عبارت لیزینگ به معنی «اجاره و اجاره دادنی» و در مفهوم مالی، نوع خاصی از عملیات تأمین مالی (finance) است که معادل فارسی آن "اجاره اعتباری" است. در این عملیات نوعی قرارداد با توافق طرفین به منظور بهره‌برداری از عین یا منفعت کالای «سرمایه‌ای یا مصرفی بادوام» که از قابلیت اجاره برخوردار باشند منعقد می‌شود.
در این قرارداد، شرکت لیزینگ نقش «مالک» و متقاضی کالا نقش «مستأجر» را دارد و به این نوع قراردادها، «قرارداد لیزینگ» و به کالای موضوع لیزینگ «عین مستأجره» می‌گویند.
در این نوع عملیات، شرکت لیزینگ، کالای مورد نیاز متقاضی را با استفاده از منابع مالی خود از فروشنده (تولیدکننده یا عرضه کننده) می‌خرد و پس از مالک شدن، «مورد اجاره» را برای مدت معینی به صورت اجاره (لیزینگ) در اختیار مستأجر قرار می‌دهد.
مستأجر ملزم است اجاره بهاء را به طور اقساط به موجر پرداخت نماید. در طول مدت اجاره یا در پایان قرارداد مستأجر می‌تواند کالا را به شرکت مسترد و قرارداد را فسخ نماید و یا در پایان مدت قرارداد با پرداخت «بهای تملک» (ارزش باقی‌یمانده)، کالا را از آن خود سازد. در این صورت شرکت لیزینگ متعهد به انتقال رسمی کالا به متقاضی است.
