عجیب نیست؟
آدم باید خیلی کله شق باشد که همه چیز را ول کند و بزند به بیابان،
دل کندن از کلاس درس و اسم و رسم و خانواده ... شاید برای خیلی ها غیرممکن باشد،
اما وقتی پای «تکلیف» در میان باشد، معادلات تغییر می کند.
_قاطی بچه بسیجی ها می شوی و با یک اتوبوس در به داغون راهی مناطق جنگی می شوی.
حاج احمد متوسلیان را می گویم. فرمانده لشگر ۲۷ محمد رسول الله.
او هم _احساس تکلیف_ کرده بود و از همه چیز دل کنده بود.
نام و یادش گرامی، به بچه رزمنده ها می گفت: هرگاه پرچم محمد رسول الله (ص) را بر افق عالم زدید ، حق داری استراحت کنید...