اقدامی که در آن بدون در نظر گرفتن مسائل شرعی به اختلاط زن و مرد و بی عفتی منجر می شود و هنجار های جامعه را نیز زیر پا می گذارد که نه تنها با موازین حیا در ایران کهن متقارن است بلکه با شرع دین مبین اسلام نیز مغایرت دارد و این ناهنجاری به جامعه ضربه های جبران نا پذیری خواهد زد.

نکته جالب توجه در برگزاری جشن تیرگان این است که اصلا در جشن تیرگان صحبتی از آب و آب پاشی مردم ایران باستان نشده است و دلیل جشن این روز چیز دیگری بوده که جدیدا آب پاشی را نیز به آن اضافه کردند که رد پای یهودیان اسرائیل در این میان به وضوح دیده می شود زیرا یهودیان نیز در تل آویو این روز را جشن جنگ آبی می دانند و درست روز گذشته در تل آویو نیز همزمان با پارک ایران زمین کرج این مراسم اجرا شده است و نه تنها امسال بلکه برگزاری این جشن در بین یهودیان قدمتی دیرینه دارد. البته در نحوه وارد کردن آب بازی به جشن تیرگان باید به اسناد قدیمی روی آورد که از مهمترین آنها می توان به کتاب ابوریحان بیرونی اشاره کرد، درباره این جشن باستانی ابوریحان بیرونی در کتاب آثار می گوید:

هنگامی که افراسیاب پادشاه توران بر لشگر ایرانیان غلبه می کند، پادشاه ایران ( منوچهر) به ناچار پیکی به نزد افراسیاب فرستاده و از او می خواهد که از کشور ایران به اندازه پرتاب یک تیر واگذارد و باقی را بگیرد، افراسیاب با کمال میل این پیشنهاد را می پذیرد، منوچهر فکر می کند که چه کسی را برای پرتاب تیر انتخاب کند تا اینکه یکی از فرشتگان خداوند به نام اسفندارمذ پیش منوچهر آمده و آرش را که مردی خدا پرست و دیندار بود و در یکی از غارهای کوه البرز مشغول عبادت بود نامزد اینکار می کند، چنانکه در اوستا آمده است، آرش را حاضر می کنند و منوچهر تیر و کمان را به او داده و می گوید تو باید به فرمان خداوند این تیر را پرتاب کنی و کشور ما را از چنگال اهریمن ( لشگر افراسیاب ) نجات بدهی.

آرش به بالای بلند ترین نقطه کوه رویان می رود با تمام نیرو تیر را رها می کند و خداوند به باد فرمان می دهد که تیرش را از کوه رویان بردارد و به شهر فرغانه ( شهری در خاور افغانستان کنونی که فاصله آن تا جای پرتاب تیر هزار فرسنگ بود ) ببرد، تیر پس از چند روز حرکت در این شهر به درخت گردوئی برخورد می کند و این درخت گردو مرز بین ایران و توران می شود، افراسیاب ناگزیر لشکر خود را از ایران بیرون می برد و ایرانیان آزاد می شوند. این قضیه در روز سیزدهم تیر اتفاق افتاده بود و مردم این روز را جشن گرفتند.

البته چند سالی است در فضای مجازی این جشن به شدت مورد تبلیغ قرار گرفته است. این جشن به بهانه مراسم تیرگان ایران باستان برگزار می گردد که هیچ ارتباطی با جشن ایران باستان ندارد و بیشتر شبیه جشن جنگ آب یهودیان است که هر ساله در تل آویو برگزار می شود.  البته این جشن نه تنها در ایران بلکه در چند کشور اروپایی نیز به بهانه های مضحک و ریشه سازی مانند ایران برگزار می گردد که در آخرین گزارش ها آمده است یهودیان قبرس نیز برای برگزاری این جشن در روز پنجم جولای ( 14 تیر ) اعلام آمادگی نموده اند که می توان این فرهنگ سازی در کشور های مختلف را کار یهودیان دانست که قصد تزریق فرهنگ بی بنیان و ضعیف خود به دیگر کشور ها را دارند.

در سال 1389 در تهران نیز این مراسم در پارک آب و آتش برگزار گردید که مسولین امر به علت اشاعه فساد و فحشا از آن جلوگیری نمودند.

عکسهای مراسم آب بازی در تهران سال 89

مراسم آب بازی در کرج تیر ماه 92

تل آویو جولای 2013

برگزاری هر دو مراسم کرج و تهران بسیار شبیه مراسم آب بازی در تل آویو است و به همان شیوه برگزار می شود. برگزاری این مراسم دروغین که توسط  یهودیان در کشور ما با نام تیرگان و در برخی کشور های دیگر نیز با اسم های دیگر جا افتاده است به فرهنگ ایران ضربه خواهد زد و می توان اهداف آن را ایجاد فساد در جامعه و کمرنگ کردن آداب و رسوم اصیل ایرانی دانست که با پیشینه کثیف یهودیان تند رو اسرائیل در مصادره جشن های اصیل دیگر کشورها نیز هماهنگ است.

لازم به ذکر است که با توجه به سنت ها و مراسم ایران باستان جشن تیرگان جشنی باستانی و دارای احترام می باشد که امروز متاسفانه بازیچه افکار یهودی گشته است و در همین زمانی که برخی فریب خورده در ایران به انجام این مراسم دروغی پرداخته اند در تل آویو نیز یهودیان این مراسم را بر گزار کردند که حتی شیوه برگزاری دو مراسم نیز کاملا به هم شباهت دارد.

در کل پاشیدن آب در ایران باستان و در اسلام چیز نا پسندیده ای نیست ولی با بررسی تمام آب پاشیدن ها در ایران و اسلام به این امر می رسیم که آب پاشیدن به یکدیگر در هیچ جای دین و تمدن ما آورده نشده است که در ادامه به برخی از آداب رسوم های مربوط به آب پاشیدن می پردازیم:

**آب پاشیدن پشت سر مسافر

هرمزان که فرمانداری خوزستان را در اختیار داشت زمان حمله اعراب به ایرن دستگیر و به مدینه نزد عمر فرستاده شد پس از اینکه اعراب هرمزان را وارد مدینه کردند وی را به مسجدی که عمر در آن خفته بود، بردند تا عمر تکلیف هرمزان را تعیین سازد.

عمر در گوشه‌ای از مسجد خفته و تازیانه‌ای زیر سر خود گذاشته بود. هرمزان، پس از ورود به مسجد نگاهی به اطراف انداخت و پرسش کرد: " پس امیرالمؤمنین کجاست؟ " نگهبانان به عمر اشاره‌ای کردند و پاسخ دادند: " مگر نمی‌بینی، آن امیرالمؤمنین است."

... سپس عمر از خواب برخاست. عمر نخست کمی با هرمزان گفتگو کرد و سپس فرمان داد، او را بکشند.

هرمزان درخواست کرد، پیش از کشته شدن به او کمی آب آشامیدنی بدهند. عمر با درخواست هرمزان موافقت کرد و هنگامی که ظرف آب را به دست هرمزان دادند، او در آشامیدن آب درنگ کرد. عمر سبب این کار را پرسش نمود. هرمزان پاسخ داد، بیم دارم، در هنگام نوشیدن آب، من را بکشند. عمر قول داد تا آن آب را ننوشد، کشته نخواهد شد. پس از اینکه هرمزان از عمر این قول را گرفت، آب را بر زمین ریخت. عمر نیز ناچار به قول خود وفا کرد و از کشتن او درگذشت.

این باعث بوجود آمدن فلسفه ای شد که با ریختن آب بر زمین، یعنی زندگی دوباره به شخصی داده می شود تا مسافر برود و به سلامت باز گردد.

( البلاذری، فتوح البُلدان، به تصحیح دکتر صلاح‌الدین المُنَجَّذ (قاهره: 1956)، صفحه 468)

**آب پاشی هنگام ورود عروس

پیامبر اکرم (ص) به امیرمؤمنان (ع) فرمود: ای علی! هنگامی که عروس وارد خانه‌ات شد کفش هایش را در بیاور و پاهایش را بشوی و آن آب را از دم در خانه‌ات تا دورتر بریز. اگر این کار را انجام دهی خدا هفتاد هزار رنگ فقر را از خانه‌ات بیرون می‌کند؛ هفتاد هزار رنگ از برکت به خانه‌ات داخل می‌شود.
( علل الشرایع، ص 514 و امالی صدوق، ص 566 و بحارالانوار، ج103، ص 28 )

**آب پاشیدن بر روی قبر

از امام صادق (ع)در مورد آب‌پاشی بر قبر سوال کردند. فرمودند: مادامی که رطوبت در آن خاک است، عذاب از او برداشته می‌شود. (  کافی، ج 3، ص 200 )

با اشاره معروف ترین مراسم های ایران باستان و روایات مذهبی مشخص شد که هیچ چیزی نه در ایران باستان نه در روایات دین اسلام از پاشیدن آب به یکدیگر آورده نشده است که همین امر نیز از دروغین بودن این جشن حکایت می کند و امید واریم در آینده سایت ها و رسانه ها جشن هایی که به دروغ به ایرانیان باستان مرتبط می شود را شناسایی و با سند و مدرک رد کنند تا دیگر شاهد برگزاری همچین جشن های مغایر با فرهنگ و دین نباشیم.