به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، مجتبی جراحی متولد یکم خرداد ماه 1365، پویا کیوان متولد چهارم مهر 1368 و آیدین بزرگی متولد 22 فروردین 1368 دو ماه قبل برای صعود به قله 8047 متری "برودپیک" راهی پاکستان شدند. آنها پس از روزها تلاش با برف و یخ و سنگ مسیر جدیدی برای صعود را به نام ایران ثبت کردند، اما هنگام پایین آمدن به دلایلی که هنوز مشخص نیست مسیر اصلی را گم کرده و مفقود شدند. جست‌وجوها برای یافتن آنها یک هفته انجام شد،اما درنهایت به دلیل مشخص نبودن مکان دقیق آنها و با اجازه خانوادههایشان جست‌وجوها متوقف شد تا این سه کوهنورد در جایی که همیشه عاشق آن بودند،آرام گیرند.
مراسم بزرگداشت آنها 16 مرداد با حضور خانوادههایشان، جمع کثیری ازعلاقمندان کوهنوردی و مسوولان شهری درسالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد. در این مراسم ابتدا همایون بختیاری، دبیر باشگاه آرش، دقایقی را سخنرانی کرد و گزارشی ازنحوه صعود این سه کوهنورد و برنامه آنها و همچنین عملیات جست‌وجو و امداد برای یافتن آنها ارایه کرد.
وی در این مراسم افزود: من سال‌های زیادی در کوهنوردی بوده ام و عزیزان و دوستان زیادی را از دست داده ام که شاید مهمترین آنها محمد اوراز بود اما این سه کوهنورد مانند پسرم بودند و این حادثه تلخ ترین زندگی روزم بود. آنها با ثبت مسیر جدید به نام ایران کوهنوردی جهان را مبهوت خود کردند.
بختیاری از تشکیل کمیسیون ویژه‌ای برای بررسی اتفاق رخداده خبر داد و یادآور شد: قطعا بعد از بازگشت سرپرست تیم اعزامی به برودپیک جلساتی برای بررسی تمام ابعاد این صعود و حادثه رخ داده، برگزار خواهیم کرد و قول شرف می دهم که آماده پاسخگویی به مردم و خانواده های این عزیزان هستیم.
در ادامه برنامه فیلم مستندی ازصعودهای قبلی این سه کوهنورد و صحبت‌های خانوادههایشان درمورد آنهابه نمایش در آمد.
فریبا احیا، مادر پویا کیوان اولین نفری بود که در این فیلم در مورد پسرش صحبت کرد و گفت: او از 10 سالگی بارفتن به دارآباد و کلک چال کوهنوردی را شروع کرد. کار او با این صعود بزرگ ادامه یافت و راهش ادامه خواهد داشت.
وی افزود: در تعجب هستم که چرا برخی سراغ ورزشکاران و نفرات خارجی می روند و آنها را الگو قرار می دهند در حالی که ما نفراتی مانند این سه عزیز داریم که کار بزرگی را انجام دادند. چرا آنها و کارشان را الگو قرار نمی دهند؟
بهرام کیوان، پدر پویا نیز گفت که پسرش نترس بود و در نهایت هم در جایی که تمام عشقش به آن معطوف بود،آرام گرفت. هیچ وقت نتوانستم به پویا بگویم که این کار را انجام نده البته اگر هم می گفتم دیگر هیچ وقت خودم را نمی بخشیدم چون کوه برای پویا بود وپویا برای کوه.
وی ادامه داد: کاری که آنها انجام دادند دل شیر می خواهد و کسانی که می خواهند جا پای آنها بگذارند دل شیر می خواهد.
زیبا فربدی‌نیا، مادرآیدین بزرگی نفر بعدی بود که در مورد فرزندش، گفت: او خودکفا، با هوش و جدی بود و همیشه به قولش عمل می‌کرد. این بار هم به قولش عمل کرد و موفق شد.
مجید بزرگی، پدرآیدین بزرگی ، اظهارکرد: این پسر از 14 سالگی وارد کوه و عاشق شد. 15 ساله بود که توانست با یک تیم به صورت حرفه ای به دماوند برود و آن را فتح کند که سرپرست تیم گفت او جوانترین فردی بود که به دماوند رفته است.
وی یاد آورشد: این صعود به برودپیک سومین صعود آیدین به هیمالیا بود که متاسفانه به فاجعه ختم شد.ای کاش این اتفاق رخ نمی‌داد و به جای این مراسم یادبود آنها، اکنون جشن صعودشان را برگزار می‌کردیم.
همچنین غلامحسین جراحی، پدر مجتبی جراحی مشکلات پسرش برای رفتن به این صعود اشاره کرد و گفت: پسرم ماشینش را فروخت و دو وام 10 میلیونی از آتش‌نشانی گرفت تا بتواند این صعود را انجام دهد. هنوز هم چشم انتظار آنها هستیم.
او اظهار کرد: برای این صعود خیلی دلشوره داشتم و قبل از این که قله را فتح کنند. آرامشم به هم ریخته بود اما وقتی خبر فتح قله را دادند گویی از قفس فولادی آزاد شدم.
احمد جراحی، برادر مجتبی که خودش هم کوهنورد است گفت: ادامه راه این عزیزان مهم است و مطمئن باشید که راه آنها ادامه خواهد داشت.
اعظم عرفانی، مادر مجتبی جراحی هم بیان کرد: هنوز هم به یاد مجتبی هستم و روز آخر که غذایشان را بسته‌بندی می‌کردیم و او را دیدم هیچ موقع یادم نمی‌رود. هنوز هم نمی‌توانم اینها را باور کنم. امیدوارم معجزه ای شود و آنها نزد ما بازگردند. هنوز هم نمی توانم نبود او را باور کنم.
درادامه برنامه مجری لوح زرین، ریاست جمهوری را که به خانواده‌های این سه کوهنورد اهدا شده بود، به حضار نشان داد و این لوح توسط حبیب کاشانی،عضو شورای شهر و رییس آتش‌نشانی به خانواده‌های این سه کوهنورد اهدا شد.
نکته مهم در این مراسم این بود که حضار، خانواده‌های این سه کوهنورد را به خوبی تشویق می‌کردند و بارها با صدای بلند به آنها گفتند که فرزندانشان کاربزرگی کردند.
در این بخش از برنامه نیز مستندی از تلاش‌های این سه کوهنورد به نمایش در آمد که هنگام پخش آن خانواده‌های آنها و جمعی از خویشاوندانشان گریه می‌کردند.
در بخش پایانی برنامه لوح و حکم صعود این سه کوهنورد که از پاکستان ارسال شده بود به آنها اهدا شد.
بعد از تقدیم این لوح بود که مادر آیدین بزرگی گفت: به باشگاه آرش و کیومرث بابازاده تبریک می گویم که این صعود انجام شد و شاگردی مثل آیدین داشتند. امیدوارم بابازاده از آموزش افرادی مثل آیدین دست برندارد چرا که آیدین ها و مجتبی ها و پویاهای زیادی در ایران وجود دارند.
وی ادامه داد: امیدوارم این مراسم باعث شود تا دیگر چنین اتفاقاتی برای فرزندان ایران نیفتد. باید بگویم آنها برای این صعود نیازی به مجوز نداشتند تنها مجوزی که آنها لازم داشتند عشق به کوه ، علاقه به بزرگی و شهامت بود که داشتند و رفتند. آیا باید مجوز تنها یک برگه کاغذ باشد که روی آن مهر خورده است؟
پدر پویا کیوان هم در خاتمه گفت که باید بعد از بازگشت سرپرست تیم کمیته ای تشکیل شود و دلایل را بررسی کنند و نتایج آن را به اطلاع عموم برسانند.
حبیب کاشانی عضو شورای شهر، بیادی ، نایب رییس سابق شورای شهر، رییس سازمان آتش‌نشانی، جوان فکر، مشاور مطبوعاتی محمود احمدی‌نژاد، جمعی از پیشکسوتان ورزشی و کوهنوردی و چندین کوهنورد خارجی در این مراسم بزرگداشت حضور داشتند.
مراسم بزرگداشت آنها 16 مرداد با حضور خانوادههایشان، جمع کثیری ازعلاقمندان کوهنوردی و مسوولان شهری درسالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد. در این مراسم ابتدا همایون بختیاری، دبیر باشگاه آرش، دقایقی را سخنرانی کرد و گزارشی ازنحوه صعود این سه کوهنورد و برنامه آنها و همچنین عملیات جست‌وجو و امداد برای یافتن آنها ارایه کرد.
وی در این مراسم افزود: من سال‌های زیادی در کوهنوردی بوده ام و عزیزان و دوستان زیادی را از دست داده ام که شاید مهمترین آنها محمد اوراز بود اما این سه کوهنورد مانند پسرم بودند و این حادثه تلخ ترین زندگی روزم بود. آنها با ثبت مسیر جدید به نام ایران کوهنوردی جهان را مبهوت خود کردند.
بختیاری از تشکیل کمیسیون ویژه‌ای برای بررسی اتفاق رخداده خبر داد و یادآور شد: قطعا بعد از بازگشت سرپرست تیم اعزامی به برودپیک جلساتی برای بررسی تمام ابعاد این صعود و حادثه رخ داده، برگزار خواهیم کرد و قول شرف می دهم که آماده پاسخگویی به مردم و خانواده های این عزیزان هستیم.
در ادامه برنامه فیلم مستندی ازصعودهای قبلی این سه کوهنورد و صحبت‌های خانوادههایشان درمورد آنهابه نمایش در آمد.
فریبا احیا، مادر پویا کیوان اولین نفری بود که در این فیلم در مورد پسرش صحبت کرد و گفت: او از 10 سالگی بارفتن به دارآباد و کلک چال کوهنوردی را شروع کرد. کار او با این صعود بزرگ ادامه یافت و راهش ادامه خواهد داشت.
وی افزود: در تعجب هستم که چرا برخی سراغ ورزشکاران و نفرات خارجی می روند و آنها را الگو قرار می دهند در حالی که ما نفراتی مانند این سه عزیز داریم که کار بزرگی را انجام دادند. چرا آنها و کارشان را الگو قرار نمی دهند؟
بهرام کیوان، پدر پویا نیز گفت که پسرش نترس بود و در نهایت هم در جایی که تمام عشقش به آن معطوف بود،آرام گرفت. هیچ وقت نتوانستم به پویا بگویم که این کار را انجام نده البته اگر هم می گفتم دیگر هیچ وقت خودم را نمی بخشیدم چون کوه برای پویا بود وپویا برای کوه.
وی ادامه داد: کاری که آنها انجام دادند دل شیر می خواهد و کسانی که می خواهند جا پای آنها بگذارند دل شیر می خواهد.
زیبا فربدی‌نیا، مادرآیدین بزرگی نفر بعدی بود که در مورد فرزندش، گفت: او خودکفا، با هوش و جدی بود و همیشه به قولش عمل می‌کرد. این بار هم به قولش عمل کرد و موفق شد.
مجید بزرگی، پدرآیدین بزرگی ، اظهارکرد: این پسر از 14 سالگی وارد کوه و عاشق شد. 15 ساله بود که توانست با یک تیم به صورت حرفه ای به دماوند برود و آن را فتح کند که سرپرست تیم گفت او جوانترین فردی بود که به دماوند رفته است.
وی یاد آورشد: این صعود به برودپیک سومین صعود آیدین به هیمالیا بود که متاسفانه به فاجعه ختم شد.ای کاش این اتفاق رخ نمی‌داد و به جای این مراسم یادبود آنها، اکنون جشن صعودشان را برگزار می‌کردیم.
همچنین غلامحسین جراحی، پدر مجتبی جراحی مشکلات پسرش برای رفتن به این صعود اشاره کرد و گفت: پسرم ماشینش را فروخت و دو وام 10 میلیونی از آتش‌نشانی گرفت تا بتواند این صعود را انجام دهد. هنوز هم چشم انتظار آنها هستیم.
او اظهار کرد: برای این صعود خیلی دلشوره داشتم و قبل از این که قله را فتح کنند. آرامشم به هم ریخته بود اما وقتی خبر فتح قله را دادند گویی از قفس فولادی آزاد شدم.
احمد جراحی، برادر مجتبی که خودش هم کوهنورد است گفت: ادامه راه این عزیزان مهم است و مطمئن باشید که راه آنها ادامه خواهد داشت.
اعظم عرفانی، مادر مجتبی جراحی هم بیان کرد: هنوز هم به یاد مجتبی هستم و روز آخر که غذایشان را بسته‌بندی می‌کردیم و او را دیدم هیچ موقع یادم نمی‌رود. هنوز هم نمی‌توانم اینها را باور کنم. امیدوارم معجزه ای شود و آنها نزد ما بازگردند. هنوز هم نمی توانم نبود او را باور کنم.
درادامه برنامه مجری لوح زرین، ریاست جمهوری را که به خانواده‌های این سه کوهنورد اهدا شده بود، به حضار نشان داد و این لوح توسط حبیب کاشانی،عضو شورای شهر و رییس آتش‌نشانی به خانواده‌های این سه کوهنورد اهدا شد.
نکته مهم در این مراسم این بود که حضار، خانواده‌های این سه کوهنورد را به خوبی تشویق می‌کردند و بارها با صدای بلند به آنها گفتند که فرزندانشان کاربزرگی کردند.
در این بخش از برنامه نیز مستندی از تلاش‌های این سه کوهنورد به نمایش در آمد که هنگام پخش آن خانواده‌های آنها و جمعی از خویشاوندانشان گریه می‌کردند.
در بخش پایانی برنامه لوح و حکم صعود این سه کوهنورد که از پاکستان ارسال شده بود به آنها اهدا شد.
بعد از تقدیم این لوح بود که مادر آیدین بزرگی گفت: به باشگاه آرش و کیومرث بابازاده تبریک می گویم که این صعود انجام شد و شاگردی مثل آیدین داشتند. امیدوارم بابازاده از آموزش افرادی مثل آیدین دست برندارد چرا که آیدین ها و مجتبی ها و پویاهای زیادی در ایران وجود دارند.
وی ادامه داد: امیدوارم این مراسم باعث شود تا دیگر چنین اتفاقاتی برای فرزندان ایران نیفتد. باید بگویم آنها برای این صعود نیازی به مجوز نداشتند تنها مجوزی که آنها لازم داشتند عشق به کوه ، علاقه به بزرگی و شهامت بود که داشتند و رفتند. آیا باید مجوز تنها یک برگه کاغذ باشد که روی آن مهر خورده است؟
پدر پویا کیوان هم در خاتمه گفت که باید بعد از بازگشت سرپرست تیم کمیته ای تشکیل شود و دلایل را بررسی کنند و نتایج آن را به اطلاع عموم برسانند.
حبیب کاشانی عضو شورای شهر، بیادی ، نایب رییس سابق شورای شهر، رییس سازمان آتش‌نشانی، جوان فکر، مشاور مطبوعاتی محمود احمدی‌نژاد، جمعی از پیشکسوتان ورزشی و کوهنوردی و چندین کوهنورد خارجی در این مراسم بزرگداشت حضور داشتند.
