گروه فرهنگی مشرق - با وجود اختلاف نظرهای ظاهری مدیران سینمایی دولت یازدهم با مدیران سینمایی دولت دهم و درگیری‌های رسانه‌ای آن‌ها، ظاهرا تصمیم مدیران فرهنگی دولت یازدهم استمرار رویکردها و سیاست‌های غلط‌ی‌ست که در دولت پیشین نیز با انتقادات بسیاری مواجه شده بودند. از جمله اعطای مجوز پخش در شبکه نمایش خانگی به فیلم‌هایی که به دلایل عموما اخلاقی مناسب نمایش در سینماها تشخیص داده نمی‌شوند.
در همین زمینه مدیریت سینمایی دولت سال جدید را با اعطای مجوز پخش در شبکه نمایش خانگی به فیلم «مهمونی کامی» آغاز کرده است. «مهمونی کامی» داستان گروهی از دختران بی‌بند و بار است که بعد از تفریح و عیش و نوش در یک پارتی در تهران، همگی برای حضور در یک پارتی دیگر عازم شمال هستند.
این فیلم که سوژه و ساختاری حرمت‌شکنانه دارد و درباره روابط نامشروع میان چند دختر و پسر است، موفق به دریافت مجوز برای حضور در جشنواره سی‌ویکم نشد و به فیلم‌های توفیقی دیگر پیوست. سازندگان فیلم اما با تغییر دولت برای حضور در جشنواره سی‌و‌دوم نیز تلاش کردند اما به علت محتوای نامناسب فیلم حتی در دولت اعتدال نیز نتوانستند پروانه نمایش بگیرند و در جشنواره حاضر شوند.
«مهمونی کامی»پیش از این قرار بود اکران عمومی گرفته و در سینما به نمایش درآید.اما این فیلم به‌اندازه‌ای با اخلاق و هنجارهای جامعه مغایر بود که مسؤلین بدون اکران سینمایی تصمیم گرفته‌اند فیلم را روانه شبکه نمایش خانگی کنند.
با این اوصاف سوال مهم اما این‌جاست که مدیران سینمایی چطور فیلمی را برای نمایش در جشنواره و اکران عمومی مناسب تشخیص نداده‌اند اما برای پخش در شبکه‌ای با گسترده مخاطب چندین برابری مناسب دانسته‌اند. این روند غلط و خطرناکی‌ست که در دولت دهم هم وجود داشت و با اعتراضات گسترده‌ای هم مواجه شده بود.
در آن زمان فیلم‌های توقیفی مانند «سنتوری»، «آتشکار»، «شبانه روز»، «آدم»، «نسل جادویی» و... که هیچکدام مجوز اکران در سینماها نگرفته بودند در تیراژ گسترده در شبکه نمایش خانگی توزیع شدند و حالا ظاهرا این مسیر قرار است در دولت جدید و در زمانه‌ای که همه به حساسیت حوزه فرهنگ بیش از پیش پی برده‌اند ادامه پیدا کند.
با یک حساب سرانگشتی و با یک نگاه گذرا به میزان فروش فیلم های سینمایی در سال‌های اخیر متوجه این موضوع خواهیم شد که حداکثر مخاطب یک فیلم-با فروش نسبتا بالا- در اکران کمتر از 200-300 هزار نفر است، اما در مقابل در شبکه نمایش خانگی گاه فیلم‌ها در تیراژ یک میلیون نسخه هم پخش می‌شوند که با در نظر گرفتن میانگین 4-5 نفر در خانواده‌ها که با خرید یک سی دی فیلم را تماشا می کنند - و حتی بدون در نظر گرفتن دست به دست شدن فیلم ها بین آشنایان- چند میلیون نفر مخاطب یک فیلم در شبکه نمایش خانگی خواهند بود.
سیاست اتخاذی سازمان سینمایی در قبال فیلم هایی مثل «مهمونی کامی» از این نظر جالب توجه و متناقض است که این فیلم ها را از اکرانی که حداکثر چندهزار نفر مخاطب آن هستند محروم کرده و به چرخه ای می‌فرستند که مخاطب میلیونی دارد.
با این همه، اعطای مجوز پخش در شبکه نمایش خانگی به فیلمی با مشخصات «مهمونی کامی» در سالی که مزین به نام فرهنگ است طبعا نشانه‌ایست از یک روند خطرناک در مدیریت سینمایی دولت یازدهم که در آینده اعتراضات بسیاری را متوجه مسئولان فرهنگی دولت خواهد کرد.
در همین زمینه مدیریت سینمایی دولت سال جدید را با اعطای مجوز پخش در شبکه نمایش خانگی به فیلم «مهمونی کامی» آغاز کرده است. «مهمونی کامی» داستان گروهی از دختران بی‌بند و بار است که بعد از تفریح و عیش و نوش در یک پارتی در تهران، همگی برای حضور در یک پارتی دیگر عازم شمال هستند.
این فیلم که سوژه و ساختاری حرمت‌شکنانه دارد و درباره روابط نامشروع میان چند دختر و پسر است، موفق به دریافت مجوز برای حضور در جشنواره سی‌ویکم نشد و به فیلم‌های توفیقی دیگر پیوست. سازندگان فیلم اما با تغییر دولت برای حضور در جشنواره سی‌و‌دوم نیز تلاش کردند اما به علت محتوای نامناسب فیلم حتی در دولت اعتدال نیز نتوانستند پروانه نمایش بگیرند و در جشنواره حاضر شوند.
«مهمونی کامی»پیش از این قرار بود اکران عمومی گرفته و در سینما به نمایش درآید.اما این فیلم به‌اندازه‌ای با اخلاق و هنجارهای جامعه مغایر بود که مسؤلین بدون اکران سینمایی تصمیم گرفته‌اند فیلم را روانه شبکه نمایش خانگی کنند.
با این اوصاف سوال مهم اما این‌جاست که مدیران سینمایی چطور فیلمی را برای نمایش در جشنواره و اکران عمومی مناسب تشخیص نداده‌اند اما برای پخش در شبکه‌ای با گسترده مخاطب چندین برابری مناسب دانسته‌اند. این روند غلط و خطرناکی‌ست که در دولت دهم هم وجود داشت و با اعتراضات گسترده‌ای هم مواجه شده بود.
در آن زمان فیلم‌های توقیفی مانند «سنتوری»، «آتشکار»، «شبانه روز»، «آدم»، «نسل جادویی» و... که هیچکدام مجوز اکران در سینماها نگرفته بودند در تیراژ گسترده در شبکه نمایش خانگی توزیع شدند و حالا ظاهرا این مسیر قرار است در دولت جدید و در زمانه‌ای که همه به حساسیت حوزه فرهنگ بیش از پیش پی برده‌اند ادامه پیدا کند.
با یک حساب سرانگشتی و با یک نگاه گذرا به میزان فروش فیلم های سینمایی در سال‌های اخیر متوجه این موضوع خواهیم شد که حداکثر مخاطب یک فیلم-با فروش نسبتا بالا- در اکران کمتر از 200-300 هزار نفر است، اما در مقابل در شبکه نمایش خانگی گاه فیلم‌ها در تیراژ یک میلیون نسخه هم پخش می‌شوند که با در نظر گرفتن میانگین 4-5 نفر در خانواده‌ها که با خرید یک سی دی فیلم را تماشا می کنند - و حتی بدون در نظر گرفتن دست به دست شدن فیلم ها بین آشنایان- چند میلیون نفر مخاطب یک فیلم در شبکه نمایش خانگی خواهند بود.
سیاست اتخاذی سازمان سینمایی در قبال فیلم هایی مثل «مهمونی کامی» از این نظر جالب توجه و متناقض است که این فیلم ها را از اکرانی که حداکثر چندهزار نفر مخاطب آن هستند محروم کرده و به چرخه ای می‌فرستند که مخاطب میلیونی دارد.
با این همه، اعطای مجوز پخش در شبکه نمایش خانگی به فیلمی با مشخصات «مهمونی کامی» در سالی که مزین به نام فرهنگ است طبعا نشانه‌ایست از یک روند خطرناک در مدیریت سینمایی دولت یازدهم که در آینده اعتراضات بسیاری را متوجه مسئولان فرهنگی دولت خواهد کرد.
