به گزارش مشرق به نقل از جهان، زمانی می گفتند داشته های خود را به کسی بدهید که خودش در امان باشد، حالا این موضوع در دنیای مجازی مصداق بیشتری پیدا کرده است.
برای کاربران امروزی اینترنت، فعالیت در فضای امن و تضمین شده که اطلاعات و فعالیت هایشان از دسترس و دستبرد دیگران در امان باشد اهیمت زیادی دارد.
ایمیل ها یا پست های الکترونیکی امروزه جایگزین پست و صندوقچه های قدیمی شده اند که برگه ها و اسناد مهم را پنهان می کردند.
روز به روز فعالیت در فضای مجازی با این امکان که مخاطبان بتوانند اطلاعات خصوصی و محرمانه بیشتری را اختصاصی کرده و ذخیره کنند افزایش یافته است.
با گسترش استفاده از ایمیل در بین مخاطبان ایرانی که متن و اطلاعات را در اسرع وقت به مقصد می رساند ارگان های دولتی هم از قافله عقب نماندند و با ادعای تامین امنیت اطلاعات رد و بدل شده مخاطبان ایرانی وارد گوی شدند و شمشیر از نیام کشیدند.
اردیبهشت امسال(1391) رضا تقی پور، وزیر سابق ارتباطات و فناوری اطلاعات در نامه ای به رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی دستور داد "برای حفظ امنیت اطلاعات استفاده از ایمیل های خارجی مانند یاهو و جی میل برای اپراتورها ممنوع شود".
با توجه به اینکه امکان دسترسی به اطلاعات امنیتی ایمیل های ایرانی وجود ندارد تنها احتمال "فیشینگ" این ایمیل ها که یک هکر مبتدی هم می تواند آن را انجام دهد می تواند مورد بررسی قرار گیرد.
فیشینگ (Phishing) تلاش هکرها برای به دست آوردن اطلاعاتی کاربران اعم از گذروازه و اطلاعات بانکی است که با جعل صفحه نخست یا ورود به یک سایت یا ایمیل انجام می شود.
ایمیل های ایرانی زیادی برای سرویس دهی به کاربران وجود دارند که می توان از بین آنها به چاپار، پست، ایران،میهمن میل، صبا میل و ایمیل فارسی اشاره کرد.
پست الکترونیکی پست
این ایمیل متعلق به شرکت پست جمهوری اسلامی ایران است و با آدرس http://mail.post.ir قابل دسترس است. سرور این ایمیل با روزانه نزدیک به 30 هزار مراجعه کننده در ایران قرار دارد.
نکته قابل تامل درمورد "ایمیل پست" این است که آدرس http://post.com 14 سال و 2 ماه قبل در آمریکا خریداری شده و جزو دامین های غیر فعال است.
ایمیل های ایرانی زیادی ایجاد شده اند که کاربران را ترغیب به جایگزینی با مشابه خارجی می کنند ولی آیا این ایمیل های ملی از امنیت لازم در فضای مجازی برخوردار هستند؟