سرویس فرهنگی مشرق - فرزاد جمشیدی در گفتوگو با ایسنا، در ادامه مطلب بالا بیان کرد: ماندن یا نماندن یک مجری در تلویزیون آن هم تلویزیون جمهوری اسلامی به هزار و یک دلیل به خواست مردم پیش میرود و من به این قضیه خیلی اعقتاد دارم.
او افزود: خواست مردمی در تولید، تهیه و پخش برنامههای تلویزیونی خیلی تاثیر دارد و من که در این تلویزیون بالغ بر 20 سال کار کردم، این را اذعان میکنم.
این مجری سابق برنامههای معارفی تلویزیون خاطرنشان کرد: به خاطر امواج ملتهبی که به زندگی خصوصی من وارد شد و همچنین به خاطر اینکه متاسفانه برخی به جای اینکه بخواهند با صدا و سیما تسویه حساب کنند با من تسویه حساب کردند، یک نامهی خداحافظی نوشتم.
جمشیدی ادامه داد: احساس کردم که فضای صدا و سیما خیلی پاکتر از این است که بخواهد با این شائبهها آلوده شود و به نظرم تصمیم نیز تصمیم درستی بود، اما به محض انتشار این نامه مطالب خیلی زیادی از طرف مردم گفته شد، عدهای فکر میکردند که من این نامه را نوشتم برای اینکه دوباره به تلویزیون برگردم.
او همچنین عنوان کرد:کسی به من نگفت برو، تلویزیون خانهی من است و من این نامه را نوشتم چون فکر میکنم این خداحافظی فرو رفتن به یک دورهی فترت است؛ یعنی من نیاز دارم مقدار بیشتری با خودم کلنجار بروم و خودم را برای یک مرحله دیگری از زندگی آماده کنم.
جمشیدی ادامه داد: کماینکه در نامه خداحافظی هم نوشته بودم این خداحافظی نتیجهی رسیدن به یک جادهی جدید در زندگی من است اما بعد از آن مردم در برنامههای سحر ماه مبارک رمضان خیلی تماس گرفتند و به من گفتند ما به ادبیات شما عادت کرده بودیم.
او افزود: این بود که متوجه شدم مردم بهترین قاضیان و داورانی هستند که به آدم نمره میدهند مردم هیچکدام یک ذره از اخبار ملتهبی که دربارهی من منتشر شده بود را باور نکردند به همین دلیل است که هنوز منتظر هستند که من برگردم ولی اگر بخواهم از این دور برگردان تصمیم خودم دوباره به یک جادهی جدیدتر برگردم نیازمند این است که من و مردم بنشینیم کمی با هم صحبت کنیم.
جمشیدی به خبرنگار ایسنا گفت: خدا را شکر میکنم که مردم هیچکدام از امواج مسموم خبرسازی علیه من را باور نکردند و در نبودم در تلویزیون از مردم نمرهی بهتری گرفتم تا اینکه برنامه را اجرا میکردم.
وی یادآور شد: یک شخصی به من گفت که خدا به تو توفیق داد، هفت سال برنامه «ماه خدا» را اجرا کنی و هفت سال در شبهای قدر برای مردم حرف بزنی، این برایم خیلی مهم بود.
مجری سابق «ماه خدا» در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه آیا میتوان انتظار داشت که مردم پس از مدتی او را در تلویزیون ببینند؟ گفت: با توجه به خصوصیاتی که اکنون میبینم احساس میکنم الان دوران غبار است، کمی من و برخی از مسؤولان در صدا و سیما با یکدیگر در یک غبار هستیم، این غبار باید کنار برود و منظورم از مسؤولان صداو سیما، مسؤولان ارشد نیست بلکه منظورم کسانی است که در جریان تصمیمسازی و تصمیمگیریها نقش دارند و به میل و خواست مردم توجه نمیکنند.
فرزاد جمشیدی در ضیافت افطار وزارت ارشاد
وی ادامه داد: منظورم رییس صدا و سیما، معاون سیما و یا مدیر شبکه یک نیست؛ منظورم کسانی است که خودشان را در تصمیمگیریها ذیمدخل میدانند و مردم را در نظر نمیگیرند.
جمشیدی در بخش دیگری از گفتوگوی خود ضمن بیان اینکه برنامههای سحر رمضان امسال را نگاه نمیکند در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه اجرای حسن سلطانی در «ماه خدا»ی امسال را چگونه ارزیابی میکند؟ گفت: من سعی میکنم به همکاران خودم نمره ندهم و از این کار سخت، احتراز میکنم. در مورد آقای سلطانی میتوانم بگویم که ایشان یکی از مجریان خوب معارفی تلویزیون هستند و نسبت به آنچه که میگویند اعتقاد دارند اما اینکه این برنامه توانسته است همان «ماه خدا» باشد یا نه را مردم باید نمره بدهند.
وی ادامه داد: من هر موضعگیری داشته باشم، اینطور تلقی میشود که من گفتهام اجرای همکارم خوب است یا بد است؛ آن طور که شنیدم آقای سلطانی هنر کردند و برنامه را طوری دارند اجرا و اداره میکنند که تقلیدی و اقتباسی نیست و در برنامه، خودشان هستند و همین جای تقدیر دارد که نخواستند یک کار تقلیدی و اقتباسی داشته باشند.
جمشیدی خاطرنشان کرد: مسؤولان برای اینکه یک جا به جایی در برنامهای انجام دهند، این جابهجایی باید منجر به این شود که آن برنامه ارتقاء و کمال پیدا کند و حال اینکه آیا با این جابهجایی و انتقالی که در «ماه خدا» صورت دادند، این کمال رخ داده یا نه را باید از مردم پرسید و شنیدم که آماری از نظر مردم درباره برنامههای سحر منتشر شده اما نمیدانم چقدر به واقعیت نزدیک است.
او در پایان بیان کرد: اجرای آقای سلطانی هم برای خودش مخاطبانی دارد و امیدوارم ایشان هم موفق باشند.
مجری سابق برنامهی سحر «ماه خدا» دربارهی اینکه آیا رفتنش از تلویزیون جدی است؟ گفت: ماندن یا نماندن یک مجری در تلویزیون برآیندی از انتظارات و توقعات مردم است؛ اگر مردم بخواهند برمیگردم.