به گزارش مشرق، پایگاه اینترنتی شبکه خبری سی ان ان در مقالهای با اشاره به ادله بقای
بشار اسد رئیس جمهور سوریه در قدرت این کشور نوشت: به نظر می رسد امروز
بشار اسد از 15 ماه پیش قویتر است، ساختار حزب بعث سوریه همچنان ساختار
متحدی است که در کشور کار می کند، زندگی روزمره در دمشق مرکز استقرار بشار
اسد جریان دارد و عمدتا شرایط مانند قبل دنبال می شود. دیگر شکافهای قابل
توجهی به وجود نمی آید و بیشتر عناصر ارتش عربی سوریه با وجود از دست دادن
بیش از 30 هزار نظامی خود همچنان به بشار اسد وفادار است و در دو ماه اخیر
اراضی زیادی را در خارج از دمشق از دست مخالفان خارج کرده است.
با این وجود می بینیم که واشنگتن به جای ایجاد برخی موازنه ها در مواضع خود همچنان در مطرح کردن ضرورت کناره گیری بشار اسد از قدرت تردیدی به خود راه می دهد. این موضع گیری کاملا غیر واقعی است، چرا که با صرف نظر از سختیهای موجود براندازی بشار اسد، اگر این اتفاق بیفتد، آتش خشونتهای دراز مدت در سوریه دمیده خواهد شد.
بیانیه ژنو که مبنای اساسی مطالبات جان کری وزیر خارجه آمریکا است، نیز در مطالبه برای براندازی اسد واقع گرایانه نیست، چرا که وی بدون تهدیدات واقعی و با مصداق از سوی آمریکا تسلیم نخواهد شد.
کری ادعا دارد که تهدید همچنان روی میز است، در واقع می توان گفت گزینههای آمریکا در سوریه محدود است، چرا که حتی مخالفانی نیز که به سوئیس رفتهاند زمینه قوی در داخل سوریه ندارند. چه بسا این افراد محبوبیتی اندکی بیشتر از مبارزانی دارند که علیه دولت سوریه کار میکنند.
بیشتر اراضی که دولت بر آنها تسلط ندارد، در دست عناصر وابسته به القاعده است که مذاکرات سازش را رد می کنند، بنابراین به نظر میرسد این گروهها برنده اول هر تلاش غربی برای براندازی دولت بشار اسد خواهند بود. حتی عناصر "معتدل" در معارضه نیز به نظر می رسد از کنترل آمریکا خارج شدهاند، اتفاقاتی که در مورد دعوت ایران به این مذاکرات روی داد، نشانی از این واقعیت بود. چرا این عناصر با فشار عربستان سعودی با حضور تهران در این کنفرانس مخالفت کرده و هر گونه حضور رقیب خود در ژنو را شکستی برای خود و پیروزی برای طرف مقابل دانستند.
عربستان سعودی به عنوان حامی اصلی مخالفان سوری نقش اساسی در تبدیل این کشور به پناهگاه امن جهادگران خارجی ایفا می کند، افرادی که اعتقادات مشترکی با عاملان حوادث 11 سپتامبر دارند.
بنا بر این دلایل بعید نیست که بشار اسد که قدرت خود را در این کشور ادامه میدهد، مشارکت در ژنو را تنها به علت درخواست روسیه انجام داده باشد، چرا که این کشور مانع از حمله نظامی به سوریه شده و بر روند دیپلماتیک برای حل بحران تاکید کرد. به همین علت بود که سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه دیدار طرفین درگیریهای سوریه در ژنو را یک پیروزی خواند.
به نسبت یک فرد عادی سوری دیدارمذاکره کنندگان در ژنو تنها یک شوی بی معنی است، چرا که بشار اسد به علت احساس پیروزی که دارد، از کناره گیری از قدرت خودداری می کند و مخالفان نیز پایین آوردن مطالبات خود را رد می کنند، غرب نیز از دخالت نظامی و تاثیر دیپلماتیک در این زمینه عاجز است و القاعده نیز چشمان خود را باز کرده و منتظر حوادث است.
با وجود تمام اینها سوریه به عرصه ای برای کشتار در جنگ غیر مستقیم بین عربستان سعودی و ایران تبدیل شده است، دو رقیبی که هر کدام طایفه مخصوص خود را دارند. در این میان گفتگو بین ریاض و تهران برای توقف خشونتها فعال تر و تاثیرگذارتر خواهد بود و بهتر است آمریکا تلاش خود را برای دیدار دو رقیب منطقهای یعنی عربستان و ایران به کار گیرد.
واشنگتن باید به جای درخواستهای بی فایده برای برکناری اسد برنامه های خود را برای توقف خشونت ها به صورت فوری متمرکز کند. این کشور باد برای رسیدن به توافقی اصیل برای تقسیم قدرت در راستای آشتی ملی تلاش کند، نه تغییر دولت در این کشور.
این کشور همچنین باید بر هم پیمانان خود در عربستان سعودی و قطر فشار وارد کند تا از حمایت اسلامگرایان افراطی دست بردارند، چرا که اگر آنها این کار را نکنند، دامنههای آتش سوریه به زودی به سمت غرب کشیده خواهد شد.
با این وجود می بینیم که واشنگتن به جای ایجاد برخی موازنه ها در مواضع خود همچنان در مطرح کردن ضرورت کناره گیری بشار اسد از قدرت تردیدی به خود راه می دهد. این موضع گیری کاملا غیر واقعی است، چرا که با صرف نظر از سختیهای موجود براندازی بشار اسد، اگر این اتفاق بیفتد، آتش خشونتهای دراز مدت در سوریه دمیده خواهد شد.
بیانیه ژنو که مبنای اساسی مطالبات جان کری وزیر خارجه آمریکا است، نیز در مطالبه برای براندازی اسد واقع گرایانه نیست، چرا که وی بدون تهدیدات واقعی و با مصداق از سوی آمریکا تسلیم نخواهد شد.
کری ادعا دارد که تهدید همچنان روی میز است، در واقع می توان گفت گزینههای آمریکا در سوریه محدود است، چرا که حتی مخالفانی نیز که به سوئیس رفتهاند زمینه قوی در داخل سوریه ندارند. چه بسا این افراد محبوبیتی اندکی بیشتر از مبارزانی دارند که علیه دولت سوریه کار میکنند.
بیشتر اراضی که دولت بر آنها تسلط ندارد، در دست عناصر وابسته به القاعده است که مذاکرات سازش را رد می کنند، بنابراین به نظر میرسد این گروهها برنده اول هر تلاش غربی برای براندازی دولت بشار اسد خواهند بود. حتی عناصر "معتدل" در معارضه نیز به نظر می رسد از کنترل آمریکا خارج شدهاند، اتفاقاتی که در مورد دعوت ایران به این مذاکرات روی داد، نشانی از این واقعیت بود. چرا این عناصر با فشار عربستان سعودی با حضور تهران در این کنفرانس مخالفت کرده و هر گونه حضور رقیب خود در ژنو را شکستی برای خود و پیروزی برای طرف مقابل دانستند.
عربستان سعودی به عنوان حامی اصلی مخالفان سوری نقش اساسی در تبدیل این کشور به پناهگاه امن جهادگران خارجی ایفا می کند، افرادی که اعتقادات مشترکی با عاملان حوادث 11 سپتامبر دارند.
بنا بر این دلایل بعید نیست که بشار اسد که قدرت خود را در این کشور ادامه میدهد، مشارکت در ژنو را تنها به علت درخواست روسیه انجام داده باشد، چرا که این کشور مانع از حمله نظامی به سوریه شده و بر روند دیپلماتیک برای حل بحران تاکید کرد. به همین علت بود که سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه دیدار طرفین درگیریهای سوریه در ژنو را یک پیروزی خواند.
به نسبت یک فرد عادی سوری دیدارمذاکره کنندگان در ژنو تنها یک شوی بی معنی است، چرا که بشار اسد به علت احساس پیروزی که دارد، از کناره گیری از قدرت خودداری می کند و مخالفان نیز پایین آوردن مطالبات خود را رد می کنند، غرب نیز از دخالت نظامی و تاثیر دیپلماتیک در این زمینه عاجز است و القاعده نیز چشمان خود را باز کرده و منتظر حوادث است.
با وجود تمام اینها سوریه به عرصه ای برای کشتار در جنگ غیر مستقیم بین عربستان سعودی و ایران تبدیل شده است، دو رقیبی که هر کدام طایفه مخصوص خود را دارند. در این میان گفتگو بین ریاض و تهران برای توقف خشونتها فعال تر و تاثیرگذارتر خواهد بود و بهتر است آمریکا تلاش خود را برای دیدار دو رقیب منطقهای یعنی عربستان و ایران به کار گیرد.
واشنگتن باید به جای درخواستهای بی فایده برای برکناری اسد برنامه های خود را برای توقف خشونت ها به صورت فوری متمرکز کند. این کشور باد برای رسیدن به توافقی اصیل برای تقسیم قدرت در راستای آشتی ملی تلاش کند، نه تغییر دولت در این کشور.
این کشور همچنین باید بر هم پیمانان خود در عربستان سعودی و قطر فشار وارد کند تا از حمایت اسلامگرایان افراطی دست بردارند، چرا که اگر آنها این کار را نکنند، دامنههای آتش سوریه به زودی به سمت غرب کشیده خواهد شد.