نمازجمعه زیادی شرکت داشتم. مثلاً در دوران دفاع مقدس گاهی اوقات در گرمای شدید اهواز در نمازجمعه شرکت می‌کردیم. خدا رحمت کند آیت الله جمی(ره) را که قبل از شکست حصر آبادان با وجود محاصره توسط دشمن نمازجمعه را برگزار می‌نمود.
اما مهمترین خاطره من از نمازجمعه، همان نمازجمعه معروف تهران است که مورد تهدید حمله هوایی دشمن بعثی قرار گرفت. آن روز صدای هواپیمای دشمن با صدای شلیک ضد هوایی‌ها فضای پر التهابی را به وجود آورده بود. در این حین انفجاری نیز در بین نمازگزاران صورت گرفت که همگی فکر می‌کردیم صدای انفجار از شلیک موشک هواپیما به سوی نمازگزاران بوده است. درحالی که متوجه شدیم آن صدا از انفجار بمب توسط منافقین در بین نمازگزاران تهرانی بود.
بلافاصله بعد از شنیدن صدای بمب مردم وحشت زده شدند اما با این وجود مردم شروع به شعار دادن علیه دشمنان و منافقین کردند. در آن موقع من کسی را مشاهده نکردم که نماز را ترک کند و همه مصمم و استوار ایستاده بودند. یک وقفه کوتاهی بوجود آمد بلافاصله مقام معظم رهبری سخنرانی خودشان را ادامه دادند و این باعث شد که مردم دلگرم شدند. در آن موقع نمازگزاران هنگامی که خطیب را باصلابت و شجاعت دیدند که خطبه را ادامه می‌دهد، با استواری و صلابت به سخنان ایشان گوش جان سپردند.
آن روز یک روز تاریخی بود، در آن روز تعدادی از نمازگزاران مجروح و شهید شدند. حتی امام(ره) آن مسئله را دنبال می‌کردند و یکی از نوه‌های ایشان در این نمازجمعه باوجود بارداری شرکت کرده بودند که امام راحل به نوه اش فرمودند که از این روحیه شما خوشم آمد که با چنین شرایطی در نمازجمعه مثل تمام مردم شرکت کرده بودید. البته بنده در خیلی از نمازهای جمعه در شهرها و جاهای مختلف شرکت داشته و حتی در نمازجمعه خارج از کشور نیز شرکت نموده ام و سخنرانی هم داشته‌ام که همه این موارد به نوبه خود خاطرات زیبایی می‌باشد. اما این خاطره فراموش نمی شود چرا که بیانگر روح پایداری و استقامت مردم و شجاعت رهبری در آن نهفته بود.
