به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، براساس گزارش موسسه تحقیقاتی صلح بین‌المللی استکهلم (SIPRI) ، میزان صادرات چین بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ ، در مقایسه با ۵ سال پیش از آن، ۱۶۲ درصد رشد داشته است. در همین حال سهم جهانی صادرات تسلیحاتی چین از دو درصد به ۵ درصد افزایش یافته است.
به این ترتیب چین پنج درصد معاملات تسلیحات متعارف را به خود اختصاص داده است. طی سال‌های 2003 تا 2007 این کشور تنها دو درصد صادرات سلاح جهان را در اختیار داشت.
مکان نخست فهرست بزرگترین صادرکنندگان سلاح به آمریکا تعلق دارد که 30 درصد معاملات را انجام می دهد و مکان دوم با 26 درصد به روسیه اختصاص دارد.
کشورهای آلمان و فرانسه با سهم 7 و 6 درصدی در بازار تسلیحات جهان، در مکانهای بعدی قرار دارند.
براساس گزارش این موسسه تحقیقاتی، ۵۵ درصد کل صادرات اسلحه چین به پاکستان است. بنا به ارزیابی موسسه صلح در استکهلم، این صادرات بدین معناست که به لحاظ استراتژیک چین با حمایت از اسلام‌آباد، به رقابت تسلیحاتی میان پاکستان و هند دامن زده و تنها متوجه منافع اقتصادی نبوده است.
به این ترتیب چین با بیرون راندن انگلیس از جمع پنج کشور بزرگ صادر کننده سلاح، جای این کشور را بگیرد و این نخستین بار پس از پایان جنگ سرد است که تغییری در ترکیب پنج کشور پیشرو در این زمینه رخ داده است.
افزایش حجم صادرات سلاح از چین به ویژه به تحویل محموله‌های بزرگ جنگ افزار به پاکستان مربوط می‌شود ولی به گفته کارشناسان موسسه تحقیقات صلح، این کشور در این اواخر به بزرگترین صادرکننده سلاح به چند کشور تبدیل شده است.
درکل طی سال‌های 2008 تا 2012 در مقایسه با دوره پیشین یعنی از سال 2003 تا 2007 حجم معاملات تسلیحات متعارف در جهان 17 درصد افزایش داشته است.
47 درصد واردات سلاح طی سال‌های 2008 تا 2012 به کشورهای آسیا و اقیانوسیه اختصاص داشته و هند با 12 درصد، چین با 6 درصد، پاکستان و کره جنوبی با 5 درصد و سنگاپور با 4 درصد مکانهای اول تا پنجم بزرگترین وارد کنندگان سلاح را در اختیار دارند.
حدود 7 درصد کل واردات سلاح به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس اختصاص دارد که مهمترین تامین کننده سلاح آنها آمریکا است.
علاوه براین در این گزارش اشاره شده که 71 درصد تسلیحاتی که طی این سال‌ها در اختیار سوریه قرار گرفته و 66 درصد جنگ افزارهای صادر شده به ونزوئلا از سوی روسیه تامین شده است.
این موسسه پژوهشی در سوئد از سال ۱۹۵۰ تاکنون معاملات تسلیحاتی در جهان را زیر نظر داشته و گزارش‌های مبسوطی را در دوره‌های پنج ساله منتشر کرده است.
موسسه مزبور در گزارش خود تصریح می‌کند که افزایش حجم صادرات تسلیحاتی چین به پاکستان بیش از همه در "قراردادهای کلان تسلیحاتی" نمایان است. کشورهای میانمار (برمه) و بنگلادش از جمله مهمترین مشتریان تسلیحات چین در آسیا به شمار می‌آیند.
به‌رغم افزایش شدید صادرات اسلحه از سوی چین، این کشور با سهم ۵ درصدی خود آشکارا پس از آمریکا با ۳۰ درصد ، روسیه با ۲۶ درصد، آلمان با ۷ درصد و فرانسه با ۶ درصد از کل صادرات جهانی اسلحه، در مقام پنجم قرار دارد.
در سال‌های اخیر چین کوشیده است که وابستگی خود را به سلاح‌های خارجی کاهش دهد. گرچه ساخت ناو هواپیمابر "لیاونینگ" با استفاده از فناوری روسی صورت گرفته است.
واردات اسلحه چین در سال‌های گذشته بطرز چشمگیری کاهش داشته است. چین در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ نخستین کشور واردکننده سلاح به شمار می‌آمد، اما در حال حاضر رتبه دوم در جهان را داراست. بر اساس گزارش این موسسه سوئدی در پنج سال گذشته واردات اسلحه چین حدود ۴۷ درصد کاهش یافته است.
کشورهای آسیایی هم‌چنان مهمترین واردکنندگان سلاح در جهان هستند. هند با ۱۲ درصد رکورددار واردات اسلحه در جهان است. هند در سال‌های گذشته واردات تسلیحاتی خود را ۵۹ درصد افزایش داده است.
بنا به ارزیابی موسسه صلح سوئد بیشترین هزینه‌های هند در زمینه بهبود و گسترش موشک‌های دوربرد بوده است. روسیه بیش از ۱۰۰ جنگنده از نوع SU-30MKI ، سه هواپیمای شناسایی مجهز به رادار و یک زیردریایی اتمی به هند فروخته است.
صادرات تسلیحاتی آلمان به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس شدیداَ افزایش یافته است. آلمان در سال ۲۰۱۲ دو برابر سال گذشته جنگ‌افزار به کشورهای عربی فروخته است. عربستان سعودی در این میان پیشتاز خرید سلاح از آلمان است.
عربستان علاقه‌مند به معامله جدید تسلیحاتی با آلمان است. این بار پادشاهی سعودی خواستار خرید تانک‌های جستجوگر سلاح‌های کشتارجمعی سه‌گانه اتمی، بیولوژیک و شیمیایی است. گفته می‌شود آلمان موافقت اولیه خود را اعلام کرده است.
بر اساس گزارش موسسه تحقیقاتی "سیپری" در سال ۲۰۱۱ هزینه‌های نظامی جهان بالغ بر۱۳۰۰ هزارمیلیارد یورو بوده است. در صدر فهرست سیپری آمریکا، چین و روسیه قرار دارند. این موسسه به هزینه‌های نظامی ایران دسترسی نداشته است.
به گفته کارشناسان موسسه Sipri پس از هند، کشورهای چین، پاکستان، کره جنوبی و سنگاپور به ترتیب از جمله مهمترین واردکنندگان سلاح در جهان به شمار می‌روند. کارشناسان این موسسه تصریح می‌کنند که این ۵ کشور در مقایسه با دوره‌ی گذشته (از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷) مجموعاَ واردات تسلیحاتی خود را به میزان ۳ درصد کاهش داده‌اند.
میزان واردات تسلیحاتی در اروپا حدود ۲۰ درصد کاهش یافته است. کارشناسان Sipri دلیل عمده این کاهش را وضعیت اقتصادی کنونی در اروپا ذکر کرده‌اند. به‌طور مثال کشورهای ایتالیا و هلند سفارش‌های خود برای خرید جنگنده‌های پیشرفته را پس گرفته‌اند. کشور پرتغال حتی در صدد فروش جنگنده‌های "اف ۱۶" تازه خریداری‌شده‌ی خود است.
یونان یکی از مهمترین واردکنندگان اسلحه (به‌ویژه از آلمان) خرید تسلیحاتی خود را حدود ۶۱ درصد کاهش داده است. بدین ترتیب یونان از چهارمین کشور واردکننده اسلحه به مقام ۱۵ تنزل یافته است. در پنج سال گذشته حدود ۱۰ درصد صادرات تسلیحاتی آلمان به یونان بوده است.
صادرات اسلحه به شمال آفریقا نیز در سال‌های گذشته افزایش داشته است. واردات اسلحه در شمال آفریقا رشدی ۳۵۰ درصدی نشان می‌دهد. مهمترین واردکنندگان سلاح در شمال آفریقا، کشورهای الجزایر و مراکش هستند.
فروش هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) یکی از مهترین محصولات نظامی در سال‌های گذشته بوده است. در پنج سال گذشته ۱۲ کشور جهان مجموعاَ ۳۵۳ پهپاد به ۳۱ کشور دیگر فروخته‌اند. در دوره‌ی پیش‌تر (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷) تنها ۲۲۳ پهپاد از سوی ۸ کشور به ۲۰ کشور دیگر جهان صادر شد. مهمترین صادرکنندگان پهپاد به ترتیب اسرائیل (با ۱۱۴ پهپاد) ، آمریکا (با ۷۶ پهپاد) و ایتالیا (با ۵۰ پهپاد) بوده‌اند.
یک اندیشکده سوئدی چین را پنجمین صادر کننده تسلیحات در جهان اعلام کرد این بالاترین رتبه برای صنایع تسلیحاتی چین پس از جنگ سرد است، پاکستان مهمترین و بزرگترین خریدار اسحله‌های چین است.
