به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از عقیق، حجت الاسلام موسوی هوایی از شاگردان آیت الله آقا مجتبی تهرانی در گفت و گو با عقیق خاطراتی از ایشان را بیان کرد که خواندنی است:
یادم هست که اوایل شروع بحث اخلاق ایشان محور اصلی صحبت های حاج آقا کتاب جامع السعادات مرحوم نراقی بود که از آن عناوین استفاده می کردند و لی در بحث محتوا خودشان یک فقیه بزرگ و عارف بودند که پی محتوا را خودشان می ریختند. من یادم هست که آن موقع جوابهای خیلی قوی به سروش و دگر اندیشان می دادند و الان هم واقعا قابل مراجعه است.
من خدمت ایشان می رسیدم و بعضی وقتها سوال می کردم و خیلی عمیق و دقیق جواب می دادند و بعدا من به عنوان مثال می گفتم چه کتابی رو مطالعه کنم و می گفتند برید فلان کتاب رو مطالعه کنید ولی آن مطالعه ی بنده بی ثمر بود چون ایشان یک مجتهد بودند و جمع بندی می کردند و نگاه اجتهادی می کردند و لذا از لحاظ علمی بسیار توانمند بودند.
ایشان توحید در زندگیشان معنا دار بود. حالا یک جلوه ی خاصش مسائل مادی بود که واقعا از سطح متوسط پایین تر بود و اینطور زندگی می کردند. به عنوان مثال ما یک اخوی داشتیم از سال 51 در برگزاری مراسمات حاج آقا کمک می کرد که همین اواخر ایشان فوت کردند و تعریف می کردند که منزل حاج آقا مجتبی در خیابان سرگرد محبی خیابان ایران بود و صبح ها حاج آقا شیشه شیر می داد که برایشان شیر بگیرند و می فرمودند که:
آقای هوایی شیشه ها رو ندی شیشه پر شیر بگیری، شیشه ها رو من خریدم، اون شیر ها رو بریز تو شیشه های خودم و شیشه هایش را پس بده به شیر فروش، شیر را بخر نه شیر با شیشه را. اخوی می گفت: اینقدر ایشان احتیاط می کرد که مثلا معلوم نیست این شیشه ها مال کیست که رد و بدل میشود. اینهاست که عظمت می آورد.
یادم هست که هنوز 3 ماه از پیروزی انقلاب نگذشته بود که ما خدمت حاج آقا مجتبی رسیدیم. گفتند آقای هوایی اگر تمام این شهدا را داده بودیم که 6 ماه امام بالای سرمان باشد این کافی بود و شرعا باید این کار را می کردیم. همان طور که در بحث علمی در مورد ولایت فقیه ایستاده بودند. در بحث عملی هم محکم ایستاده بودند. می دانید تنها کسی که فتوا داده که رویت هلال ماه رمضان و شوال فقط با حکم ولایت فقیه هست، ایشان است.
یادم هست که اوایل شروع بحث اخلاق ایشان محور اصلی صحبت های حاج آقا کتاب جامع السعادات مرحوم نراقی بود که از آن عناوین استفاده می کردند و لی در بحث محتوا خودشان یک فقیه بزرگ و عارف بودند که پی محتوا را خودشان می ریختند. من یادم هست که آن موقع جوابهای خیلی قوی به سروش و دگر اندیشان می دادند و الان هم واقعا قابل مراجعه است.
من خدمت ایشان می رسیدم و بعضی وقتها سوال می کردم و خیلی عمیق و دقیق جواب می دادند و بعدا من به عنوان مثال می گفتم چه کتابی رو مطالعه کنم و می گفتند برید فلان کتاب رو مطالعه کنید ولی آن مطالعه ی بنده بی ثمر بود چون ایشان یک مجتهد بودند و جمع بندی می کردند و نگاه اجتهادی می کردند و لذا از لحاظ علمی بسیار توانمند بودند.
ایشان توحید در زندگیشان معنا دار بود. حالا یک جلوه ی خاصش مسائل مادی بود که واقعا از سطح متوسط پایین تر بود و اینطور زندگی می کردند. به عنوان مثال ما یک اخوی داشتیم از سال 51 در برگزاری مراسمات حاج آقا کمک می کرد که همین اواخر ایشان فوت کردند و تعریف می کردند که منزل حاج آقا مجتبی در خیابان سرگرد محبی خیابان ایران بود و صبح ها حاج آقا شیشه شیر می داد که برایشان شیر بگیرند و می فرمودند که:
آقای هوایی شیشه ها رو ندی شیشه پر شیر بگیری، شیشه ها رو من خریدم، اون شیر ها رو بریز تو شیشه های خودم و شیشه هایش را پس بده به شیر فروش، شیر را بخر نه شیر با شیشه را. اخوی می گفت: اینقدر ایشان احتیاط می کرد که مثلا معلوم نیست این شیشه ها مال کیست که رد و بدل میشود. اینهاست که عظمت می آورد.
یادم هست که هنوز 3 ماه از پیروزی انقلاب نگذشته بود که ما خدمت حاج آقا مجتبی رسیدیم. گفتند آقای هوایی اگر تمام این شهدا را داده بودیم که 6 ماه امام بالای سرمان باشد این کافی بود و شرعا باید این کار را می کردیم. همان طور که در بحث علمی در مورد ولایت فقیه ایستاده بودند. در بحث عملی هم محکم ایستاده بودند. می دانید تنها کسی که فتوا داده که رویت هلال ماه رمضان و شوال فقط با حکم ولایت فقیه هست، ایشان است.
حاج آقا اهل هیئت هم بودند و خودشان هم جلسه داشتند و توصیه می کردند که در هیئت منبر و روضه باشد. حتما باید سخنران در هیئت باشد و روضه هم باید درست و واقعی باشد به دور از دروغ و از مقتل های معتبر استفاده شود و شعری که خوانده می شود با توجه به شانیت اهل بیت(ع) باشد.
