلترناتیو جدی برای او باشد که البته با ناکامی او در استقلال، این موضوع حداقل تا چند سال آینده مسکوت خواهد ماند.

نکونام در ماجرای ناکامی‌اش در استقلال نباید دنبال مقصر یا دشمن فرضی باشد؛ چرا که اشتباهاتش باعث شد چنین سرنوشت تلخی را در این تیم داشته باشد. اینکه هواداران استقلال بابت رفتن او که زمانی محبوب‌ترین چهره میان آنها بود ناراحت نیستند یک شکست تمام عیار محسوب می‌شود.