یه گزارش سرویس فرهنگی مشرق، معمولا اولین سوال دوستان ایرانی که برای اولین بار وارد چین می شوند، این است که، دین مردم چین چیست؟ هنگامی که در پاسخ می شنوند که ادیان اصلی چین، تائوییسم، بودیسم، اسلام و مسیحیت است و از میان این ها جمعیت مسلمانان چین از بیست میلیون نفر فراتر است، بسیار تعجب می کنند! اما، حقیقت همین طور است. از لحاظ جمعیت پیروان ادیان، اسلام و مسیحیت بزرگ ترین ادیان چین هستند و تعداد پیروان آن ها به طور جداگانه از بیست میلیون نفر فراتر است. به ویژه دین اسلام که خیلی زودتر از مسیحیت به چین راه پیدا کرده و میان مردم جا افتاده است.

دین اسلام، به طور رسمی، در سال 651 میلادی، زمان سلسله "تانگ" به چین راه یافت.

بر اساس اسناد تاریخی چین، عثمان، خلیفه سوم امپراطوری عرب برای اولین بار فرستاده ای را به چین اعزام کرد تا به پادشاه چین اصول دین اسلام و چگونگی یکپارچگی اقوام عرب را توضیح دهد. در این زمان، پس از آغاز ارتباطات میان دو امپراطوری، فرستاده ها و تاجرها به طور مداوم از جاده ابریشم زمینی و همچنین دریایی از امپراتوری عرب وارد کشور چین می شدند. به ویژه تاجرها که پس از ورود به چین، در مناطق ساحلی جنوبی مانند، "گوانگ جو"، "چوانگ جو" و "یانگ جو" گرد هم آمده و در آنجا سکونت می کردند. آنها کالاهایی بومی مانند ادویه، عاج و جواهر را به چین وارد می کردند و کالاهای بومی چین مانند، ابریشم، چای و لوازم چینی را به کشورهای خود می بردند.

از آن جا که پادشاهان سلسله های "تانگ" و "سونگ" از فعالیت های بازرگانی پشتیبانی

می کردند، بنابراین بسیاری از بازرگان های عرب و ایرانی اجازه سکونت در چین داشتند.

بر اساس اسناد تاریخی "زی جی تونگ جیان" تعداد بازرگان های عرب که به مدت چهل سال در شهر "چانگ آن" به طور مداوم سکونت داشتند و صاحب مسکن و مزارع هم بودند، به حدود چهار هزار نفر رسید. همچنین، در این رابطه چندین سند تاریخی دیگر هم وجود دارد که آن را یک راهب سرشناس در سلسله تانگ به نام "جیان جن" نگاشته است.

این راهب که معروف به انجام سفرهای بی سابقه به ژاپن است، در یکی از سفرهایش در جزیره "های نان" دهکده های ایرانی نشین زیادی را مشاهده کرده که در نوشته های خود به آن اشاره کرده است.

این دهکده های متصل به هم آن قدر وسیع بودند که اگر می خواستید طول آن را پیاده طی کنید، می بایستی پنج روز متوالی می گذراندید، همین طور پس از سه روز پیاده روی

می توانستید عرض این منطقه را طی کنید!

تا سلسله سیزدهم، مغولی ها بر قاره های اروپا و آسیا غلبه کرده و یک امپراطوری مغول ایجاد کردند که این امر سبب شد تا خارجی ها بتوانند به راحتی به چین مهاجرت کنند!

با این حال، برخی مسلمان های آسیای مرکزی نیز وارد چین شدند. آن ها و بازرگان های عرب و ایرانی چون دین و فرهنگ نزدیک به هم داشتند، با هم ترکیب شده و یک اقلیت جدید به نام "هوی" را در چین به وجود آوردند. در واقع، از میان اقلیت های مسلمان چین، اقلیت "هوی" دارای بیشترین جمعیت است که تعداد آن ها به بیش از نه میلیون نفر می رسد.

مسلمان های ملیت هوی در سراسر چین پراکنده هستند. تقریبا در هر استان چین، مردم ملیت هوی وجود دارند. به طور مثال، در پکن، مردم ملیت "هوی" به طور عمده در محله ای به نام

"نیو جیه" زندگی می کنند.

علاوه بر ملیت هوی، ملیت های دیگر هم در چین به دین اسلام اعتقاد دارند.

سالمندان ملیت "اویغور"

چین، 55 اقلیت ملی دارد که ده اقلیت از جمله؛ "هوی"، "اویغور"، "قزاق"، "تاجیک"، "قرقیز"، "ازبک" و چند اقلیت دیگر پیرو دین اسلام هستند. اما از لحاظ جمعیت مسلمان ها، اقلیت هوی با جمعیت بیشتر در مقام اول قرار دارد که در سراسر چین پراکنده هستند و تعداد بیشتر آن ها به طور دسته جمعی در منطقه "نین شیا" زندگی می کنند که این منطقه به همین خاطر یک منطقه خودگردان است.

پس از اقلیت هوی، ملیت اویغور با جمعیت هشت میلیون نفری که در منطقه خودمختار شین جیانگ زندگی می کنند، دومین گروه از اقلیت های مسلمان چین هستند.

 سوارکار قزاق چین

منطقه خودمختار شین جیانگ واقع در شمال غرب چین مساحتی برابر با ایران دارد. جمعیت این منطقه، بیست میلیون نفر است و هفت گروه از اقلیت ملی ساکن در این منطقه، پیرو دین اسلام هستند.

از میان این اقلیت ها، ملیت اویغور با جمعیت بیش از هشت میلیون نفر که قومیت اصلی این منطقه را شکل می دهد، از مسلمان ها هستند.

علاوه بر اویغورها، ملیت قزاق با جمعیت 1.3 میلیون نفر، دومین اقلیت ملی شین جیانگ است که مسلمان هستند. آنها به طور عمده در شهر "ایلی" و منطقه "آلتای شین جیانگ" زندگی می کنند. علاوه بر این دو ملیت، ملیت های تاجیک و قرقیز نیز به دین اسلام اعتقاد دارند، اما جمعیت آنها بسیار کم است.

جمعیت مسلمان چین بیشتر سنی مذهب هستند.

منبع: خبرگزاری بین المللی چین