به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، آن روزی که موسیو کرشش، معلم دارالفنون در سال 1275 قمری (حدود 150 سال پیش) و اوایل دوره ناصری، نقشه دارالحکومه طهران را برداشت، هیچ کس فکر نمی کرد زمانی این شهر تازه پایتخت شده که فقط کوی و برزن و گذر داشت، بی شمار خیابان داشته باشد، آن هم خیابانهایی با نامهای خارجی و بعضا فرنگی.

آن روزگاران، طهران، خیابان نداشت و همه مردم، جای جای دارالحکومه را به نام کوی و برزن و محله و گذر، می شناختند، ولی وقتی که 34 سال بعد، نجم الدوله اولین نقشه ترسیمی داخلی را چاپ کرد، نام خیابان را روی بعضی کوی ها و کوچه های آن روزگار گذاشت. این چنین شد که خیابان‌های باغ جنت (ولی عصر)، باغ انگوری (ولی عصر)، جناب وزیر (ولی عصر)، امیریه (ولی عصر)، امیریه (امام خمینی)، باغ شاه (امام خمینی)، جلو قبرستان (مولوی)، دروازه گمرک (مولوی) و ...شکل گرفت.

از آن روزگار تا امروز، نامگذاری معابر، میدانها و خیابانهای تهران، بحثی عمومی شده و مردم، هر گذر و کوی را به نامی می شناسند که در آن صنعت و حرفه ای بوده (مانند کوچه ارسی دوزها در بازار تهران)، یا به نام اشخاص مشهوری شناخته می شوند (پل سیدخندان، گذر سید نصرالدین) ولی حالا شورای شهر، به عنوان نمایندگان مردم در پارلمان متصدی این موضوع شده اند. شورایی که در آخرین جلسه خود تصمیم گرفته بخشی از خیابان آفریقا (جردن سابق) را به نام نلسون ماندلا، آزادی خواه آفریقای جنوبی نامگذاری کند.

نامگذاری نامهای خارجی روی معابر و میادین تهران، البته ریشه ای کهنه تر از جلسه دیروز شورای شهر دارد، اسامی فراوانی در دوره پهلوی روی خیابانهای تهران باقی مانده که هنوز هم برخی از آن، در دهان مردم می چرخد: جردن (آفریقای فعلی) نمونه ای از این نامهاست.

نامهای خیابانهای خارجی در تهران هم، نامگذاری جالب توجهی است. برخی از این نامها، سیاسی است و برخی، جنبه فرهنگی دارد که از روزگاران قدیم در پایتخت فعلی ایران، سابقه داشته، مانند نام خیابان آیزنهاور که بعد از انقلاب به "خیابان آزادی" تغییر نام داد. در جدول زیر، به گوشه ای از این نامگذاریها و وجه تسمیه آنها اشاره شده است:

جدول یک: نام خیابانهای تهران که اسامی خارجی است و وجه تسمیه آنها